Όλοι οι Έλληνες τραγούδησαν τον χαμό σου με όλες τις ντοπιολαλιές τους από κάθε γωνιά της Μεγάλης Ελλάδας με ενα λεβέντικο χορό αφιερωμένο στον τελευταίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ' Δραγάτση Παλαιολόγο από τον Πύργο του Μυστρά, αγαπημένο γιο της Ελένης Δραγάτση.
Εκεί στην πύλη του Αγίου Δημητρίου την ημερα των φώτων του 1449 μ.Χ. ενθρονίστηκε και στέφθηκε Αυτοκράτωρ ποτέ όμως στην Βασιλεύουσα, που ειχε διχαστεί σε ενωτικούς και ανθενωτικούς.
Τον Αυτοκράτορα που υπερέβη τα όρια του θρύλου, συνύφανε το όνομά του με τον ηρωισμό και την αθανασία της Ορθοδοξίας, αλλά η Ορθοδοξη Εκκλησία για τους δικούς της λόγους και φόβους ποτέ δεν αγιοποίησε. ΠΡΟΤΑΣΗ: Μήπως ήλθε η ώρα να αγιοποιηθεί ο τελευταίος Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Κωνσταντίνος ΙΑ' Δραγάτσης Παλαιολόγος, ο υιός της Ελένης;
Μιας αυτοκρατορίας που ξεκίνησε με τον Αγιο Κωνσταντίνο και την μητέρα του Αγία Ελένη και την εύρεση του Τιμίου Σταυρού, της ιερας σινδόνης και του ακάνθινου στέμματος του Σωτήρος που χάθηκαν με απαρχή το διάταγμα των Μεδιολάνων του 313 μ.Χ. να ανοίξει τον επουράνιο θρησκευτικό της κύκλο το 1453 μ.Χ. με την αγιοποίηση του θρυλικού Αυτοκράτορα, που δεν ευρέθη ποτέ;
Είναι η μέγιστη τιμή της Ορθόδοξης Εκκλησίας να αποδώσει τα ελάχιστα σε αυτόν που μέσα από την αυτοθυσία του ενέπνευσε και εμπνέει τον σκλαβωμένο Ελληνισμό στον μακραίωνο δρόμο της Παλιγγενεσίας και έδωσε δύναμη στον χριστιανισμό να συνεχίσει μέσα από τα κρυφά σχολειά να υπάρχει και να συντηρεί την άσβεστον φλόγα με τους χιλιοειπωμενα τραγούδια για την Παναγία Δέσποινα.
"Επαρθεν η Πόλις.
Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνια με καιρούς
πάλι δικά μας θα' ναι."
Και με την ηρωική απάντηση του Κωνσταντίνου να στοιχειώνει τον νεοΈλληνα μεχρι να τον θέσει στο πάνθεον των Αγίων και να αποδεχτεί την Ιστορία του επιτέλους μαθαίνοντάς την και τιμώντας την και μη γυρεύοντας συνεχώς Κερκόπορτες για να πνίξει την λήθη του, γιατί μπορεί και να συμβούν.
"Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών".
"Το να σου παραδώσουμε την πόλη, δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου ούτε άλλου από τους κατοικούντες σε αυτή. Γιατί απόφαση όλων μας είναι να πέσουμε, αμυνόμενοι, με τη θέλησή μας και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας".
Μηπως ήρθε η ώρα να αγιοποιηθεί αυτός ο που ποτέ δεν ευρέθη ώστε να ατιμωθεί κατά την τριήμερο λεηλασία της Πόλης.
Εν τη 29η Μαΐου του έτους 2016 μ.Χ. ημέρα Κυριακή.
Μιχαήλ Ν. Αβέλλας
Αστυνομικός
(Ιδιόχειρη επιστολή του Αγίου Παϊσίου από το 1987).
(Το πώς έλαβα ο ανάξιος γνώση για την παρούσα προφητική επιστολή από το Σάββατο Α' Νηστειών εν έτει 1987 γραμμένη από τον Άγιο Παϊσιο, είναι από αυτά τα μικρά καθημερινά μικρά πράγματα, που σε κάνουν να θαυμάζεις τον Θεό και όπως δωρεάν λαμβάνουμε την ευλογία του έτσι δωρεάν να δίνουμε
Σαν
σήμερα, 13 Μαΐου 1898 στην μαρτυρική Κουτσούφλιανη, στους ορεινούς
όγκους της Πίνδου εκείθεν του Μετσόβου οι 700 Ελληνόψυχοι Βλάχοι δεν
παρέδωσαν ούτε πέτρα από το χωριό τους στην παρακμάζουσα Οθωμανική
Αυτοκρατορία, αλλά έκαψαν τις εστίες τους για την μητέρα Ελλάδα, έχοντας
την βεβαιότητα τότε για την Ανάσταση του Ελληνισμού με τους νικηφόρους
Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 που απελευθέρωσαν την σκλαβωμένη μας
αδελφή, την Βόρειο Ήπειρο για να την χάσουμε στα χαρτιά με συνθήκες
βάσει του δικαίου του ισχυρού στα χαρτιά, να την ξανακερδίσουμε στη
συντριβή του Ιταλικού φασισμού το 1940 και να την παραδώσουμε στο
σιδηρούν παραπέτασμα μέσα στη δίνη του εμφυλίου πολέμου.
Ένα
Ολοκαύτωμα που επήλθε ως αποτέλεσμα του προηγούμενου καταστροφικού
πόλεμου του 1897, όπου η χρεοκοπημένη Ελλάδα του "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"
και του "Τίς πταίει" του 1893, παρασύρθηκε σέ έναν πόλεμο με την
Τουρκία σε μία μετάλλαξη της οικονομικής κρίσης σε πολεμική.
Όμως,
η πίστη των Ελλήνων και η ατίμωση λειτούργησαν αντίστροφα στον ψυχισμό,
τόνωσαν το ηθικό και ξεδίψασαν το αθάνατο δένδρο των Ελλήνων που είχαν
νωπές τις μνήμες των 400 και πλέον ετών της σκλαβιάς.
Ακολούθησε
μία δύσκολη περίοδος στη μαρτυρικη Μακεδονία μας, όπου η βαναυσότητα
των Κομιτατζήδων, οδήγησε στην εκδίωξη τους κατά τον Μακεδονικό Αγώνα
του 1904-1908 θυμίζοντάς σου τον χάρτη της αρχαίας Μακεδονίας, τώρα που
ποτέ περισσότερο κινδυνεύει η ονομασία της σε ένα ζήτημα που πάντοτε
νεκρανασταίνονταν κατά περιόδους για να τους δώσει έξοδο στη Θεσσαλονίκη
και στο Αιγαίο Πέλαγος.
Για
αυτό ας θυμόμαστε εκεί χαμηλά στην Αττική και στον Μοριά όπως και σε
όλη την Ελλάδα ότι η μισή μας Ελλάδα υπέφερε ζυγό και μαρτύριο βαρύ και
μετά το 1821 γιατί η Παλιγγενεσία μας επήλθε μερικώς.
Ας
θυμούνται τις ηρωικές πράξεις των Σουλιωτών και να μη τους αποκαλούν οι
κακεντρεχείς και ανιστόρητοι Μισέλληνες ως Αλβανούς κι ας ανατρέξουν
στον αγώνα του Αγίου και ΠατροΚοσμά να ζήσει, να επιβιώσει το ελληνικό
στοιχείο στα άγρια βουνά με τα φλογερά κηρύγματα του και τα κρυφά
σχολειά.
Ας
θυμούνται πώς στο ποδοσφαιρικό γήπεδο οι Μακεδόνες δεν είναι Βούλγαροι
για να τους βγει η ρίμα στην ομοικοκαταληξία και να είναι έτοιμοι για
την ιστορική λήθη που γιγαντώνεται στους βάλτους της Ειδωμένης αλλα και
να ενθυμηθούν τα τελευταία κηρύγματα του Μακαριστού Χριστόδουλου, που
λείπει όσο κανείς άλλος στις ημέρες μας με την πίστη των τελευταίων του
λόγων:΅
"Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα, γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει.
Και
η Μακεδονία είναι αυτή που κρατάει ψηλά τα λάβαρα. Με τέτοιες ιστορίες,
αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς
υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις.
Γι’ αυτό
καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στην
Μακεδονία. Και να προσέχουνε πού πατάνε. Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να
πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα
λείψανο.
Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία. Αυτή η θυσία μας
δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί. Και είναι το αντίδοτο της
παγκοσμιοποίησης, που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για
αγώνες. Να μη μιλάμε για πολέμους. Να μη μιλάμε για θυσίες"…
Ας
θυμούνται τους αδελφούς τους Βλάχους με τους εθνικούς ευεργέτες, την
Μεγάλη του Γένους Σχολή, την Μοσχόπολη πριν χαρακτηρίσουν υποτιμητικά
κάτι με την ονομασία μας.
Αναλογήσου
μοναχα πριν βρίσεις τον αδελφό σου, πώς κι εσύ αν ήσουν σκλαβωμενος για
αιώνες δεν θα ήξερες να γράφεις ούτε το όνομά σου και θυμήσου τα
ορθογραφικά λάθη του παππού σου και της γιαγιάς σου ή και των γονέων σου
και πάνω από όλα την άσβεστη φλόγα και αγάπη για την πατρίδα τους.
Λοιπόν,
ας μην χρησιμοποιούμε ύβρεις με την ιερά καταγωγή των φυλών μας και ας
μην πέφτουμε θύματα μιας ανθελληνικής προπαγάνδας που θέλει όλα να τα
ισοπεδώσει στην Ελλάδα.
Πόσες
φορές μάς έχεις πληγώσει αδελφέ μου Έλληνα θέλοντας να καταδείξεις κάτι
ως αγενές ή βάρβαρο χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς εναντίον μας;
Οι
πράξεις δείχνουν την καταγωγή. Κανείς άλλος δεν θα υπερασπιστεί την
Ελλάδα μας εκτός από τις απανταχού φυλές των Ελλήνων σε ηπειρωτική και
νησιώτικη Ελλαδα και θα κριθούμε όλοι εκ του αποτελέσματος για ακόμη μία
φορά, θυμίζοντας σου την Χάρτα και τον Θούριο του Ρήγα Φερραίου, που
κάποτε σιγοτραγουδούσες στο σχολείο, τώρα βέβαια ίσως να μην είναι πολύ
sic να θυμάσαι πώς ζούσαν οι πρόγονοί σου μέσα στις σπηλιές, στα βουνά,
στις κακουχίες για να αποφύγουν το παιδομάζωμα και τον γενιτσαρισμό.
Για αυτό θα σταθώ στα τελευταία λόγια του μνημείου:
<<Οι 700 Βλάχοι της Κουτσούφλιανης έκαψαν το χωριό τους και
έγιναν με τη θέλησή τους ξεριζωμένοι πρόσφυγες στην Ελεύθερη Πατρίδα
Ελλάδα, όταν οι μεγάλες Δυνάμεις παρέδωσαν την Κουτσούφλιανη στην
Τουρκία.
Η φλογερή διαμαρτυρία των Κουτσοφλιανιτών έδωσε ηχηρό
ράπισμα στην ανιστόρητη και ψυχρή ευρωπαϊκή διπλωματία. Οι Ήρωες της
Κουτσούφλιανης έκαναν ιερή θυσία για την Πατρίδα, την Θρησκεία και την
Ελευθερία.>>
& μπροστά στις δύσκολες και γεμάτες προκλήσεις στιγμές και καιρούς που περνάει η χώρα μας, ένα μονο να θυμόμαστε πώς:
"Ομόνοια Ελλήνων εστίν νίκη επί των εχθρών ημών".
13. 05.2016
Μιχαήλ Ν. Αβέλλας
Αστυνομικός - Πρώην Εκπρόσωπος Δημοσίων Σχέσεων Ε.Σ. Σαμαρίνας - Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών
