Έχω αγανακτήσει με το αυτονόητο.

Έχω αγανακτήσει με το αυτονόητο.

 Άλλη μία μέρα υπηρεσία στα κέντρα κράτησης και πρώτης υποδοχής του Έβρου. Μία ημέρα που με σημάδεψε μέσα στην ψυχή διεκδικώντας για ακόμη μία φορά το αυτονόητο.

Πώς θα αντιδρούσες όταν βιώνεις μία κατάσταση του παραλόγου, από τη μία να σχεδιάζεται νόμος για βαρυποινίτες για λόγους ανεπανόρθωτης βλάβης υγείας όπως ο Ξηρός και από την άλλη ένας εμφανώς πρόσφυγας από τη Συρία ακρωτηριασμένος και στα δύο του χέρια από τον ώμο με το 4χρονο παιδί του να τον συνοδεύει στην τουαλέτα και να μην έχει σειρά προτεραιότητας στον προγραμματισμό καταγραφής της πρώτης υποδοχής. Με το σπλάχνο του να στέκεται δίπλα του στη νοητή γραμμή της σκιάς του χεριού του, αποζητώντας υποσυνείδητα το σφιχταγκάλιασμα από τον πατέρα του, που θα το οδηγήσει ως προστάτης σε ασφαλή νερά. Κι όμως οι ρόλοι να έχουν αντιστραφεί..

Πώς θα αισθανόσουνα αν κάποιος θύμα πολέμου στη Συρία με το δεξί του πόδι 19 εκατοστά κοντύτερο από μία σφαίρα πάλι να μην παίρνει σειρά προτεραιότητας στην καταγραφή;

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία για αυτούς που δεν μπορούν πλέον να σιωπούν, καθώς το σιωπείν εστίν συναινείν και για να έλθει αυτό πρέπει να αγανακτήσεις δικαίως, ειδικά όταν προσβάλλεται ο ανθρωπισμός μας και οι άγραφοι ηθικοί κανόνες δικαίου που κληρονομήσαμε σεβόμενοι και παραχωρώντας τη θέση μας στους αγωνιστές της ζωής, σε  ανθρώπους με ιδιαίτερες κινητικές ανάγκες αγνοώντας τους με μία αποστροφή του βλέμματος και επιτιμώντας τους ενδόμυχα με την παροιμία του προγραμματισμού <<Αν και παπάς με την αράδα σου θα πας>>. Τί θα απολογηθείς στον εαυτό σου με το πέρας της εργασίας και της ημέρας, αν ουδέν πράξεις για αυτό φοβούμενος να ασκήσεις το δημοκρατικό και διεθνές σου δικαίωμα να υπερασπιστείς τον αδύνατο από μία μορφή επιτιμητικού bullying, όταν τα τελευταία χρόνια σου αναμασάνε την καραμέλα: <<Πάψε μη μιλάς. Υπάρχουν και χειρότερα.>>;
  Με ρωτήσανε γιατί και τους απάντησα πώς δεν είμαστε έτσι εμείς οι απλοί Έλληνες διοικούμενοι πολίτες, είμαστε φιλότιμοι και τους ανθρώπους με ιδιαίτερα χαρίσματα τους παραχωρούμε τη θέση μας στην Εφορία, στην Τράπεζα, στο σούπερ μάρκετ παντού. Τους έδωσα την ιερή μου υπόσχεση και λόγο τιμής πώς αυτό το γραφειοκρατικό δεδομένο που μελετά τους ανθρώπους ως αριθμούς δεν θα συμβεί ποτέ ξανά και μου ανταποδόσανε μεγαλόψυχα δίνοντάς μου την ευχή του Θεού τους.
Μάλλον κάπως, κάπου λησμονούνται στην ουσία τα δικά μας τα μεγαλεπήβολα συνθήματα στα πλακάτ έξω από τη Βουλή όταν ζητούσαμε από το σύστημα να μη βλέπει τις ζωές μας ως αριθμούς. Μάλλον ότι υφιστάμεθα από τον πιο ισχυρό, το πράττουμε πλέον ασυνείδητα στον ανίσχυρο τηρώντας ευλαβικά την πυραμίδα του νόμου του λιονταριού. 

Πώς θα αντιδρούσες εσύ όταν η Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής στον Έβρο στα ελληνοτουρκικά σύνορα μεταξύ ΕυρΑσίας λειτουργεί ώρες γραφείου Δευτέρα - Παρασκευή όσον αφορά την καταγραφή των εισερχομένων παρατύπων μεταναστών και προσφύγων; 

Τί θα σκεφτόσουνα όταν μεγάλος όγκος αποσπασμένων πεπειραμένων αστυνομικών δυνάμεων από την υπόλοιπη Ελλάδα με έξοδα του Δημοσίου και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Εξωτερικών Συνόρων, απασχολούνται από εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου στην φύλαξη των παράτυπων μεταναστών και προσφύγων, καθώς αποχώρηση από τα καμπ (κέντρα) κλειστής φιλοξενίας να θεωρείται απόδραση και άρα ποινικό αδίκημα; 

Πιστεύεις αλήθεια ότι η κράτηση λίγων χιλιάδων ταλαιπωρημένων και κυνηγημένων ανθρώπων από τη θεοκρατία και την κακή τους μοίρα είναι η λύση του μεταναστευτικού προβλήματος και η λύση του προβλήματος είναι να δημιουργείς κέντρα με ασφυκτικό αριθμό μεταναστών ή μήπως θεωρούσες ότι τα προηγούμενα χρόνια φυλάσσαμε εκατοντάδες χιλιάδες και τους είχαμε τοποθετήσει σε ένα γυάλινο κλουβί να μην τους βλέπεις;
- Κι όλα αυτά ενώ θα μπορούσε να εξοικονημηθεί από την ταχεία καταγραφή και ευθεία αποχώρηση ικανός αριθμός συσσιτίων, λιγότερα έξοδα διαμονής με λιγότερες ημέρες παραμονής των προσφύγων και οικονομικών μεταναστών και στην ουσία με την εξοικονόμηση των χρημάτων να προσληφθούν ιδιώτες και νοσηλευτικό προσωπικό που κάνουμε εμείς την εργασία τους αυτή τη στιγμή, λόγω έλλειψης πόρων, απεμπλέκοντας το αστυνομικό σώμα και τοποθετώντας μας σε καθαρά αστυνομικά καθήκοντα προστασίας των συνόρων και ανθρωπίνων ζωών.

Δεν καταλαβαίνεις ότι οι κυμαινόμενες ροές τους οφείλονται καθαρά σε αίτια τοπικών πλέον εκκαθαρίσεων στις χώρες τους, καθώς όπου τα θεοκρατικά συστήματα απολυταρχίας και εξτρεμισμού χάνανε έδαφος σε ευρείας κλίμακας συγκρούσεις με δημοκρατικές και αντιστασιακές δυνάμεις, προβαίνανε σε αντίποινα στους πιο αδύναμους;

Πιστεύεις πώς εφαρμόζοντας μία ακροδεξιά ατζέντα άμεσου υποτίθεται επαναπατρισμού τους ή "τυφεκισμού" τους στα σύνορα ή διπλωματικού διαβήματος και πόλωσης, θα λύσεις άπαξ το πρόβλημα; Μα είναι δυνατόν; Δεν καταλαβαίνεις πώς αυτή η πολιτική με τον κρυφό λογισμό της φυλετικής κατωτερότητας δύναται να  κινδυνεύσει να σου στερήσει εδάφη της κυριαρχίας σου, όπως έγινε με την Κύπρο ή για να σου υπενθυμίσω την μαύρη σελίδα του 1897, όπου επενέβησαν πάλι αυτοί οι ξένοι για να μην χαθεί τότε μέχρι και η Αθήνα κι έμενε μονάχα ο Μοριάς για να θυμίζει Ελλάδα και να πληρώνει τα χρέη; 

Πιστεύεις αλήθεια πώς αυτούς που βλέπεις από τον υπόλοιπο κόσμο τους αρέσει να έρχονται στην  Ελλάδα για τουρισμό ή μήπως νομίζεις πώς είναι πράγματι κατώτεροι φυλετικά; Όχι, απλά η ένδεια και ο αναλφαβητισμός με την εμφανή έλλειψη παιδείας στην καλπάζουσα εποχή της καινοτόμου τεχνολογικής επανάστασης τους κατατάσσει πλήθος αυτών ούτε καν στην κατηγορία του ανειδίκευτου εργάτη. Ακόμη και με την κτηνοτροφία να τους απασχολήσεις θα πρέπει να εκπαιδευτούν σε συστήματα επεξεργασίας γάλακτος που ούτε καν τα είχαν φανταστεί. 

 Μήπως χρησιμοποιούνται οι οικονομικοί μετανάστες ως Δούρειος Ίππος για την οικονομική φτωχοποίηση του εργαζόμενου του Δυτικού Κόσμου, όταν στους στόχους χιλιετίας του Ο.Η.Ε. ήταν στις χώρες του κατώτερο μεροκάματο ένα (1) δολλάριο την ημέρα (!!!). 

Τί δεν καταλαβαίνεις όταν η τιμή  του παραγόμενου προϊόντος στις αγορές είναι αντιστρόφως ανάλογη με την παροχή εργασίας;

Ξέρεις πόσα ματωμένα διαμάντια και πολύτιμα ορυκτά μέχρι τις πιο φθηνές απομιμήσεις από την Αφρική μέχρι και την Ουκρανία  κι από την Αμερική μέχρι την ΡωσσΑσία έχεις δωρίσει στην-ον αγαπημένη-ο σου; 

Ξέρεις ότι βάλλονται με οικονομική κρίση οι χώρες του παραλλήλου του Ισημερινού (άνωθεν και κάτωθεν) και δη η λεκάνη της Μεσογείου (Μέση Γη); 

Δες το μωσαϊκό και κυνήγα το αυτονόητο. 

Όσον αφορά για το μεταναστευτικό πρέπει να τους δώσουμε τις χώρες τους πίσω φέρνοντας ως δώρα την παιδεία πνεύματος με σύγχρονους Αποστόλους και την ευημερία. 

Να δημιουργηθούν αυτοδιοίκητες ζώνες προστασίας στις χώρες προέλευσής τους με την δημιουργία ανοιχτών κέντρων φιλοξενίας ή με την διαμόρφωση ολόκληρων χωριών ή κωμοπόλεων, υπό την αιγίδα διεθνών δυνάμεων του Ο.Η.Ε. με παγκόσμια χρηματοδότηση. 

Ήρθε η ώρα και οι Πνευματικοί και δη οι Θρησκευτικοί Ηγέτες αυτού του Κόσμου να αναλάβουν δράση καθώς και τις ιστορικές τους ευθύνες οδηγώντας τους πιστούς τους σε μία πιο επικούρεια αντίληψη περί ψυχής, καθώς από τα δραματικά γεγονότα ακραίας έκφρασης βίας τείνει ως συμπέρασμα πώς η Κόλαση είναι εδώ στη Γη σε αυτή τη ζωή. Κανείς Θεός δεν τιμωρεί τον άνθρωπο γιατί αυτόν του αρέσει να ευημερεί, καθώς στα θεοκρατικά συστήματα η ευημερία έχει ταυτιστεί με την ηδονή, τα προσωπικά πάθη και τους προσωπικούς δαίμονες, οι δε κακουχίες και ασθένειες σε δοκιμασία ανόδου και ώσμωσης  ψυχής. Απεναντίας θεωρείται σίγουρο πώς οι κακουχίες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στα συναισθήματα της οργής, του φθόνου και αναγκαστικά στις συγκρούσεις και στον πόλεμο. 

Και όλα αυτά που έγραψα είπα να τα αναφέρω σε μία εσωτερική διαδικασία αρχειοθέτησης, αλλά δεν θα είχε καμία σημασία αν δεν είχε δημόσια επώνυμη έκφραση για αυτά που αποτελούν το αίτιο των σύγχρονων κακών μας που έθρεψαν τον εξτρεμισμό, τον νεοναζισμό και τον φασισμό & που επιθυμείται να εξορκιστούν από τα χείλη μας σαν άλλοι Αθηναίοι που τιμώρησαν τον Φρύνιχο για  την αναπαράσταση των δεινών της  άλωσης της Μιλήτου. 

Ειδάλλως μπορούμε να συνεχίσουμε να μαστιγώνουμε τα μάτια της συνείδησής μας μέχρι να τρυπήσει ο ασκός που μας συγκρατά από το κενό, όπως οι ναυτικοί στις γαλέρες τα μάτια των αλόγων, που όταν κινδύνευαν από θαλασσοταραχές και από την μετατόπιση του φορτίου τα πετούσανε στη θάλασσα.

Με προβληματισμό

27/04/2015

Αβέλλας Ν. Μιχαήλ

συνδικαλιζόμενος Αστυνομικός - μέλος Επιτροπής Διαβούλευσης Δ. Τεμπών