Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020

Κλιματική αλλαγή: Σχεδιάζοντας ξανά το μέλλον


Το 1935 ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας  μετά από καταστροφικές πλημμύρες στην περιοχή της Καρδίτσας και της Μακεδονίας, επισκεπτόμενος την γενέτειρά του είπε εδώ μια μέρα θα γίνει λίμνη. Το 1959 το όνειρό του έγινε πραγματικότητα και το νερό των συνεχών βροχοπτώσεων συγκεντρώνεται στην ομώνυμη λίμνη Πλαστήρα και αρδεύει πλέον τον θεσσαλικό κάμπο.
Φέτος, δυστυχώς αυτό το νερό αντί για ευεργετικό έγινε καταστροφικό με Καρδίτσα και Φάρσαλα να πνίγονται σε αυτό.

Τί άλλαξε από τότε και παραμείναμε αδρανείς; Έχουμε πάψει να ονειρευόμαστε; Να εξελισσόμαστε; Να πιστεύουμε σε ένα καλύτερο μέλλον, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας αυτό με βάση τα νέα κλιματολογικά δεδομένα που  μπορούν να επηρεάσουν ταχέως την διαμόρφωση των υδρογραφικών λεκανών, με τον παράγοντα άνθρωπο να συμμετέχει προσπαθώντας στην εξίσωση να είναι μάταια ο καταλύτης και μη αντιλαμβανόμενος πως οι πράξεις του είναι ο παράγοντας και αυτές επιδρούν σε αυτόν ως συνέπεια.

28.09.2020
Μ Α 

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2020

Πόνος να βλέπεις έναν ακρίτα να οδηγείται σαν τον Χριστό στο δικαστήριο

 Αχ βρε πληγωμένοι και περήφανοι ακρίτες μας. 

Μην κατεβάζετε το κεφάλι. Αυτή η φωτογραφία με τον ακρίτα μας συλλογισμένο, τραυματισμένο από τη συμπλοκή να οδηγείται σαν τον Χριστό στο δικαστήριο γιατί πήγε να ακινητοποιήσει στα σύνορα, στη μέση του πουθενά παράνομα εισερχόμενους αλλοδαπούς, μου προκαλεί πόνοστην ψυχή. 


Μου θυμίζει την ταινία από τον τελευταίο σαμουράι, όταν η τεχνολογική επανάσταση χτυπούσε την πόρτα της Ιαπωνίας στα τέλη του 19ου αιώνα, που η νεα τάξη εξόντωνε όσους αντιστεκόταν στην εξέλιξη. Συνέπεια  αυτός ο τεχνολογικός καλπασμός & απομάκρυνση από τα πατρώα ήθη που την μετέτρεψε σε αλαζόνα περιφερειακή δύναμη συμμαχώντας με τον άξονα των ναζί, τον βομβαρδισμό του Περλ Χαρμπορ και εν τέλει την άνευ όρων παράδοση στις ΗΠΑ με την ισοπέδωση Χιροσίμα και Ναγκασάκι.


Έχει παρατηρηθεί στην ανθρωπότητα ότι όταν οι φυλές απομακρύνονται από τα πατρώα ήθη, τότε ακόμη κι αν προσωρινά δείχνουνε να βαδίζουν στο ζενίθ, στην ουσία κινούνται με ταχύτητα φωτός στο ναδίρ. Γιατί εκφυλίζεται ο πυρήνας της δύναμης τους. Και αλλα έθνη ανασταίνονται, γιατί σηκώνονται γρήγορα μαθαίνοντας από τα λάθη τους. Άλλα δε έθνη χάνονται, εξαφανίζονται από την γραμμή της ιστορίας. Οι εσωτερικοί  λόγοι και έριδες που οδήγησαν στη σκλαβιά δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Το στίγμα της προδοσίας τους σημαδεύει και δεν μπορούν να δουν την κοινωνική αδικία και ανισότητα που είχε οδηγηθεί ο λαός, οι τελευταίοι σοφοί και ήρωες εκλείπουν και οι υπόλοιποι ακέφαλοι οδηγούνται στο χάος.


Στην ελληνική φυλή, πολλές φορές πλησιάσαμε ώστε το όνομα να χαθεί από την ιστορία. Την τελευταία η κοιτίδα του ελληνισμού, άντεξε 500 χρόνια. 

Όταν θριάμβευσε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο με τη συνθήκη των Σεβρών του 1920 μας δόθηκαν εκτάσεις της Ανατολικής Θράκης, η Ίμβρος και Τένεδος & η Σμύρνη με δημοψήφισμα σε 5 χρόνια. Εκτός αυτών με μυστικό σύμφωνο Βενιζέλου- Τιττόνι θα ενσωματωνόταν και η Βόρειος Ήπειρος. Συν τοις άλλοις και τα Δωδεκάνησα. 


Ξέρετε που αποτύχαμε; Στην εφαρμογή; Κατά την επέκταση οι ποινές των Ελλήνων για επεισόδια με τον τουρκικό πληθυσμό ήταν δυσανάλογα βαρύτερες για αντίστοιχα επεισόδια που θα υπήρχαν από την τριβή. 

Και παράλληλα δεύτερον στην αλλαγή εξουσίας που άλλαξε την ατζέντα, αφού τότε τα πολιτεύματα ήταν μοναρχικά κατά βάση και δια του προσώπου εκφραζόταν η θέληση για την αυτοδιάθεση των λαών. 

Στο σήμερα οι 26 μήνες φυλάκιση χωρίς ελαφρυντικό για τον έλληνα άκριτα  ήταν μια πληγή σε ένα ηθικό που ήταν σε ακμαία ύψη παρά την πανδημία, την καραντίνα, τις ασύμμετρες απειλές από την Τουρκία. 


Στην ουσία σήμερα άνοιξε μια πληγή.  Ο μόνος κερδισμένος είναι ο απέναντι. Σχόλια πικραμένων ακριτών που αναρωτιούνται τον λόγο ύπαρξης τους. Κι αυτό γιατί τα σύνορα πρωτίστως και πάνω από όλα σφραγίζονται από τους  ακρίτες, την αποφασιστικότητα τους, την υπεροχή  τους και τα όπλα είναι το μέσον.

Το μέσον μόνο του δεν μπορεί να κάνει τίποτα αν καταρρακωθεί το ηθικό των ακριτών.

Αυτά...

Ο νοών νοείτω 



Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

Χαμένος ο σύγχρονος άνθρωπος χωρίς πίστη

 

Αυτό το κείμενο γράφτηκε την 14.09.2018:

Κάποια στιγμή θα μείνουνε μόνο οι σγουριές, τα ερείπια και η αμνησία. Εμείς θα φύγουμε και οι επόμενοι θα βρουν βιβλία με κάποιες σελίδες ένδοξης ιστορίας με πολλές περισσότερες ιδεοληψιών και επιπολαιότητας. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. 

Και η γενιά μας (από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο) δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο σε κρίσιμη μάζα. Πολλώ δε μάλλον την αρετή. 

Ύψωση του Τιμίου Σταυρού σήμερα σαν την 14η Σεπτεμβρίου 335 μΧ. που αποκαλύφθηκε, έπειτα από επίπονες ανασκαφές από την Αγία Ελένη στην Ιερουσαλήμ. 

Το εν τούτω νίκα του Βυζαντίου έχει πλέον κρυφτεί βαθιά μες στις καρδιές μας. Οι ήττες και οι καταστροφές ήταν πολλές την τελευταία χιλιετία και από θαυματουργό σύμβολο αρετής, νίκης και ελευθερίας, απέμεινε μόνο μία διφορούμενη έννοια της αγάπης και της παρεχόμενης θείας πρόνοιας χωρίς ανθρώπινη ενέργεια, πράγμα αντίθετο στην πλάση του ανθρώπου όπου βούλεται και ενεργεί ελεύθερα αιτούμενος την θεία πρόνοια, όντας κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού. 

Έτσι άπραγο όν αναμένει την θεία χάρη να του δώσει υγεία, δύναμη, ευημερία και χρήματα.

Υλιστής πλέον από την εφαρμογή του κινητού, αγοράζει, δανείζεται, υποθηκεύει, ξοδεύει αλόγιστα και στοιχηματίζει ηλεκτρονικά τον κόπο του και σπαταλά το βιος ωσάν άλλος άσωτος υιός. 

Κι έπειτα θλίβεται, χάνεται σε ένα γεμάτο τοξίνες, χάπια, ουσίες και αλκοόλ μέλλον με την πληρωμένη συντροφιά της οθόνης του. 

Χαμένος ο σύγχρονος άνθρωπος και η τεχνητή νοημοσύνη στα χέρια ανισόρροπων χρηστών ότι πιο επικίνδυνο έχει υπάρξει ποτέ παίζοντας το τελευταίο και πολυτιμότερό του χαρτί, την ελευθερία του.

14.09.2018

Μιχάλης Αβέλλας