Η αστυνομική έρευνα γίνεται
όχι με στρατιωτικό χρόνο αλλά με δικονομικό και οι αυτοκτονίες στα ΜΑΤ
συνεχίζονται.
Με αφορμή δημοσίευμα του bloko όπου
λέει ότι πηγές της Κατεχάκη η έρευνα να γίνει σε στρατιωτικό και όχι σε
αστυνομικό χρόνο.
Καταρχήν, η έρευνα κύριες
και κύριοι δεν γίνεται σε χρόνους με ορισμούς δικονομικά ανύπαρκτους και
επικίνδυνους, που ανθίζουν μόνον όπου υπάρχουν ολοκληρωτικά καθεστώτα με τη
συνβοήθεια στρατού και αστυνομίας (το σ και το α με μικρό) γιατί είσαι λίγος
όταν επιβάλλεις το θέλω με το πιστόλι στον κρόταφο και τις ερπύστριες στον
δρόμο, τα οποία εσείς οι ίδιοι δικαίως τα κατακεραυνώνετε.
Δεύτερον, στρατιωτικός
χρόνος σημαίνει εφαρμογή του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και οι εποχές της
Στρατιωτικής Χωροφυλακής ευτυχώς παρήλθαν, αφήνοντας ως πεσκέσι τις συνδρομές
τους στα ταμεία του στρατού και της General Bank. Πού, μέσα στην κοινωνία εν καιρώ ειρήνης; Στρατιωτικός
χρόνος γίνεται μόνο σε έκτακτα Στρατοδικεία, όπως τότε με τον Νίκο Μπελογιάννη
και τον Δημήτρη Μπάτση τον συγγραφέα της βαρειάς βιομηχανίας στην Ελλάδα και
μετά τις δακρύβεχτες ανακοινώσεις της εθνικής συμφιλίωσης !
Τρίτον, δηλαδή θεωρείται
ότι ο στρατιωτικός χρόνος είναι πιο ταχύρρυθμος από τον αστυνομικό χρόνο
επέμβασης; Για αυτό δεν επανακτήσαμε ακόμη την χαμένη μας αδελφή την Κύπρο, που
εγγυηθήκαμε για αυτήν; Για αυτό μας καρφώσαν την τούρκικη σημαία στα Ίμια το
1996 και χάσαμε άνδρες μας στο νησί; Για αυτό εκκρεμεί ακόμη η υπόθεση
δολοφονίας του στρατιώτη Σπύρου Ρωμιόπουλου πάνω στον Έβρο την 17.06.1997 που
υπηρετούσε στο 640 Τάγμα Πεζικού από ανακοπτικό θάνατο κεφαλοκλειδώματος ; Να ξύσω λίγο την μνήμη σας με ένα τηλεφώνημα
του Σπύρου στη μάνα του: “Μάνα μου, είμαι καλά, αλλά έχω δει πολλά, όταν
πάρω άδεια θα ‘ρθώ να σας τα πω. Τα γράφω στο ημερολόγιό μου. Εδώ γίνεται
χαμός. Δεν μπορώ να τα πω από το τηλέφωνο. Το βράδυ θα πάω περιπολία και αύριο
έχουμε άσκηση. Μην ανησυχείς… Δεν έλαβα χρήματα. Τα έστειλες τα χρήματα;
Εντάξει; Θα σου ξανατηλεφωνήσω σύντομα”.
20 χρόνια κι ένας
φονιάς είναι έξω.
Αυτοί είναι οι χρόνοι σας.
Πέραν αυτών, ρίχνετε συνέχεια λάδι στη
φωτιά, κατατρώγετε το ηθικό της βάσης των σωμάτων ασφαλείας και στρατού με την
επιμονή και προσκόλληση σε μία μίξη ενός παρηκμασμένου οθωμανό-βυζαντινού
συστήματος με αυλές που έχουν πηγές, με κύκλους και αυλικούς, που διαρρέουν για να καλοκαρδίσουν εν όψει των
κρίσεων πομπώδεις και στομφώδεις όρους που επ’ουδενί αντικατοπτρίζουν το πνεύμα
Δημοκρατίας και Δικαίου και την Δημοκρατία την κάνουν δημοκρατία και το Δίκαιο
δίκαιο κι ακόμα πιο μικρό.
Επιπρόσθετα,
πόσα χρόνια αλήθεια δικάζεται αυτό το κόμμα και την υπόθεση δολοφονίας του
Παύλου που έπρεπε αρχής εξαρχής να γίνει παραπομπή στο Κακουργιοδικείο και τώρα
να οριστικοποιούνταν η ποινή με τις εφέσεις, να είναι στις καλένδες και ο
δολοφόνος ατιμώρητος ακόμη με κατ’οίκον περιορισμό.
Κι εσείς ζητάτε ευθύνες.
Όλα για χάριν εντυπωσιασμού της αρένας της κοινής γνώμης που θέλει να βλέπει
πόνο, για να ξεχνάει τον πραγματικό καημό της. Εσείς δεν πήγατε μαζί τους στο
Καστελλόριζο; Η Δημοκρατία δεν είναι ένα τόξο που τα βέλη του επηρεάζονται από τις
κινήσεις του ανέμου, αλλά αμετακίνητος ουσία αιθέρος, άσβεστον πυρ και αείζωον
που φωτίζει τον δρόμο των σκλαβωμένων.
Επιπλέον, στο σημείο αυτό
να σταθώ στις δύο αυτοκτονίες που είχαν τις τελευταίες 15 ημέρες τα ΜΑΤ και να
εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια σε όλους όσοι ένιωσαν οδύνη. Δεν
χορτάσατε αίμα πια. Οι γενικώτερες εντολές του τύπου ήξεις – αφήξεις και ουκ εν
τω πολέμω θνήξεις, προκαλούν σύγχυση, ακαταστασία και αταξία με διφορούμενα
συμπεράσματα από διαταγές – χρησμούς, όπως τότε που ψεκάστηκε με τη φυσούνα ο
υπέργηρος αγωνιστής Μανώλης Γλέζος. Δεν χρυσώνεται το χάπι με ένα επίδομα διμοιρίας από τον κατήφορο της
Ελλάδας μας, γιατί το πρόβλημα είναι βαθιά κοινωνικό και όχι απλά επιφανειακά
εγκληματολογικό με την κατηγορία της διασάλευσης της δημόσιας τάξης και των
σωματικών και υλικών βλαβών. Εκεί είτε
θεατής είτε επεμβαίνων, ο αστυνομικός οιονοί κατηγορούμενος.
Και
εν κατακλείδι, ένας όρος υπάρχει μόνον στο Δίκαιο, ο Δικονομικός της αβίαστης
αληθείας των νομίμων προθεσμιών και της αρχής της ηθικής αποδείξεως.
Ούτε στρατιωτικός ούτε αστυνομικός ούτε κανενός άλλου κλάδου κι αυτό να το
βάλουμε όλοι καλά στο μυαλό μας και να μην ζούμε για την είδηση που θα γεννήσει
είδηση. Αλλά για το momentum
που
γεννά η μοναδικότητα ενός συμβάντος και αναδεικνύει τους ηγέτες που
αναλαμβάνουν την καθ’ολοκληρίαν ευθύνη, μιμούμενοι τις μεταφορικές αρετές που
δίδαξε ο Σουν-Τσου του 6ου αι. π.Χ. στην τέχνη του πολέμοy, καθώς έχετε πέσει στην παγίδα του ίδιου του λεξιλογίου τους χρησιμοποιώντας λέξεις που εσείς αποφεύγατε και δαιμονοποιώντας αυτούς που οι μεν και οι δε στοχοποιούνε.
Ελλάς, 18.01.2017
Αβέλλας Ν. Μιχαήλ
Αστυνομικός – Μέλος
Διαβούλευσης Δ. Τεμπών
