Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια στην πατρίδα μας που βάλλεται χωρίς να υπάρχει μία επιτέλους κοινή γραμμή. Έχουνε χωριστεί σε δεξιούς, αριστερούς, κεντρώους και ακραίους κι έχουνε ξεχάσει τον ιερό αυτό τόπο να τον προασπιστούνε υπό ένα και μόνο πρίσμα. Αυτό της Δημοκρατίας που έκανε στην νεώτερη Ελληνική Ιστορία να ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός από τον τουρκικό ζυγό και κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο από την επέλαση του ναζισμού έχοντας ως φάρο το 626 μ.Χ.. Το 626 μ.Χ. που η Κωνσταντινούπολη δεχόταν αιφνιδιαστική επίθεση από τους Αβάρους, κατά την απουσία του Αυτοκράτορα Ηράκλειου σε εκστρατεία κατά των Περσών. Οι Άβαροι δε την 6η Αυγούστου 626 να έχουν προωθηθεί και να έχουν καταλάβει την Παναγία των Βλαχερνών και σε συνεργασία με τους Πέρσες ετοιμαζόντουσαν για την τελική επίθεση εναντίον της Βασιλεύουσας.
Τότε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Σέργιος, Σύρος στην καταγωγή, τη νύχτα της 7ης-8ης Αυγούστου 626 περιέτρεχε ανά χείρας με την εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών και ενεθάρρυνε το λαό για αντίσταση.
Και ω του θαύματος, φοβερός ανεμοστρόβιλος κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο και οι αμυνόμενοι Βυζαντινοί αντεπιτέθηκαν και προξενησαν κατά των Αβαρών και Περσών, λύοντας την 8η Αυγούστου 626 την πολιορκία.
Τη Υπερμάχω λοιπόν με φάρο το ένδοξο παρελθόν και με πίστη στο Θεό, που τον προστρέχουμε και επικαλούμαστε μόνο όταν αντικρύζουμε τον τρόμο του θανάτου ενώπιον μας.
Τη Υπερμάχω σε αυτή την Παναγία που έβλεπαν οι στρατιώτες μας στο μέτωπο ττης Βορείου Ηπείρου και κατοτρόπωσαν τον ιταλικό φασιστικό στρατό του Μουσολίνι στο έπος του 1940.
Τίποτα δεν γίνεται δίχως πίστη και ευλάβεια και σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή.
Οι Έλληνες από το 490 και 480 π.Χ. έως το έπος του 1940 εθριάμβευσαν στους πολέμους, όταν η αδικία ήταν κατάφωρα εμφανής και η επιθετική πρόκληση του να παρέχεις γη και ύδωρ ήταν άκρως εξευτελιστική και ο αέρας της Ελευθερίας τους απειλούνταν από νέους δεσμώτες, που ούτε από την μυθολογία ο Προμηθεύς άντεχε να βλέπει το ανθρώπινο είδος να υποφέρει χωρίς τη χρήση του πυρός, της φωτιάς και μετέφερε το μυστικό τους με ένα καλάμι στους πρωτόπλαστους τιμωρούμενους από τους Θεούς και ελευθερούμενος από τον υιό τους και ημίθεο Ηρακλέα.
Και αυτή η αναφορά στη μυθολογία συμβαίνει γιατί λαός που ξεχνά τις ρίζες τους και τους μύθους ακόμη που τον έθρεψαν, είναι καταδικασμένος να καταστραφεί.
Είναι η εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους από τα τοτέμ και το διαμελισμό του Διονύσου (Άρτεμις εκ του αρτεμάω), τη θυσία του Αβραάμ έως το κήρυγμα των αναίμακτων θυσιών διά της νοεράς προσευχής και αγάπης που εκήρυξε και επέρασε την ανθρωπότητα ο Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.
Είναι η εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους από τα τοτέμ και το διαμελισμό του Διονύσου (Άρτεμις εκ του αρτεμάω), τη θυσία του Αβραάμ έως το κήρυγμα των αναίμακτων θυσιών διά της νοεράς προσευχής και αγάπης που εκήρυξε και επέρασε την ανθρωπότητα ο Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.
Εν κατακλείδι, η ιερά αυτή προσευχή και ύμνος ας οδηγήσει την χώρα μας με σύνεση και προσοχή μέσα από τις Συμπληγάδες Πέτρες που διέρχεται, όπως ο ναυαγός Οδυσσέας επικαλούνταν την παρθένο Αθηνά (νόησις) όταν θαλασσοπνίγονταν στο γυρισμό του για την Ιθάκη, για να βρούμε επιτέλους κι εμείς ο Ελληνισμός τον δρόμο για την Ιθάκη μας, γιατί κουραστήκαμε, αποκάμαμε και στο τέλος θα τερματίσουμε δίχως συντρόφους.
Με τους θρύλους και το κρυφό μήνυμα του μαρμαρωμένου Βασιλέως ( κατ άλλους του Ελεημονος Αγίου Ιωάννη Βατάτζη ή του τελευταίου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου) να συντηρεί τον παραπαίοντα Ελληνισμό, όπως τα γλυκά παραμύθια της γιαγιάς μας που μας νανούριζαν τα βροχερά βράδια των καλοκαιρινών διακοπών στο βουνό με τη λυχνία χωρίς ρεύμα από το παλιό λαμπογυάλι να φωτίζει τα όνειρά μας με τη γλυκιά μελωδία του και την επίκληση του όνοματος του Ιησού να σκορπά τα κακά και να διώχνει τους εφιάλτες, που πύκνωσαν τις τάξεις τους στην Ελλάδα του σήμερα.
Με τους θρύλους και το κρυφό μήνυμα του μαρμαρωμένου Βασιλέως ( κατ άλλους του Ελεημονος Αγίου Ιωάννη Βατάτζη ή του τελευταίου Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου) να συντηρεί τον παραπαίοντα Ελληνισμό, όπως τα γλυκά παραμύθια της γιαγιάς μας που μας νανούριζαν τα βροχερά βράδια των καλοκαιρινών διακοπών στο βουνό με τη λυχνία χωρίς ρεύμα από το παλιό λαμπογυάλι να φωτίζει τα όνειρά μας με τη γλυκιά μελωδία του και την επίκληση του όνοματος του Ιησού να σκορπά τα κακά και να διώχνει τους εφιάλτες, που πύκνωσαν τις τάξεις τους στην Ελλάδα του σήμερα.
<<Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.>>
Λέρος , 15.04.2016
Μιχαήλ Ν. Αβέλλας
Αστυνομικός - Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών
