Σκέφτηκα πολύ να συντάξω το παρόν άρθρο αν θα είναι για εσωτερική διακίνηση ή θα είναι για δημόσια ανάρτηση. Αλλά πώς άλλως να σιωπήσω δημοσίως, όταν βλάπτεται το δημόσιο συμφέρον από μία εσωτερική διακίνηση ενστάσεων και παραπόνων.
Θεσμός του Τοπικού Αστυνόμου λοιπόν και κάποιοι λοιπόν από εμάς θα στελεχώσουμε με δόξα και τιμή την περίοπτη αυτή θέση με την μεταλλική κονκάρδα "ΤΟΠΙΚΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ".
Μία θέση που μάλιστα μερικοί βάλανε μέσον να δημιουργηθεί. Εκεί, μέσα από τις ζυμώσεις θα προκύψει ένας τεμπέλης, όκνος, αντιπαραγωγικός, κακότροπος, πιθανόν μέθυσος, ξεχασμένος από τον Θεό σερίφης της κακιάς ώρας.
Πού θα γυρνάει στα καφενεία να ξεχαρμανιάζει την συμπαθή κατά τ' άλλα τρίτη ηλικία, θα μάθει να παίζει τάβλι και πρέφα και αν πρέπει να ανακατεύει ή να πίνει τσίπουρο με γλυκάνισο ή όχι κι αν βάζουν πάγο και νερό και πόσο.
Θα αρχίσει να ομιλεί την λαϊκή αργκό και θα καταντήσει μία καρικατούρα όπως του θεάτρου σκιών του Καραγκιόζη, κι άλλοτε θα γίνεται Καραγκιόζης για να συμβιβάσει τους πολίτες κι άλλοτε Χατζηαβάτης και μεταφορικά μπορεί και κυριολεκτικά "καρπαζοεισπράκτορας". Και θα ξεγελά με τον καιρό τον εξαθλιωμένο εαυτό του μονολογώντας: "Ωρέ τι λούφα είναι αυτή; Ζωάρα!", ενώ θα είναι ένας εξοστρακισμός, μία τιμωρία, μία σιωπηρή ποινή και μάλιστα οικονομική, αφού θα του έχει στερήσει μισθολογικά μπορεί και το 1/4 των ετήσιων αποδοχών (αφού δεν διασφαλίζεται ρητά η εξασφάλιση των μάχιμων επιδομάτων και της υπηρεσιακής μετακίνησης) και θα αρχίσει να εξαθλιώνεται εν μέσω οικονομικής κρίσης για να υποταχθεί.
Γιατί ένας αστυνομικός μόνος του σε πλήθος ανθρώπων, αφομοιώνεται με το πλήθος ανακλαστικά για να επιβιώσει και τους κάνει τα χατήρια και τις δουλικές εκδουλεύσεις του, αφού οι ενισχύσεις όποτε και να τις ζητήσει πάντα θα αργούν κι αυτός θα είναι μόνος.
Στην αστυνομική πρακτική ένας σημαίνει κανένας τόσο για την αυτοάμυνα, όσο και για ηθική άμυνα που δεν θα έχει ένα αντίβαρο να ισορροπεί στους πειρασμούς.
Τέτοιον αστυνομικό θέλετε; Έναν δούλο; Εναν χαρακτήρα που θα αρχίσει να διαφθείρεται; Τελικά η Ελλάδα σε φάσμα εικοσαετίας που έχει σκοπό να φτάσει σε επίπεδα διαφθοράς παγκοσμίως, στην κορυφή;
Και εν κατακλείδι, όσον αφορά εμένα προσωπικά επειδή πρόκειται και περί προσωπικού, τελικά να μην μιλάμε για αξίες, να μην μιλάμε για αγώνες, να μην μιλάμε για θυσίες, να μην μιλάμε για τα κακώς κείμενα, να μην προτείνουμε καινοτόμες ιδέες, ΑΛΛΑ να σιωπούμε και να δεχόμαστε την σιωπηρή ηθική και κοινωνική εξόντωση και των τελευταίων στηριγμάτων στην επαρχία βάζοντάς τους στο ψυγείο καταρχήν, εκεί που η προσφορά στον πολίτη και το υπηρετείν στον Νόμο να είναι η ελάχιστη.
Υ.Γ.
Όσον αφορά τον Δήμο Τεμπών Λάρισας όπου θα δημιουργηθούν δύο θέσεις Τοπικού Αστυνόμου μία στην παραλία Μεσαγγάλων με τον εξ ολοκλήρου αυθαίρετο υπό νομιμοποίηση οικισμό στο Δέλτα Πηνειού και μία στο ημιορεινό χωριό της Ραψάνης, κατηγορηματικά από την θέση του Αναπληρωματικού Δημοτικού Συμβούλου, Μέλους της Αντιπολίτευσης του Δ. Τεμπών & Μέλους της Επιτροπής Διαβούλευσης Δ. Τεμπών ΔΕΝ επιθυμούμε την τοποθέτηση στο ψυγείο και στην αχρηστεία δύο οργανικών μονάδων, που δεν μπορούν να βοηθήσουν στην ουσιαστική καταπολέμηση του εγκλήματος, θα παραγνωριστούν με τους πολίτες και με την παρέλευση του χρόνου θα είναι μόνο για να βάζουν σφραγίδες σε γνήσια υπογραφής υπερήλικων, όπου θα μπορούσε να το βεβαιώσει το ΚΕΠ με την βοήθεια στο σπίτι.
Παρά μία ισχυρή Υπηρεσία τόσο σε προσωπικό όσο και σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, που αυτός είναι και ο λόγος της αναδιάρθρωσης της ΕΛ.ΑΣ. με το υπ' αρίθμ. Π.Δ. 7/2017 και όχι κατακερματισμός δυνάμεων χωρίς ουσία.
11 Φεβρουαρίου 2017
Με προβληματισμό
Μιχαήλ Ν. Αβέλλας
Αστυνομικός - Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών
