Η Τουρκία, οι απλοί στρατιώτες ως Τζέημς Μποντ, οι προκλήσεις και το πιθανό ατύχημα.

 Η Τουρκία, οι απλοί στρατιώτες που παρουσιάζονται ως Τζέημς Μποντ, οι προκλήσεις και το πιθανό ατύχημα. 

Προκλήσεις των καιρών λοιπόν και με ρωτούσε προ μίας εβδομάδας μία φίλη μου <<πώς βλέπεις τους γείτονές μας; Θέλουν πόλεμο;>>

Και της απάντησα ότι οι Τούρκοι ως πολίτες δεν έχουν τις σκέψεις τους στον πόλεμο και είναι τρομαγμένοι από την συμπεριφορά του ηγέτη τους.

Όποιος δεν συμφωνεί μαζί του , φυλακίζεται / διώκεται ως γκιουλενιστής. 

Εκεί είναι και το πρόβλημα .

Ο τρόμος που μπορεί να τους εξαναγκάσει σε πολεμικές / εχθρικές πράξεις εναντίον μας υπό το καθεστώς εσωτερικής αυταρχικής βίας.

Πριν λίγες ημέρες ανήγγειλε επιστράτευση .

Είχε ένα κοριτσάκι ντυμένο στρατιώτη , το καημένο έκλαιγε από φόβο , χαιρέτησε στρατιωτικά και αυτός του είπε του παιδιού να γίνει μάρτυρας ...

Τρομακτικά πράγματα.

Πέραν αυτών η κατάσταση της υγείας του που λέγεται ότι είναι κλονισμένη είναι ένας ακόμη παράγοντας που συγκλίνει στο γεγονός μιας πραγματικής σύγκρουσης.

Δεν έχει να χάσει κάτι και όσο πλησιάζει στο θάνατο λόγω κακής υγείας, τόσο δυναμώνει η τζιχάντ μέσα του.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα νικήσει ή θα υπερκεράσει έτσι απλά την Ελλάδα.

Μόνο  με προδοσία ή ανακωχή άνευ όρων μπορούμε να χάσουμε.

Ότι θα έχουμε απώλειες και πιθανόν μεγάλες είναι το μόνο σίγουρο.

Το θέμα δεν είναι αυτοί, Αλλά εμείς.

Είμαστε διατεθειμένοι να υπερασπιστούμε μέχρι τέλους τα πάτρια εδάφη;

Ή θα γονατίσουμε σαν την Κύπρο;

Πού την εγκαταλείψαμε και πιο πολύ οι Κύπριοι και δεν συνεχίσαμε τις πολεμικές επιχειρήσεις για επανάκτηση της Βόρειας Κύπρου;

Κι αυτό το ξέρει καλά η τουρκική διπλωματία αλλά και οι μεγάλες δυνάμεις.

Κι εκεί έρχεται η ανάλυση κινδύνου (risk analysis), ότι οι Έλληνες θα δεχτούν την αιφνιδιαστική απώλεια εδαφών, η πολιτική ηγεσία θα κόβει σερενάτες στας Ευρώπας με εθνικιστικές κορώνες για εσωτερική κατανάλωση και κατά τα άλλα η ιδέα ανακατάληψης εδαφών θα μείνει στα συρτάρια κάποιου γραφείου του ΥΠΕΘΑ.

 Όπως στο 1923 (αποκήρυξη μεγάλης Ιδέας έπειτα), 1974 ( κατεχόμενη Β. Κύπρος - απλά τοποθέτηση Εθνικής Φρουράς από την Ελλάδα σαν εγγυήτρια δύναμη).

Για εμάς ανησυχώ, Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όπως έγινε και στα συλλαλητήρια να υπερνικά η θέληση του λαού τους φόβους, το πληκτρολόγιο και τον καναπέ και να ανατρέπει όλες τις αναλύσεις περί της ελληνικής ύπνωσης και ωχαδελφισμού. 

Με έναν υπερφυσικό τρόπο η Ελλάδα αν και χάνει , αυξάνεται σε εδάφη, καθώς είναι η μοναδική διαχρονικά δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνευση στην ευρύτερη περιοχή και να χαλιναγωγεί τα εσωτερικά της πάθη (όπως συνέβη μετά το 1949 και μετά το 1974), αφού οι εγγενείς κάτοικοί της έχουν την ψυχική δύναμη να ξεχνάνε το κακό που τους έχουν κάνει και να συνεχίζουν μπροστά.

Και στο τώρα στις προκλήσεις των ημερών μας μετά τον απρόκλητο εμβολισμό του ΠΑΘ 090 στα Ίμια και ακόμη περισσότερο την σκοτεινή περίπτωση του καθεστώτος αιχμαλωσίας των δύο στρατιωτών μας στην εξέχουσα χερσαία γη του Κάραγατς δίπλα από το τελωνείο στις Καστανιές Έβρου. 

Σε μία αιχμαλωσία μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ όπου και οι απολογίες που τους λάβανε θα έπρεπε να ληφθούν φυσικής παρουσίας διεθνούς παρατηρητή συνεπικουρούμενου από  έμπειρη ομάδα στο Διεθνές και Τουρκικό Ποινικό Δίκαιο συνηγόρων του Ελληνικού Κράτους και της Συμμαχίας, που να ζητήσουν προθεσμία για το κατηγορητήριο και την λήψη απολογιών, να ενημερώσουν τα ΜΜΕ για το τι συμβαίνει πράγματι και τι κατηγορίες αντιμετωπίζουν, να μην αφήνονται στην μοίρα τους με το παζάρεμα μεταξύ ανωτάτων επιτελικών (αφού τους ξέφυγε η κατάσταση από τον έλεγχο) και να εξασφαλίσουν με την φυσική τους παρουσία τις συνθήκες μεταγωγής και αξιοπρέπειας.

Πώς να είμαστε σίγουροι ότι οι απολογίες ελήφθησαν υπό καθεστώς ψυχικής ηρεμίας και γαλήνης, ότι αναγνώσθηκαν τα δικαιώματά τους, ότι μελετήθηκαν, όταν δεν έχουμε ακούσει ακόμη τον συνήγορο υπεράσπισης; Κι αν ναι, πού βρισκότανε στα πλάνα μεταγωγής τους και γιατί δεν είναι εμφανής η παρουσία του συνηγόρου δίπλα από τους μεταχθέντες και πόσω μάλλον σε μία ξένη χώρα, φαντάζοντας το δικό τους express του μεσονυχτίου.

Δεν συνέβη τίποτα από όλα αυτά. 

Στήθηκε ένα τηλεοπτικό σόου ανάλογο με του πραξικοπήματος του 2016.

 Αρέσκεται η γείτονάς μας χώρα να στήνει τα σόου πριν τα Σαββατοκύριακα και να προσπαθούν να μας παρουσιάσουν ως Τζέημς Μποντ δύο Έλληνες στρατιώτες της διπλανής πόρτας, όπως τότε. 
Ήταν Σάββατο 25 Ιουλίου 2016 και κάποιοι ταλαίπωροι φαντάροι  διετάχθηκαν (άγνωστο πως) να κάνουν πραξικόπημα  ώρα 22:00 με 23:00 το βράδυ περίπου και να κλείσουν την γέφυρα του Βοσπόρου που διέρχονται εκατομμύρια πολιτών, προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο και όλοι να αναζητήσουν γιατί και να καθηλωθούν στους δέκτες του διαδικτύου με το facetime video του Προέδρου. Έπειτα να τους μαστιγώνουν οι πολιτοφυλακές με τις ζώνες τους και να τους στοιβάζουν σε αποθήκες ημίγυμνους φορώντας ακόμη τις φόρμες παραλλαγής του στρατού.

Αυτές τις μνήμες μας ξύπνησε η μεταγωγή των Ελλήνων στρατιωτών μας να φοράνε κουκούλες χακί και να διασύρονται όπως οι πραξικοπηματίες με την στολή του ένδοξου στρατού μας υπό καθεστώς τρόμου και ομηρίας. 
Ας μην θεωρούμε ότι ο καθένας μας θα ήταν πιο σκληρός, καθώς στα σχολεία αιχμαλώτων λένε φίλοι μου το γιατί εκτός από την απεμπλοκή, είναι να μην σου τύχει. 
 Είναι τόσο πολλές οι προκλήσεις, που μόνο που δεν μας εμφάνισαν ακόμη οι γείτονες είναι ότι οι στρατιώτες μας πήγαν να ζητήσουν άσυλο στην δημοκρατική Τουρκία;!...

Για αυτό απαιτείται ψυχραιμία, υπομονή και ατσάλινα νεύρα. Είναι ενα game of thrones για δυνατούς παίκτες.

Στις προκλήσεις απαντάς με ηρεμία , προσέχεις τα βήματά σου και δεν βιάζεσαι ποτέ.

 Έχουμε εισέλθει στη ζώνη του λυκόφωτος. Οι μεν ήρεμοι (άλλοι θεωρούν εν υπνώσει ακόμη), οι δε με εκστομίες πολέμου και ιαχές.

Κι όσον αφορά για τον οπλισμό και το αξιόμαχο,  όλες οι σφαίρες είναι φονικές , αρκεί να είσαι εύστοχος, γρήγορος και ψύχραιμος.

 Αλλά διακρίνω απρόθυμους λαούς να πολεμήσουν για συμφέροντα και τον αυξανόμενο πιθανό κίνδυνο ανεξέλεγκτου πολεμικού ατυχήματος από προβοκάτσια. 

Το ανάθεμα όμως δεν πρέπει να το πάρουν οι Έλληνες και να χάσουν την εύνοια της διεθνούς κοινής γνώμης με έναρξη πυρών, όπως συνέβη το 1919 όταν ανταπέδωσαν στις προβοκάτσιες και καταδικάστηκαν από την τότε Συμμαχία. 

Η Ιστορία διδάσκει και πρέπει να την μελετάμε. Μερικές δε φορές επαναλαμβάνεται και την δεύτερη φορά ως φάρσα και όχι ως τραγωδία.

Κλείνω με έναν στίχο της Καινής Διαθήκης: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5, 9) και οι Έλληνες είναι ειρηνοποιοί και θεματοφύλακες της ελευθερίας. 

Υ.Γ. : Στους αιχμαλώτους μας, δεν είστε μόνοι σας! Leave no man behind!

03.03.2018

Μιχάλης Αβέλλας

Αστυνομικός