Τολμήστε!!! Τυφλοί τυφλούς άγοντες εις το Χάος!!!
http://olympia.gr/2012/01/09/ τολμήστε
Posted by olympiada στο Ιανουαρίου 9, 2012
Γράφει ο Μ. Αβέλλας
Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις που συνεχώς καλπάζουν, ο χρόνος που έχουμε δεν είναι αρκετός. Νέοι ορκισμένοι κρατικοί προϊστάμενοι οφείλετε να ξεκινήσετε μία δυναμική μεταβολή ραγδαίων διοικητικών ανατροπών στα δημοσιονομικά της πατρίδας και στα ήθη αυτής. Οφείλετε να δώσετε το νέο ξεκίνημα. Ο χρόνος είναι ελάχιστος. Τα Χρηματιστήρια αξιών του πλανήτη, για τα οποία διατείνεστε των καλών σχέσεων, δεν αντέδρασαν με κύματα ενθουσιασμού, παρά μόνον σε οριακά σημεία απώλειας. Καταρχήν θα πρέπει να βάλετε φρένο στο κατρακύλισμα. Θα πρέπει να ζητήσετε να πιαστείτε από το χέρι του κυρίαρχου λαού, που σάς θωρεί μωροθάμαχτος, μαρμαρωμένος στα όρια της πτώσης του.
Μιλήστε ειλικρινά. Μιλήστε του με πραγματικούς αριθμούς και όχι με υποδιαστολές, με επί τοις εκατό % και με συν και πλην. Εξηγήστε του ποιος είναι ο πραγματικός τζίρος της χώρας (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) και τι σημαίνει έλλειμμα 120% του Α.Ε.Π. Δηλαδή ότι αν έχουμε συνολικά 300 δις EURO, δαπανούμε – σπαταλούμε – χαλάμε 360 δις EURO. Εκατό βγάζουμε, εκατόν είκοσι τρώμε. Απλά πράγματα. Ακόμη τολμήστε να πείτε σε ποιο πραγματικό μέγεθος κυμαίνεται αυτή τη στιγμή το Α.Ε.Π. και τι πρέπει να γίνει για να επέλθει ανάπτυξη και ποιο το πραγματικό ποσόν απαιτείται για την επάνοδο της πραγματικής οικονομίας.
Τολμήστε να του πείτε ότι επειδή υπάρχουν πολύ φθηνότερα εργατικά χέρια σε νεοεισελθείσες χώρες στη ζώνη του EURO αλλά και στην ευρύτερη ασιατική αγορά και επειδή δεν σκεφτήκατε, δεν προνοήσατε, δεν μπορέσατε να συνάψετε ευρωπαϊκές και διεθνείς συλλογικές συμβάσεις εργασίας με κατώτατο ημερομίσθιο και κατώτατη βάση μηνιαίου μισθού, οι επενδύσεις κινήθηκαν προς τη νέα αγορά εργασίας και κατέρρευσε η ανάπτυξη στις ήδη γοργά αναπτυσσόμενες χώρες. Πράγμα απολύτως φυσιολογικό, αλλά καταστροφικό αφού κατέρρευσε η ισοτιμία της ανταγωνιστικότητας, προκαλώντας ραγδαία αύξηση ανεργίας και μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος στον ιδιωτικό τομέα.
Απόρροια αυτού σε κάποιο βαθμό η συνεχής πίεση των πολιτών για πελατειακή σχέση με το πολιτικό σύστημα για το λεγόμενο ‘βόλεμα’ στο Δημόσιο. Έτσι υπεραυξήθηκαν εν μέρει οι δημόσιες θέσεις και ενασχόληση. Καταπολέμησαν μεν την ανεργία, επέφεραν ανάπτυξη, αλλά επειδή ο δημόσιος τομέας δεν παράγει αλλά εισπράττει τα παραγόμενα, καταρράκωσαν επιπλέον τη χείριστη δημοσιονομική θέση του κράτους. Για την οποία φυσικά και δεν ευθύνεται μόνο η πελατειακή σχέση πολίτη – πολιτευτή, αλλά και η αλόγιστη σπατάλη σε έργα που επέφεραν προσωρινή ανάπτυξη και απασχόληση με προσωρινές θέσεις εργασίας, αλλά λόγω του ότι δεν ήτανε ανταποδοτικά ωφέλιμα, αύξησαν επιπλέον το δημόσιο έλλειμμα και φυσικά και τον εξωτερικό δανεισμό και χρέος.
Τολμήστε να του πείτε ότι για να φτάσουμε σε σημείο να χρωστάμε 300 δις περίπου σε εξωτερικό δανεισμό, και περίπου το 120% Α.Ε.Π., δαπανήσαμε τα 240 δις και αφού δεν μας φτάσανε δώσατε τον λόγο της τιμής μας (ομόλογα) και δαπανήσαμε κι άλλα τόσα κι αφού δεν είχαμε να τα δώσουμε και έπρεπε σωστά να πληρώσουμε τα δανεικά, τί κάναμε; Υποθηκεύθηκε η περιουσία του λαού και τώρα πρέπει να παραχωρηθεί ή και πουληθεί, η λεγόμενη μείωση εθνικής διακυριαρχίας. Έλα ντε όμως που το χωράφι που υποσχεθήκατε να δώσετε δεν είναι δικό σας. Π.χ. Φανταστείτε ότι είστε σε μια οικογένεια μοναχοπαίδι. Έχετε ετήσιο εισόδημα 15.000 EURO. Σας αρέσει όμως η «καλή ζωή» και σημαδεύετε πιο ψηλά, από εκεί που μπορείτε. Μέχρι το τελευταίο εννεάμηνο δεν σας έχει μείνει μία. Παίρνετε τη σύνταξη του μπαμπά, της μαμάς, δανείζεστε με το λόγο της τιμής σας, υποθηκεύοντας την κινητή περιουσία που είχατε και τάζοντας χατίρια σε όλους και παίρνετε άλλα τόσα (15.000 EURO). Ναι αλλά συνεχίζοντας την σπατάλη δεν σας φτάνουν και υποθηκεύετε ‘εν αγνοία’ του πατρός σας την οικία αυτού με αντικειμενική αξία 150.000 EURO, θεωρώντας την ως δική σας, για να ξεχρεώσετε τις 30000 που ήδη χρωστάτε. Αδυνατώντας όμως πλέον και λόγω της ανεργίας, η οποία σας έχει πλήξει και πλέον είστε χωρίς εισόδημα, έρχονται οι δανειστές για κατάσχεση της οικίας αξίας αντικειμενικής 150000 EURO. Και έρχεται τώρα η ημέρα της αποπληρωμής. Ποιος πληρώνει τώρα;!
Αυτή είναι η αλήθεια. Όλοι μας γνωρίζαμε και όλοι μας σωπαίναμε ‘εν αγνοία’ υπό το αβάσταχτο κράτος του ωχαδελφισμού. Αλλά δεν θα φτάσουμε και στο οριακό σημείο των τύψεων, ότι για όλα φταίμε εμείς. Κάποιοι ήταν και διαχειριστές.
Δεν μπορεί να συντάσσει το κράτος προϋπολογισμό τον 10ο μήνα του κάθε ημερολογιακού έτους και να μην μπορεί να τον κλείσει καθώς τρέχουν οι δύο μήνες που δεν έχουν υπολογισθεί τα έξοδα αυτών και οι έκτακτες δαπάνες αυτών. Δεν γίνεται να τρέχουν συνεχώς έκτακτες δαπάνες και ειδικοί λογαριασμοί, οδοιπορικών και υπομνημάτων για έκτακτη κάλυψη αναγκών παρελθόντων ετών.
Δεν μπορεί ο υπό συνταξιοδότηση δημόσιος υπάλληλος να απαιτεί οδοιπορικά έξοδα συνταξιοδότησης γιατί εργαζόταν στην Θεσσαλονίκη, έμενε σαράντα χρόνια στη Θεσσαλονίκη και ξαφνικά ανακάλυψε τον καημό του να εγκατασταθεί στην Κρήτη και θα πρέπει να πληρωθεί για τον καημό του αυτεπάγγελτα έξοδα μετακίνησης 1500- 3000 EURO περίπου και ανάλογα με την χιλιομετρική απόσταση. Δεν μπορεί για ημερήσιες μετακινήσεις με υπηρεσιακά οχήματα Δημοσίου να απαιτούνται οδοιπορικά άνω των 60 χιλιομέτρων.
Δεν μπορεί να υπάρχουν μισθοί που υπερβαίνουν κατά 500 – 2500% τον μέσο μισθό στην Ελλάδα! Δεν γίνεται! Δεν μπορεί οι επιτροπές και οι δημόσιες – δημοτικές αιρετές θέσεις να είναι έμμισθες στο βαθμό της υπερβολής. Αν τους αρέσει τόσο πολύ να υπηρετούν το καλό συμφέρον να είναι αμμισθί οι επιτροπές! Να είναι στα όρια του μέσου μισθού οι μισθοί των τοπικών αρχόντων, κι όχι ένας δήμαρχος σε μία κοινωνία 8000 μονίμων κατοίκων να προϋπολογίζει στον εαυτό του ετησίως 50.000 EURO και οι αντιδήμαρχοι του 25.000 EURO και να ερίζουν για την κατάληψη των θέσεων αυτών. Οι δε συμβασιούχοι να περιμένουν να πληρωθούν. Όποιος θέλει να παράγει Κοινό Καλό και Μεγάλο Έργο, να ενασχολείται στα όρια του μέσου μισθού και να εργάζεται την εργασία του κανονικά.
Τολμήστε να πείτε πως δεν μπορεί ένα κράτος να συντηρηθεί όταν δεν έχει πρωτογενή τομέα οικονομίας. Τί χρειάζεται ένα σπίτι για να συντηρηθεί; – Τροφή, θέρμανση – ψύξη, καθαρό νερό, ενέργεια για να κινείται, ένδυση. Τι παράγει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα; Σχεδόν τίποτα από όλα τα παραπάνω! Ενεργειακή υποτελής, με ετήσιες εισαγωγές σιτηρών, με έναν υδροφόρο ορίζοντα που συνεχώς μολύνεται από την περιβαλλοντολογική ρύπανση και χρειάζεται συνεχείς καθαρισμούς σε πολλές περιοχές της επικράτειας και με εισαγόμενη παραγωγή ένδυσης.
Τολμήστε για μία ελεύθερη Κοινωνία Γνώσεως, όπου ο κάθε άνθρωπος θα μπορεί να ακολουθήσει το όνειρό του και να σπουδάσει ό,τι λαχταρά η ψυχή του. Καταργήστε τις Πανελλήνιες και ενδυναμώστε το θεσμό της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, δημιουργώντας μία νέα γενιά ανθρώπων, που θα νιώθουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους! Δημιουργήστε Πολύ-Ακαδημίες ανάλογα με την πνευματική δίψα των νέων! Μα τί άλλο υπάρχει στο μυαλό των νέων, από το να αλλάξουν τον κόσμο, ηχώντας στο είναι τους οι στίχοι του Jim Morrison: “We want the world and we want it, now!”. Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε, τώρα! Εκμεταλλευτείτε δημιουργικά την ορμή και τη φαντασία της νιότης!
Άρα χρειαζόμαστε μεγάλες τομές. Όχι απλά να γυρίσουμε σελίδα. Αλλά να γράψουμε ένα καινούριο Bιβλίο. Είμαστε έτοιμοι ή θα πρέπει να καταρρεύσουμε ολοκληρωτικά για να βγούμε στην αυγή μιας νέας Κοινωνίας, όπου θα συμπεριφέρεται ως Πολιτεία και όχι ως όχλος;! Θα πάψουμε να ακούμε τη φωνή: «Ό,τι θα κάνουν όλοι, θα κάνουμε κι εμείς;» παραμένοντας στήλη άλατος στα μελλούμενα; Η συμπεριφορά μας θα καθορίσει, αν θα είμαστε τυφλοί τυφλούς άγοντες εις το Χάος!
Μετά τιμής
ΑΒΕΛΛΑΣ Ν. Μιχαήλ
Αν. Δημοτικός Σύμβουλος Δ. Τεμπών – Αστυνομικός – Μακρυχώρι Λάρισας
Y.Γ. την 08/01/2012
Το άρθρο αυτό συντάχθηκε την 11/11/2011 όταν η Χώρα μας άλλαζε κυβέρνηση και ποτέ δε δημοσιεύθηκε έως και σήμερα. Μετά από 2 μήνες δεν έχει αλλάξει κάτι ιδιαίτερα. Συνεχίζουν οι υπεύθυνοι για την τύχη της Χώρας να τσακώνονται σαν τα κοκόρια μεταξύ τους και ένας Πρωθυπουργός να προσπαθεί να θέσει σε τάξη ένα σύστημα που εργάζεται σε έναν μοναδικό ρυθμό για τα παγκόσμια δεδομένα. Σε έναν διαφορετικό χορό. Τον χορό του Ζαλόγγου. Οι ευχές τελείωσαν, γι’ αυτό έχω πάψει να εύχομαι. Η ελπίδα στέρεψε, γι’ αυτό έχω πάψει να ελπίζω. Η ζωή μας χάνεται, κι εμείς συνεχίζουμε να βουτάμε με το κεφάλι στο τέρμα του κενού. Για να κάνουμε ένα εντυπωσιακό salto mortale με τελείωμα στον βάλτο του κενού. Δυστυχώς δεν μπορώ να λέω πλέον όμορφα πράγματα, γιατί δεν υπάρχουν όμορφα πράγματα. Το μόνο όμορφο είναι το χαμόγελο του συνανθρώπου δίπλα μου, που προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό του.
