Συνδικαλιστές ή rock stars;...
Τα είπαμε, τα γράφαμε συνεχώς κι αυτοί ....αρμένιζαν σε επιτροπές για το βαθμολόγιο και λοιπές τρίχες, φουσκώνοντας από αλαζονεία σαν να ήταν οι αναθεωρητές της Γαλλικής Επανάστασης.
Λίγοι στο ύψος των περιστάσεων για την λευκή επιταγή που είχατε να μας εκπροσωπήσετε.
Γνωρίζατε για το μισθολόγιο, ναι ή όχι;;; Κι αν όχι, γιατί αιφνιδιαστήκατε όντας τόσο άρτια καταρτισμένοι από τις τόσες περισπούδαστες επιτροπές;
Την τελευταία φορά στην Αθήνα στήσατε την εξέδρα με φόντο τη Βουλή πίσω σας σαν να ήσασταν Πρωθυπουργοί να βγάλετε διάγγελμα και βάλατε σε ενα χωνί που ανοίγει τους διαδηλωτές, δίνοντας την εικόνα "σκορποχώρι". Αντί να φαίνονται οι ανώνυμοι αστυνομικοί, λιμενικοί και πυροσβέστες και τα συνθήματα προς τη Βουλή, φαινόσασταν εσείς. Τουλάχιστον αποκτήσατε μια ωραία φωτογραφία για το σαλόνι σας, να θυμάστε πόσο σπουδαίοι μαχητές ήσασταν.
Τα πρωτοπαλίκαρα βιάζονταν να φύγουν. Το δελτίο των 8 τελείωσε την ανταπόκριση. Οι κάμερες σβήσανε. Κι εσείς να γυρεύετε το δελτίο, αντί να γίνετε η είδηση.
Στις πόρτες κανείς να περιμένει τον Πρόεδρο. Λίγοι μείναμε πίσω και φοβόμασταν μην μας αφήσει πίσω το λεωφορείο στην πλατεία Συντάγματος. Μπορεί και να μη μας γύρευε κανείς. Πιθανόν να είμαστε αναλώσιμοι. Σαν να μην πας σε ένα πάρτυ και να μην καταλάβει κανείς την απουσία σου.
Ήταν άλλωστε βαρύ το κλίμα να είσαι σε ένα λεωφορείο που οι μισοί τουλάχιστον υπηρετούν σε γραφείο κι έχουν ξεχάσει το πεζοδρόμιο.
Με αυτούς δεν κερδίζεις μάχες, αλλά εκλογές. Οι Μάχες κερδίζονται από τους Μάχιμους κι όποιος τολμά ας αντιρρήσει και επί προσωπικού.
Συν τοις άλλοις δεν σας πληρώνουμε από το υστέρημά μας συνδρομές για να μας ταράξετε στις επιτροπές και στα εργαστήρια για την εξέλιξή μας και σε ταξίδια πληρωμένα και σέλφι σε κυριλλέ ξενοδοχεία, γραφεία υψηλόβαθμων και κυβερνητικών και μη και περιοδείες σε χορούς με βαρύγδουπες ομιλίες σαν rock stars κλπ.
Δεν μας πρέπει τέτοια τύχη κι αν δεν περικόψετε τις συνδρομές μας, θα ψάχνετε να βρείτε μέλη.
Σας προτείναμε καθιστική διαμαρτυρία στον Άγνωστο Στρατιώτη, δεν μπορείτε.
Πρόταση να κινηθεί η πορεία στους θεσμούς , δεν το κάνετε.
Τουλάχιστον μην ανεβάζετε αλλά ξύλινα συνθήματα και πανώ και διαμαρτυρηθείτε χωρίς υστερίες και χωρίς ντουντούκες. Όχι αλλά υστερικά μηνύματα, δεν σας πιστεύει πλέον κανείς.
Μην συνεχίζετε να απευθύνεστε σε ένα σύστημα που δέχεται και εκτελεί ντιρεκτίβες.
Μην απευθύνεστε σε λάθος πρόσωπα.
Η Ελλάδα σέρνεται και δείχνει να μην υπάρχει σωτηρία, αφού δεν αφήνετε τους Ηγέτες να φανούν.
Η διάγνωση είναι έλλειψη στόχου και απώλεια των καταστατικών σκοπών σε ένα σύστημα που δεν πείθει και τα μέλη παραμένουν λόγω αδράνειας και συνήθειας.
Συνέπεια η μετάλλαξή σας από το δηλητήριο της φαντασίας στην εξουσία είναι νεφελώδης και δεν σας αναγνωρίζουμε πλέον. Ψάχνουμε τα αδέρφια μας και δεν τα βρίσκουμε.
Ο νοών νοείτω...
Υ.Γ. Την Τετάρτη στην πλατεία Κολοκοτρώνη...
14.05.2017
Ο αδελφός σας
Μιχάλης Αβέλλας
Αρχιφύλακας
Τα είπαμε, τα γράφαμε συνεχώς κι αυτοί ....αρμένιζαν σε επιτροπές για το βαθμολόγιο και λοιπές τρίχες, φουσκώνοντας από αλαζονεία σαν να ήταν οι αναθεωρητές της Γαλλικής Επανάστασης.
Λίγοι στο ύψος των περιστάσεων για την λευκή επιταγή που είχατε να μας εκπροσωπήσετε.
Γνωρίζατε για το μισθολόγιο, ναι ή όχι;;; Κι αν όχι, γιατί αιφνιδιαστήκατε όντας τόσο άρτια καταρτισμένοι από τις τόσες περισπούδαστες επιτροπές;
Την τελευταία φορά στην Αθήνα στήσατε την εξέδρα με φόντο τη Βουλή πίσω σας σαν να ήσασταν Πρωθυπουργοί να βγάλετε διάγγελμα και βάλατε σε ενα χωνί που ανοίγει τους διαδηλωτές, δίνοντας την εικόνα "σκορποχώρι". Αντί να φαίνονται οι ανώνυμοι αστυνομικοί, λιμενικοί και πυροσβέστες και τα συνθήματα προς τη Βουλή, φαινόσασταν εσείς. Τουλάχιστον αποκτήσατε μια ωραία φωτογραφία για το σαλόνι σας, να θυμάστε πόσο σπουδαίοι μαχητές ήσασταν.
Τα πρωτοπαλίκαρα βιάζονταν να φύγουν. Το δελτίο των 8 τελείωσε την ανταπόκριση. Οι κάμερες σβήσανε. Κι εσείς να γυρεύετε το δελτίο, αντί να γίνετε η είδηση.
Στις πόρτες κανείς να περιμένει τον Πρόεδρο. Λίγοι μείναμε πίσω και φοβόμασταν μην μας αφήσει πίσω το λεωφορείο στην πλατεία Συντάγματος. Μπορεί και να μη μας γύρευε κανείς. Πιθανόν να είμαστε αναλώσιμοι. Σαν να μην πας σε ένα πάρτυ και να μην καταλάβει κανείς την απουσία σου.
Ήταν άλλωστε βαρύ το κλίμα να είσαι σε ένα λεωφορείο που οι μισοί τουλάχιστον υπηρετούν σε γραφείο κι έχουν ξεχάσει το πεζοδρόμιο.
Με αυτούς δεν κερδίζεις μάχες, αλλά εκλογές. Οι Μάχες κερδίζονται από τους Μάχιμους κι όποιος τολμά ας αντιρρήσει και επί προσωπικού.
Συν τοις άλλοις δεν σας πληρώνουμε από το υστέρημά μας συνδρομές για να μας ταράξετε στις επιτροπές και στα εργαστήρια για την εξέλιξή μας και σε ταξίδια πληρωμένα και σέλφι σε κυριλλέ ξενοδοχεία, γραφεία υψηλόβαθμων και κυβερνητικών και μη και περιοδείες σε χορούς με βαρύγδουπες ομιλίες σαν rock stars κλπ.
Δεν μας πρέπει τέτοια τύχη κι αν δεν περικόψετε τις συνδρομές μας, θα ψάχνετε να βρείτε μέλη.
Σας προτείναμε καθιστική διαμαρτυρία στον Άγνωστο Στρατιώτη, δεν μπορείτε.
Πρόταση να κινηθεί η πορεία στους θεσμούς , δεν το κάνετε.
Τουλάχιστον μην ανεβάζετε αλλά ξύλινα συνθήματα και πανώ και διαμαρτυρηθείτε χωρίς υστερίες και χωρίς ντουντούκες. Όχι αλλά υστερικά μηνύματα, δεν σας πιστεύει πλέον κανείς.
Μην συνεχίζετε να απευθύνεστε σε ένα σύστημα που δέχεται και εκτελεί ντιρεκτίβες.
Μην απευθύνεστε σε λάθος πρόσωπα.
Η Ελλάδα σέρνεται και δείχνει να μην υπάρχει σωτηρία, αφού δεν αφήνετε τους Ηγέτες να φανούν.
Η διάγνωση είναι έλλειψη στόχου και απώλεια των καταστατικών σκοπών σε ένα σύστημα που δεν πείθει και τα μέλη παραμένουν λόγω αδράνειας και συνήθειας.
Συνέπεια η μετάλλαξή σας από το δηλητήριο της φαντασίας στην εξουσία είναι νεφελώδης και δεν σας αναγνωρίζουμε πλέον. Ψάχνουμε τα αδέρφια μας και δεν τα βρίσκουμε.
Ο νοών νοείτω...
Υ.Γ. Την Τετάρτη στην πλατεία Κολοκοτρώνη...
14.05.2017
Ο αδελφός σας
Μιχάλης Αβέλλας
Αρχιφύλακας
