Ηνίοχος

 Ηνίοχος. Έχω μια  βαθιά ανάμνηση από ένα μάθημα στο σχολείο για το τι ήταν η αθηναϊκή δημοκρατία, όταν παρομοιάστηκε με τον Ηνίοχο των Δελφών. 

Πρέπει να ήτανε στην θεματική ενότητα για τον Σωκράτη ή για τον Περικλή, όταν μας ζητούσε η καθηγήτρια να αναλύσουμε το συμβολισμό του Ηνίοχου.

Τα άλογα συμβολίζουν τις ανθρώπινες τάσεις σαν δύο άλογα σε ήρεμη κατάσταση, το θυμικό και το λογικό με τον ηνίοχο να ελέγχει με τα ηνία σε μία ήπια ισορροπία, ώστε να μην είναι ούτε σε διέγερση ούτε σε χαλαρότητα. Το παιδί μπροστά απο τα άλογα που τα συγκρατεί, δεν χρειάζεται να κάνει πολλά αρκεί να δείξει κατανόηση. 

Όλα γίνονται με ένα νεύμα, με μία σωστή ή λάθος κίνηση και επικρατεί η λογική ή τα πάθη. 

Το παιδί και ο Ηνίοχος είναι οι δυο εκφράσεις μας. Είτε με την δυναμική ωριμότητα χωρίς φόβο και ταραχή είτε με την αγνή αφέλεια. 

Έτσι και τώρα σε αυτή την καμπή της πανδημίας, που τη συναντά η ανθρωπότητα κάθε αιώνα σε κάθε στροφή της ιστορίας, πρέπει να επικρατήσει το μέτρο. Το μέτρον άριστον που κληρονομήσαμε. 

Γιατί αυτό σημαίνει το κληροδότημα των προγόνων μας. Να μην παρασυρθούμε σαν τους αρχαίους Αθηναίους την περίοδο του λοιμού απο δημαγωγίες, από αχαλίνωτη διασκέδαση και άκρατη παραφροσύνη στις τελολογικές αναλύσεις, ούτε από υπερβολική αυστηρότητα, αλλά να βάλουμε ένα μέτρο σε όλα και μια αντίληψη στην κρατούσα κατάσταση. 

Θέλουμε να είμαστε παιδιά στην κρίση χωρίς εφόδια και να σταθούμε μπροστά στα άλογα των επιθυμιών μας να μας παρασύρουν στο χάος ή θέλουμε να κρατήσουμε τα γκέμια των παθών, που θα μας αναδείξουν νικητές σε μια μάχη που μετρά ήδη απώλειες,  παρομοιάζοντας την με κρυφτό, με ανταρτοπόλεμο; 

Η κανονική μάχη τώρα φτάνει με την Όμικρον. Και ή θα την βάλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ή θα συνεχίσουμε με την επόμενη μετάλλαξη. Τα θηράματα είμαστε εμείς και ο ιός ο κυνηγός μας. 

Για να γίνουμε κυνηγοί πρέπει να πάρουμε τα επιστημονικά όπλα, να κερδίσουμε χρόνο για να τα εμπλουτίσουμε με την εμπειρία και οπλισμένοι με πίστη να πορευτούμε μπροστά.

28.12.2021

Μ Α

Παγκόσμια αταξία

 

Και η παγκόσμια αταξία διογκώνεται με τον λεγόμενο τρίτο κόσμο να μη λαμβάνει ούτε τις θεραπείες και να μας στέλνει ως δώρο την Όμικρον που ή θα μας λυτρώσει προσωρινά ή θα μετατραπεί σε χίμαιρα αν στο κακό σενάριο αντιδράσει με τη Δέλτα και δώσει παράγωγο Ο & Δ. 

Και όσο συμβαίνουν αυτά οι φαρμακευτικές πατέντες να παραμένουν στα συρτάρια λίγων και να μην αποδίδονται στα κράτη που χρηματοδότησαν κι αυτά την έρευνα των εμβολίων και θεραπειών. Ειδάλλως ποια θα ήταν η δύναμη του μάρκετινγκ τριών τεσσάρων εταιρειών - έστω και κολοσσών -  αν δεν είχαν τη στήριξη από σύσσωμη την παγκόσμια κοινότητα στο εμβολιαστικό πρόγραμμα; 

18.12.2021

Μ Α

I won't be told anymore

That I've been brought down in this storm

Uh and left so far out from the shore

That I can't find my way back, my way anymore

Oh no I won't be told anymore

That I've been brought down in this storm

And left so far out from the shore

Oh that I can't find my way back, my way anymore

No, I

No, I

Forgive them that tear down my soul

And bless them that they might grow old

And free them so that they may know

That it's never too late

For the many times what seemed like a memory

I searched and found the ways you used to lure me in

Oh, I found the ways, oh why it had to be

Mired in denial and saw all the rain

If we ever find it's true

That we have the strength to choose

Oh, freedom or the chains

We have together

I'm gonna tell you a story

Stand up for righteousness

What? (Stand up for justice)

What? (Stand up for truth)

How can a person grow up with all this around them?

You got to call on that something

Where does it come from?

That can make a way out of no way

All this hatred?

What we've got here is

(Fear)

That power that can make a way out of now no way

Failure to communicate

I tell ya I seen the lightning

I've heard the thunder roll

Everybody's acting like we can do anything

And it don't matter what we do

Maybe we gotta be extra careful

Because maybe it matters more than We even know

Sometimes (hatred isn't somethin' you're born with)

I feel discouraged, it gets taught

Sometimes I feel discouraged, I felt this fear

He promised never to leave me

Never to leave me alone, no never alone, no never alone

Let's get something straight, alright?

Promised never to leave me

This whole thing was fucked up

Never to leave me alone

All men betray all lose heart

I don't want to lose heart, I want to believe

Black men and white men together at the table of brotherhood

I have a dream

Free at last, free at last, thank God almighty we are free at last

Oh I won't be told anymore (if we ever find it's true)

That I've been brought down in this storm (that we have the strength to choose)

And left so far out from the shore (oh, freedom or the chains)

That I can't find my way back, my way anymore (we have together)

Oh no I won't be told anymore (if we ever find it's true)

That I've been brought back in this storm (that we have the strength to choose)

And left so far out from the shore (oh, freedom or the chains)

That I can't find my way back, my way anymore (we have together)

(Oh, oh)

Σκέψεις για την πανδημία

Σε μια εξαιρετική συνέντευξη ο ηθοποιός Σπύρος Σαραφιανός περιέκλεισε το νόημα της ζωής. <<Τα παιδιά είναι ο χαμένος μας παράδεισος>>.

Το σχόλιο μου είναι πως πρέπει να προστατεύσουμε πάση θυσία τα παιδιά από τον πάταγο που αναδύεται μία νέα εποχή ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες, την φυσική και την διαδικτυακή. Μέσα σε αυτή τη δίνη θα πρέπει να τα παρέχουμε κάθε είδος θεραπείας για την πανδημία, βάζοντας εμάς στην άκρη.

Ώστε να διέλθουν αλώβητα από αυτές τις δύο συγκρουσιακές καταστάσεις, όπου η τεχνητή νοημοσύνη προσπαθεί να κερδίσει την διακυβέρνηση από την ανθρώπινη πρωτοβουλία με όχημα την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης της πανδημίας, αγνοώντας οι δημιουργοί της τον άγνωστο Χ στη συνάρτηση που ο άνθρωπος στηρίζει όλη την πορεία του. 

Την Ελπίδα που είπαν κάποτε στο κουτί της Πανδώρας. Την Ελπίδα που στις πιο δυσοίωνες στιγμές της ανθρωπότητας, όπου οι στιγμές της αποκάλυψης πλήθαιναν με τον Δάντη να εμπνέεται τη Θεία Κωμωδία , έδειξε το δρόμο για την αναγέννηση κι όχι την επικράτηση του μεσαίωνα ως αγγυλωτικών αντιλήψεων, αλλά ως μέσο μετάβασης.

Την Ελπίδα που γεννά τον ανιδιοτελή εθελοντισμό και μέσα στις δύσκολες στιγμές που θα βιώσουμε, θα αναδυθεί για ακόμη μία φορά, βγάζοντας τον πλανήτη από το τέλμα, παραδίδοντας τις πιο σκοτεινές γωνίες στην κόλαση , όπως έγραψε στην εισαγωγή του στο Inferno ο Dan Brown, σε εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητα τους σε εποχές ηθικής κρίσης. 

Αυτή η Ελπίδα γέννησε τον εθελοντισμό στον πόλεμο του 40 με τις γυναίκες της Πίνδου να τροφοδοτούν μέσα στα χιόνια τον Ελληνικό Στρατό στη μάχη κατά του ναζιστικού άξονα. Η ελπίδα και η πίστη ότι νικάται ο αήττητος και ισχυρός. Αυτή η ελπίδα οδήγησε πολλές γυναίκες να συστρατευθούν στον Ερυθρό Σταυρό και να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες, στους αρρώστους, στους κρυοπαγημένους από γάγγραινα που χάνανε τα άκρα τους και γυρεύοντας λίγη ακόμα μορφίνη, βρίσκανε μέσα στον πυρετό τους ένα χάδι στο μέτωπο, που τους έδινε δύναμη να συνεχίσουν να ζουν. 

Αυτή την ελπίδα χάσαμε σε αυτή την πανδημία. Αυτή την ελπίδα πρέπει να βρούμε για να βγούμε νικητές με τις λιγότερες απώλειες.

 Ειδάλλως όσα εμβόλια, χάπια και θεραπείες και να έρθουν, δεν θα τελειώνουν ποτέ η απογοήτευση, ο θυμός, η οργή, η λύπη, ο θρήνος και η πικρία & δεν θα παραχωρούν τη θέση τους στο χαμόγελο και στην όρεξη για ζωή. Η βία και τα παράγωγά της θα αυξάνονται. Και το γκρίζο θα μαυρίζει τις σκέψεις μας παρασύροντας μας στη δημαγωγία και στο τέλος της δημοκρατίας. 

Για αυτό, ας γίνει μία νέα αρχή και αυτοί που μπορούν να κληθούν να θωρακίσουν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. 

Δεν μπορεί το brain drain να στέγνωσε όλη τη χώρα από μορφωμένους νέους ανθρώπους, που μπορούν να βοηθήσουν στην πρωτοβάθμια περίθαλψη. Χρειάζεται ανακατανομή των δυνάμεων.

Χρειαζόμαστε να ξυπνήσει το ελληνικό αίσθημα αλληλοβοήθειας, όπως το 1940 και ο χρόνος να παγώσει εκεί. Σε εκείνο τον πόλεμο η Ελλάδα έδειξε δύο πρόσωπα. Του ήρωα στον έξω κόσμο και μερικών μαυραγοριτών και δοσίλογων κατά τη διάρκεια της κατοχής. 

Ας παραμείνουμε στο πρώτο, στο ιδανικό του ήρωα όπως φαντάζει στα μάτια των μικρών παιδιών όταν διαβάζουν τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή, όταν διαβάζουν σαν παραμύθι την Οδύσσεια.

 Ας μην καταλήξει η αδιαλλαξία μας να πληθύνει τις σποραδικές οικογενειακές τραγωδίες, σαν το καράβι με τους συντρόφους του Οδυσσέα πριν φτάσει στην Ιθάκη. 

Στο χέρι μας είναι. 

Κι όλα αυτά για να κρατήσουν τα παιδιά την ελπίδα και το χαμόγελο. 

18.12.2021

Μ Α