Πώς θα ονόμαζα την εξαιρετική εκπαίδευση που λάβαμε σήμερα στο 404 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας; Bring me back to life. Φέρε με πίσω στη ζωή. Αυτή είναι η αποκωδικοποίηση του απεγνωσμένου βλέμματος ενός καταρρέοντος ανθρώπου που εκπέμπει στον περιβάλλοντα χώρο χάνοντας την αναπνοή του είτε από ανακοπή καρδιάς είτε από μία απλή πνιγμονή από κατάποση αντικειμένου που φράζει τους αεροφόρους αγωγούς του/ της, που στέκεται στο λαιμό του στην καθομιλουμένη.
Ξέρετε τί είναι να νομίζεις πώς ξέρεις και να μην ξέρεις και να έχεις εκπαιδευθεί να ξέρεις και να έχεις κάνει τα μέγιστα από την πλευρά σου; Δεν είμαστε σωτήρες.
Όμως
Χάνουμε φίλους μας, γνωστούς μας, ακούμε για νέους που χάνονται στα γήπεδα από ανακοπή καρδιάς. Ακούμε για το γνωστό "γύρισμα της γλώσσας" και σκεφτόμαστε τί θα κάναμε αν ήμασταν εμείς και πώς θα τραβούσαμε την γλώσσα με τα δάχτυλά μας από το θύμα και όλο τον δικαιολογημένο πανικό από οικείους.
Ο πανικός αντιμετωπίζεται με την εκπαίδευση.
Να ξέρεις πώς μπορείς ή να έχεις κάνει τα πάντα τουλάχιστον έχοντας γυρίσει έναν άνθρωπο από το θάνατο ή να αυξήσεις τα ποσοστά επιβίωσης, να τον έχεις βοηθήσει να μην έχει μόνιμες παραπληγίες. Όλα αυτά οφείλονται σε μία λέξη: ΕΓΚΑΙΡΑ.
Έγκαιρη αναγνώριση προβλήματος, έγκαιρη κλήση στο ΕΚΑΒ, έγκαιρη παροχή βοήθειας με θωρακικές συμπιέσεις και το φιλί της ζωής, έγκαιρη παροχή σοκ με αυτόματο απινιδωτή όπου υπάρχει ώστε η μονάδα ΕΚΑΒ να τον παραλάβει για την μονάδα αναζωογόνησης και την πλήρη αποκατάσταση του ασθενούς.
Με το πέρας της εκπαίδευσης όπου χρησιμοποιείς με απόλυτη επιτυχία μόνος σου μέχρι αυτόματο απινιδωτή, διαπιστώνεις πόσο απλό είναι και την πικρή αλήθεια ότι είμαστε στην ουσία στο σύνολο του πληθυσμού σε επίπεδο αναλφαβητισμού σε θέματα υγείας.
Και με όλα αυτά συν την ολοκληρωμένη αποδόμηση του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας ένεκα μνημονιακών υποχρεώσεων που επίταξαν την ευημερία των αριθμών ανωτέρα αυτής των ανθρώπων και την συγκέντρωση όλου του στόλου της ΕΚΑΒ στο άστυ, κατανοούμε όλοι μας ότι οι χρόνοι ανταπόκρισης στην επαρχία αυξάνονται δραματικά πλέον.
Είμαστε μόνοι μας όταν γίνεται το συμβάν. Δεν είμαστε σωτήρες. Αλλά μπορούμε να κερδίσουμε χρόνο μέχρι να έρθει βοήθεια.
Και για να γίνει αυτό πρέπει να μάθουμε να σώζουμε ζωές, να μας γίνει βίωμα, να εκπαιδευτούμε. Να αυτοχρηματοδοτήσουμε απινιδωτές σε κάθε χωριό. Να ενημερώσουμε τις smart apps (έξυπνες εφαρμογές) των κινητών μας τηλεφώνων με τις γεωγραφικές θέσεις των απινιδωτών και να τους φυλάξουμε ως κόρες οφθαλμών από κλοπή και φθορές.
Δεν θα μιλήσω σε θέματα τεχνικής, γιατί η γνώση δεν εκλαϊκεύεται για να την μάθουμε από το καφενείο μέσα από την οθόνη του κινητού, αλλά παραδίδεται από τον δάσκαλο στον μαθητή κατ' ιδίαν, αφού η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας.
300.000 ανακοπές καρδιάς τον χρόνο στην Ευρώπη, μία κάθε 45 δευτερόλεπτα σε μία καρδιά που χτυπά 38 εκατομμύρια φορές τον χρόνο και στα 75 έτη ζωής έχει χτυπήσει 2,7 δισεκατομμύρια φορές με ρυθμό 72 παλμούς το λεπτό. Αξίζει να την προσέξουμε.
Κλείνοντας, ευχαριστούμε θερμά τον καρδιολόγο Χαράλαμπο Παρίση Διευθυντή του Προγράμματος του Σεμιναρίου Καρδιοπνευμονικής Αναζωογόνησης με τη χρήση του Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή ( https://www.erc.edu/ ) και το διδακτικό προσωπικό, τους Κώστα, Μαρία, Δήμητρα, Αχιλλέα, Κώστα και Ειρήνη για τα σημαντικά εφόδια γνώσης πολιτικής προστασίας που λάβαμε σήμερα υπενθυμίζοντας μας πώς ο Στρατός με τις εγκαταστάσεις του σώζει ζωές και εν καιρώ ειρήνης.
Αυτή η γνώση πρέπει να γίνει υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία.
Σάββατο, 08 Οκτωβρίου 2016
Μιχαήλ Ν. Αβέλλας
Αστυνομικός - Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών
