Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020

Που είναι ο Θεός σου; Η πρόκληση της πανδημίας




Παρακολουθείς ειδήσεις και διακρίνεις μια είδηση «κόλλησε ο παπάς κι ο ψάλτης, φόβοι για διασπορά του ιού», κι εσύ περίλυπος περιχαρακώνεσαι στον εαυτό και θλίβεσαι και σου έρχεται στο νου ο 42ος ψαλμός του Δαυίδ «Που είναι ο Θεός σου»; 
Που είναι ο Θεός μας όταν μας λένε πως μας εγκατέλειψε στο έλεος της πανδημίας;
Είναι όντως έτσι; Ή μήπως εμείς τον χάσαμε από στήριγμα; 
Σου θυμίζει σκηνή εξορκισμού όταν ακούς από περίγυρο ή σχολιαστές στο διαδίκτυο να χαζογελάνε και να ειρωνεύονται όταν ασθενεί ένας ιερέας,  σαν τα δαιμόνια που έχουν κυριεύσει σώμα ανθρώπου και μπρος στον εξορκιστή πριν την λύτρωση ωρύονται φωνάζοντας : «που είναι ο Θεός σου, παπά»; Μέχρι που έρχεται η απελευθερωτική και λυτρωτική εμφάνιση του τιμίου Σταυρού στην ψυχή του. 

Η απάντηση είναι πως εδώ είναι ο Θεός μας και περίλυπος παρακολουθεί τα κατ’εικόναν και καθ’ομοίωσιν πλάσματα του να προσπαθούν να βρουν το κλειδί για τις ουράνιες σκάλες του παραδείσου, μέσα στον βούρκο και στον βάλτο που έχουν κολλήσει οι ψυχές μας από τα μικρά ή μεγάλα αμαρτήματα και ανομήματά μας. 
Και περιμένει στοργικά να ξεπλύνει από τους ρύπους αυτά τα φτερά της ψυχής με μια εξομολόγηση και άφεση αμαρτιών έως ότου έρθει ως Φοβερός Κριτής. 

Όπως ακριβώς σε αυτόν τον εξαιρετικό ψαλμό, τον 42ο, διερωτάται και προσεύχεται  με πόνο ο Δαυίδ: «Ἱνατί περίλυπος εἶ, ἡ ψυχή μου, καί ἱνατί συνταράσσεις με; ἔλπισον ἐπι τόν Θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ σωτήριόν του προσώπου μου καὶ ὁ Θεός μου».

Η πίστη λοιπόν δεν έρχεται να υποκαταστήσει την επιστήμη, αλλά να γίνει ο καταλύτης σε μια θεραπευτική αγωγή. 
Ειδάλλως πως εξηγείται ότι ακόμη και στα πειραματικά στάδια εμβολίων χορηγούνται και placebo (εικονικό φάρμακο) ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα από την ψυχολογική επίδραση στον ασθενή η πίστη ότι λαμβάνει ιαματική αγωγή. 

Για αυτό καλό είναι να σταματήσουμε την ισοπεδωτική προσπάθεια αντιστοίχισης της επιστήμης με τη θρησκεία, του ορατού με το αόρατο, της λογικής με την πίστη στο θαύμα και στο ακατόρθωτο, καθώς πραγματεύονται διαφορετικά αντικείμενα ανεξερεύνητα ακόμη σε συντριπτικό ποσοστό. Η ιατρική το σώμα και η θρησκεία την ψυχή. 

Και αν ερωτηθούν κάποιοι για να μεταπλάσουν το κείμενο αναφορικά με τα μέτρα, την απάντηση την έδωσε πριν 2013 χρόνια περίπου ο Ιησούς Χριστός: «Τα τω Καισαρος τω Καίσαρι και τα τω Θεώ τω Θεώ» , που δεν ήλθε να καταλύσει καμία κοσμική εξουσία καθώς το βασίλειο του είναι στον Ουρανό, προς μεγάλη απογοήτευση των ζηλωτών και φαρισαίων. 

Υπομονή, υπακοή και πίστη και θα περάσει κι αυτή η μπόρα.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020

Ακρόπολη, η χρυσή πόλη στον λόφο

Καλό μήνα με την Ακρόπολη να θυμίζει την πάλαι ποτέ αίγλη της χρυσής πόλης στον λόφο με τις αργυρές ακτίνες των μαρμάρων της να θυμίζουν πως μεγαλούργησε αφήνοντας τους πολίτες της ελεύθερους με την δημοκρατία. Και όπως αποδίδεται με την χαρακτηριστική φράση στον Επιτάφιο του Περικλή, που οδήγησε την Αθήνα και τον αρχαίο κόσμο στον κλασικό αιώνα: 
«Η τόλμη μας ανάγκασε την πάσα γη και θάλασσα να μας ανοίξουνε το διάβα και πα­ντού εστήσαμε μνημεία αθάνατα για τα καλά ή τα κακά που μας έτυχαν».

Στα καλά και στα κακά λοιπόν στήσανε οι πρόγονοι μας μνημεία αθάνατα, για να διδασκόμαστε οι επόμενες γενιές.
Έτσι αντικρίζοντας την Ακρόπολη να θυμηθούμε και τον λοιμό των αρχαίων Αθηνών ή σύνδρομο του Θουκυδίδη, όπου έλαβε χώρα το 430 πΧ και επανήλθε το 427-426 πΧ κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, όταν πολιορκούνταν τα μακρά τείχη από τους Σπαρτιάτες. Ήταν τόσες πολλές οι νεκρικές πυρές, αφού απεβίωσε το 1/4 εως 1/3 του πληθυσμού περίπου 300.000, όπου οι Σπαρτιάτες φοβούμενοι την εξάπλωση, έλυσαν την πολιορκία. 
Ας μελετήσουμε τόσο οι πολίτες όσο και ιδιαίτερα οι κρατούντες τον Θουκυδίδη και τις κοινωνικές επιπτώσεις της νόσου, τα αιτία, την αφορμή και να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε παρόμοιες συνέπειες που θα είναι πολύ δυσάρεστες. Για αυτό έρχονται και τα μέτρα της πολιτείας. 
Με την επισήμανση ότι η ιχνηλάτηση δεν είναι ανάκριση και οι θεράποντες ανακριτές, αλλά ιατροί/ θεραπευτές. 
Η ανάκριση για δόλια διασπορά λοιμώδους νόσου πρέπει να γίνεται με φειδώ. 

Εν τέλει, να μη λησμονούμε πως η Ακρόπολη είναι ένα αιώνιο σύμβολο που χτίστηκε στην εμπιστοσύνη που γεννά η συμμετοχική δημοκρατία και στα καλά και στα κακά.  
01.10.2020
Μιχάλης Αβέλλας