Η είδηση: Τολμήσανε να πάνε κάποιοι Λαρισαίοι να δούνε ευρωπαϊκό παιχνίδι κορυφής champions league μίας ελληνικής ομάδας, του Ολυμπιακού με μία ομάδα αστέρων του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, της Άρσεναλ της Μ. Βρεττανίας.
Και αν είναι ποτέ δυνατόν υποστήριξαν τα ελληνικά χρώματα κι όχι της Λάρισας που παίζει στη Β' Εθνική, γιατί η Λάρισα τιμωρήθηκε από το παρασκήνιο αλλά δεν έφταιγαν καθόλου οι κακές επιδόσεις της.
Και μέσα σε αυτή την αβάσταχτη μετριότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου να πιάνονται όλοι από μια αμφισβητούμενη φάση μέσα σε 90 λεπτά, για να ρίξουν το ανάθεμα της ήττας, η οποία πλέον αντικατοπτρίζεται και στην Εθνική ομάδα.
Και τί ζητάει το κοινό των Λαρισαίων φιλάθλων μέσα στην Αρένα, που πράγματι πλέον δικαιολογεί την ονοματοδοσία, να παραιτηθεί ο γιατρός της ομάδας, γιατί τόλμησε να παρακολουθήσει ευρωπαϊκό παιχνίδι και τόλμησε να παει στο Καραϊσκάκη και να φοράει κασκόλ μέσα στον χειμώνα της ελληνικής ομάδας. Άκουσον άκουσον.
Μάλιστα δε με τον χαρακτηρισμό μισητή. Αυτή η λέξη μίσος για να πυροδοτήσει καταστάσεις.
Προφανώς η Λάρισα ξέχασε τον νεκρό της το 1986 από φωτοβολίδα μέσα στο Αλκαζάρ που ήταν θύμα μίσους και τυφλής οπαδικής βίας, αλλά τον θυμάται για να χτυπάει like στο facebook στην μνήμη του.
Και τώρα να έχει σηκώσει την παντιέρα της ανόδου με τις πρώτες νίκες, θυμίζοντας τις νίκες των αρχαίων Αθηναίων στη Σικελία.
Αλλά όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημων πρόγονοι: Μηδέ προ του τέλους μακάριζε.
Τέλος, για να λυτρωθούμε όλοι οι πολίτες από αυτή την αβάσταχτη μετριότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου και αυτό το παρασκήνιο και τη διαρκή συνωμοσία, προτείνω την συγχώνευση των εθνικών επαγγελματικών κατηγοριών σε μία, χωρίς να υποβιβάζονται οι ομάδες με σύστημα ομίλων και κάθε νομός να έχει την ομάδα του, ώστε επιτέλους να θυμηθούμε πως υπάρχουν κι άλλες πόλεις στην Ελλάδα και πως πάνω από όλα αθλητισμός σημαίνει συναδέλφωση, ειρήνη, ευ αγωνίζεσθαι και ευγενής άμιλλα.
Επιτέλους, δεν αντεχουμε άλλη μιζέρια στη Λάρισα. Να έχει τόσες δυνατότητες αυτή η πόλη και νομός και να ασχολείται με τόσο μικρά. Μη βγει κανείς από το σπήλαιο, να τον εξοστρακίσουμε ως φέροντα καινά δαιμόνια.
Τελικά σκέφτομαι και απορώ αν με τα παρόντα δείγματα γραφής μιας καθώς ακούσαμε και για παγκόσμιο αντίκτυπο, αν υπάρχει σωτηρία;!
11/12/2015
Αβέλλας Ν. Μιχαήλ
Αστυνομικός - Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών
Και αν είναι ποτέ δυνατόν υποστήριξαν τα ελληνικά χρώματα κι όχι της Λάρισας που παίζει στη Β' Εθνική, γιατί η Λάρισα τιμωρήθηκε από το παρασκήνιο αλλά δεν έφταιγαν καθόλου οι κακές επιδόσεις της.
Και μέσα σε αυτή την αβάσταχτη μετριότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου να πιάνονται όλοι από μια αμφισβητούμενη φάση μέσα σε 90 λεπτά, για να ρίξουν το ανάθεμα της ήττας, η οποία πλέον αντικατοπτρίζεται και στην Εθνική ομάδα.
Και τί ζητάει το κοινό των Λαρισαίων φιλάθλων μέσα στην Αρένα, που πράγματι πλέον δικαιολογεί την ονοματοδοσία, να παραιτηθεί ο γιατρός της ομάδας, γιατί τόλμησε να παρακολουθήσει ευρωπαϊκό παιχνίδι και τόλμησε να παει στο Καραϊσκάκη και να φοράει κασκόλ μέσα στον χειμώνα της ελληνικής ομάδας. Άκουσον άκουσον.
Μάλιστα δε με τον χαρακτηρισμό μισητή. Αυτή η λέξη μίσος για να πυροδοτήσει καταστάσεις.
Προφανώς η Λάρισα ξέχασε τον νεκρό της το 1986 από φωτοβολίδα μέσα στο Αλκαζάρ που ήταν θύμα μίσους και τυφλής οπαδικής βίας, αλλά τον θυμάται για να χτυπάει like στο facebook στην μνήμη του.
Και τώρα να έχει σηκώσει την παντιέρα της ανόδου με τις πρώτες νίκες, θυμίζοντας τις νίκες των αρχαίων Αθηναίων στη Σικελία.
Αλλά όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημων πρόγονοι: Μηδέ προ του τέλους μακάριζε.
Τέλος, για να λυτρωθούμε όλοι οι πολίτες από αυτή την αβάσταχτη μετριότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου και αυτό το παρασκήνιο και τη διαρκή συνωμοσία, προτείνω την συγχώνευση των εθνικών επαγγελματικών κατηγοριών σε μία, χωρίς να υποβιβάζονται οι ομάδες με σύστημα ομίλων και κάθε νομός να έχει την ομάδα του, ώστε επιτέλους να θυμηθούμε πως υπάρχουν κι άλλες πόλεις στην Ελλάδα και πως πάνω από όλα αθλητισμός σημαίνει συναδέλφωση, ειρήνη, ευ αγωνίζεσθαι και ευγενής άμιλλα.
Επιτέλους, δεν αντεχουμε άλλη μιζέρια στη Λάρισα. Να έχει τόσες δυνατότητες αυτή η πόλη και νομός και να ασχολείται με τόσο μικρά. Μη βγει κανείς από το σπήλαιο, να τον εξοστρακίσουμε ως φέροντα καινά δαιμόνια.
Τελικά σκέφτομαι και απορώ αν με τα παρόντα δείγματα γραφής μιας καθώς ακούσαμε και για παγκόσμιο αντίκτυπο, αν υπάρχει σωτηρία;!
11/12/2015
Αβέλλας Ν. Μιχαήλ
Αστυνομικός - Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών
