Τον νου σου Ελλάδα.

Σαν σήμερα πριν από 5 χρόνια βρισκόμασταν στον Έβρο και αναχαιτίζαμε με απόλυτη επιτυχία με την βοήθεια των ακριτών κατοίκων την υβριδική τουρκική απειλή που ήθελαν να σπάσουν το επίσημο σημείο διαβατηριακού και τελωνειακού ελέγχου στις Καστανιές και να γκριζάρουν την περιοχή. 

Στο σήμερα έχουν εισρεύσει αθρόα Τούρκοι και κάποιοι από αυτούς προφασιζόμενοι διωκόμενους πολιτικούς αντιπάλους και ζητώντας άσυλο, αλωνίζουν την Ελλάδα και έχουν στήσει συμμορίες με τη μία δολοφονία να διαδέχεται την άλλη. 

Πλέον η μαφία στη χώρα θα έχει να επιδεικνύει την φυλετική της διάρθρωση με την κορυφή της πυραμίδας να στέκεται σε όποια έχει τις πιο πολλές εκτελέσεις συμβολαίων θανάτου. 

Πλέον αυτών στον Έβρο συμβαίνει ένας γοργός μάλλον θάνατος των ακριτών με υπογεννητικότητα και εσωτερική/ εξωτερική μετανάστευση, κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα, καταστροφικές πυρκαγιές και πλέον αποδυνάμωση των στρατοπέδων που έδιναν ζωή.

 Συν τοις άλλοις ένας αθόρυβος εποικισμός και μια κατάφωρη αλλοίωση πληθυσμού με τη συνθήκη της Λωζάννης να συντελείται αφού τα ερημωμένα σπίτια στα χωρίς του Έβρου πωλούνται έναντι πινακίου φακής χωρίς να υπάρχει το απαράβατο κριτήριο της μη πώλησης σε αλλόδοξο και αλλοδαπό. 

Πλέον οι πύλες της Θράκης κινδυνεύουν εκ των έσω. Αν δεν ενισχυθούν οι Έλληνες της Θράκης με αύξηση εισοδήματος, μείωση φορολογίας στο 6% σε όλα τα είδη και ειδικά στα καύσιμα, εστίαση, διαμονή, κατάργηση φόρου υψηλού εισοδήματος στην χερσαία παραμεθόριο και στα άγονα νησιά καθώς και σε αυτά που επλήγησαν από το μεταναστευτικό, το μέλλον μας θα περιγράφεται ζοφερό.

Αν δεν προσελκυθούν επενδύσεις με οικονομικά κίνητρα που δεν θα μπορεί να τα ανατρέψει κάποια επόμενη κυβέρνηση με ψηφοφορία τα 5/5 της Βουλής για να το επιτύχει άλλως,το μέλλον των ακριτών θα είναι δυσοίωνο χωρίς ελπίδα και φως στον ορίζοντα. 

Ακόμη και να σταθούμε και να ξανανικήσουμε, θα πρέπει να υπάρχει ζωηρό και ακμαίο ελληνικό στοιχείο για να πανηγυρίσει τη νίκη. 

Τον νου σου, Ελλάδα.

Σαν σήμερα, 08/03/2020 σκεφτόμουν ότι Οι Πύλες της Θράκης δεν πέφτουν.

08/03/2025

Με προβληματισμό 

Μιχάλης Αβέλλας 

Μην ρίχνετε εύκολα το ανάθεμα στους Ακρίτες.

Θα έρθει η ώρα που όλοι εσείς που ρίχνετε ανάθεμα σε έναν αγανακτισμένο Ακρίτα που έφτιαξε τη νέα ζωή του στην Ελλάδα και την αγαπάει περισσότερο από εμάς, που θα κλαίτε με μαύρο δάκρυ για όλα αυτά που θα χάσουμε. Έρχεται ο καιρός της ομηρικής οιμωγής.

Ο Έβρος και η Θράκη έχουν εκτεθεί σε μεγάλους κινδύνους πιο πολύ από ποτέ μετά την καταστροφική πυρκαγιά.

Ξυπνάτε!!! 

Δεν θα δικαιολογήσω ούτε θα κρίνω την πράξη ενός ανθρώπου που έχουν τυλίξει οι φλόγες το βιος του, έχει δει να εκκενώνεται μέχρι και το νοσοκομείο της πόλης του, οι ασθενείς να κοιμούνται στο κατάστρωμα και εν πλω μαζί με νεογνά να μεταφέρονται στο λιμάνι της Καβάλας, μία πολυδιαφημισμένη πόλη φρούριο, η Αλεξανδρούπολη, η νέα ναυτική βάση των ΗΠΑ να είναι υπό καθεστώς πύρινης πολιορκίας.

Πλεον αυτών δε, αν μπουν στο παζλ τα προηγούμενα που βιώνουν οι Ακρίτες μας με καμικάζι λαθροδιακινητές στο αντίθετο ρεύμα της Εγνατίας με αποδεδειγμένη πρόκληση θανατηφόρων δυστυχημάτων,  με παρελθούσες πυρκαγιές στα μονοπάτια της παράνομης μετανάστευσης στον ορεινό όγκο της Θράκης - πέρυσι το 2022 έκαιγε το Παπίκιο όρος σχεδόν έναν μήνα - που σίγουρα δεν τις έβαλαν ορειβάτες - , βλέπει φράχτες να σηκώνονται για να αντιμετωπίσουν την απειλή, διαβάζει εντολές για απαγόρευση εισόδου στα δάση όλων των πολιτών ανεξαιρέτως όταν ανακοινώνεται υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς, πυρπολούνται τα μέρη που αγάπησε και ένιωσε το παιχνίδι της νιότης, Εσείς πως θα νιώθατε; 

Επίσης την υβριδική εισβολή του 2020 που ο κύριος στόχος ήταν οι Καστανιές, το επίσημο σημείο ελέγχου του Ελληνικού κράτους, που αν έπεφταν , χιλιάδες θα συνέρρεαν από θεσμοθετημένο σημείο ελέγχου χωρίς διαβατηριακό έλεγχο και σφραγίδα εισόδου. 

Μια τρομερή απειλή που αν υλοποιούνταν, θα επέφερε την εθνική ταπείνωση και ήττα. 

[Μια μεγάλη παρένθεση εδώ με την αναφορά ενός δυνητικού σεναρίου θα ήταν πλέον αυτών το γκριζάρισμα της περιοχής και της προεξέχουσας του Κάραγατς (παλιά Ορεστιάδα). Ο έλεγχος των ποταμών Έβρου, Άρδα και Ερυθροπόταμου (Τούντζα), εκεί που οι αρχέγονες ρίζες και γραφές αναφέρουν πως ο μητροκτόνος Ορέστης ζήτησε και έλαβε την κάθαρση, πιθανόν να δεχόταν αμφισβήτηση και μια πιθανή εκτροπή των υδάτινων πόρων προς Ανατολάς θα ήταν ορατή , καθώς θα ήταν πρόσφορη λόγω γεωλογικής κατωφέρειας ώστε να αρδευθει/ υδρευθεί η Ανατολική Θράκη και Κωνσταντινούπολη με υπερπληθυσμό πέραν των 20 εκατομμύριων κατοίκων. Ως συνέπεια θα είχε ο Νότιος Έβρος που πυρπολήθηκε,  να αντιμετωπίζει πρόβλημα λειψυδρίας.]

Ένας άνθρωπος υπό τέτοιες συνθήκες έχει έναν ψυχισμό και ενεργεί με ένστικτο αυτοσυντήρησης και επιβίωσης, όχι με ρατσιστικά κίνητρα και πολλές αδικαιολόγητες πράξεις που φαίνονται από την ασφάλεια του καναπέ, δεν έχουν καμία σχέση με τον πύρινο όλεθρο και τη  βροχή στάχτης και κατ' εμέ αποκλείει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης του. 

Είναι άδικο να ρίχνουμε ανάθεμα. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.

Κρίμα για τις ζωές που χάθηκαν στο δάσος, όμως το ρίσκο και η υποκίνηση από  τους λαθροδιακινητές που αλωνίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παρουσιάζουν την Ελλάδα ως ξέφραγο αμπέλι και μάλιστα στο tiktok να υπάρχει βίντεο που κάνουν χρήση μπλε φάρου, υπερβαίνει την πιο αρρωστημένη φαντασία με τον τραγικό τους θάνατο ως αναπόφευκτη συνέπεια.

Όταν κινδυνεύει η Ελλάδα μας και θα μιλήσω και θα γράψω και θα ζητήσω το δίκιο της.  

Ξυπνάτε! 

24.08.2023

Μιχάλης Αβέλλας

Σαν σήμερα, 22 Νοέμβριου

 Σαν σήμερα 22 Νοεμβρίου η Ελλάδα μας βιώνει το 1897 το οριστικό τέλος του ταπεινωτικού ελληνοτουρκικού πολέμου, όπου ηττηθήκαμε , χάσαμε εδάφη που είχαμε κερδίσει το 1881 και μας αποδόθηκαν πίσω με παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων. 

Μία ήττα που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα πολιτειακών αλλαγών στη χώρα που οδήγησαν στο Γουδί και μετέπειτα στην άνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου, στην Ελλάδα των πέντε θαλασσών και δύο ηπείρων μέχρι την μικρασιατική καταστροφή. Σαν τα ομηρικά έπη, μέσα σε 20 χρόνια ζήσαμε το ζενίθ και το ναδίρ με την πλοκή μιας αρχαίας τραγωδίας από την κορύφωση, την ύβρι έως την κάθαρση και την άτη και τον ήρωα στο τέλος να μένει μόνος του με τις πληγές της ύβρεως του σαν άλλος Οιδίποδας, σαν άλλος Οδυσσέας. 

Ικανοί να λύσουμε τον πιο δύσκολο γρίφο, να κόψουμε τον γόρδιο δεσμό και συνάμα να χαθούμε. 

Σαν σήμερα αυτή η μικρή χώρα που θέλουν να τη βλέπουν οι εχθροί και να το πιστέψουν από φόβο οι ηγέτες μας, το 1940 έμπαινε ο ελληνικός στρατός στην Κορυτσά στη Βόρειο Ήπειρο και την απελευθέρωνε για δεύτερη φορά μέσα σε 30 χρόνια, μετά τους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913.

Σε αυτό το έπος συμμετείχαν όλοι οι Έλληνες ανεξαρτήτως θρησκεύματος, όπως μου θυμίζει ένα μνημείο που συνάντησα στην Κομοτηνή. Και εννοώ τους Έλληνες της μουσουλμανικής μειονότητας που έδωσαν κι αυτοί το αίμα τους για την Ελλάδα, όταν αυτή τους κάλεσε να πιάσουν τη γραμμή. 

Γιατί σε αυτό τον τόπο πρέπει να μάθουμε στο εμείς κι όχι στο εγώ, τηρώντας την επιθυμία του Μακρυγιάννη, αλλιώς οι νεκροί μπορεί να ξυπνήσουν, οι ζωντανοί μάλλον όχι και κανένας επίκαιρος ενθουσιασμός αν δεν έχει πίστη στο Θεό δεν πρόκειται να βγάλει σε καλό.

Ούτε να νιώθουμε μικροί σαν θέλουν να μας θωρούν οι ξένοι, ούτε τεράστιοι σαν κοιτάμε τη σκιά μας στον ήλιο, αλλά ταπεινοί όταν ζητάμε δύναμη από το Θεό. Κι αυτός όπως Δαυίδ θα μας οπλίσει με δύναμη όπως στον ψαλμό 90

<<πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου, πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ·οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακά, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ ἐν τῷ σκηνώματί σου>>.

Και κλείνοντας πριν χρόνια ένας καλός φίλος μου είπε αν θέλω να παίρνω like , να μην γράφω για το Θεό και του είπα δεν με νοιάζουν οι πολλοί.

Η μαγιά να μείνει, αυτός ο τόπος δεν θα ξαναχαθεί ποτέ και θα ανθίσει ευημερία ξανά.

22.11.2022

Μ Α

Σαν σήμερα, η καταστροφή της Σμύρνης.

Σαν σήμερα, 27 Αυγούστου 1922 ξεκινά η καταστροφή της Σμύρνης. Ένα από τα θύματα ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Σμύρνης, που ενώ τον βασάνισαν τυφλώνοντας τον , σέρνοντας τον από τα γένια στον τουρκομαχαλά, πετσοκόβοντας τον, εκείνος τους ευλογούσε! Αυτός ο φλογερός Μητροπολίτης είχε εκφωνήσει προ 11 ετών τον επιμνημόσυνο και προφητικό λόγο για τον εθνομάρτυρα μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανό, που μαρτύρησε υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της Μακεδονίας από κομιτατζήδες και ρουμανίζοντες κοντά στο χωριό Αιμιλιανός Γρεβενών τον Οκτώβριο του 1911. «Όταν αρχιερείς καίωσιν εαυτούς ως λαμπάδας ενώπιον του ειδώλου της πατρίδος, ο δε μαρτυρικός θάνατός των γίνεται ζωής και δόξης υπόθεσις και θεμέλιον αγιωτέρου βίου, το μνημόσυνόν των δεν εναρμονίζεται με δάκρυα και θλίψιν, αλλά με υπερηφάνειαν και αγαλλίασιν. Ημίν εξ όλων εχαρίσθη όχι μόνον το εις Χριστόν ορθώς πιστεύειν, αλλά και το υπέρ Αυτού αγογγύστως πάσχειν, γενναίως μαρτυρείν και ενδόξως θνήσκειν». Ας φωτίσει ο Θεός πάλι τέτοιους ανθρώπους, ώστε να ηγηθούν του πνεύματος της Ορθοδοξίας και να οδηγήσουν το ζαλισμένο ποίμνιο, που θέλουν να χάσει την ταυτότητα του μέσα από απροσδιοριστίες και σκανδαλισμούς, σε ασφαλή πάλι νερά. Γιατί όπως είπε και ο πατέρας της σύγχρονης Τουρκίας, Κεμάλ Ατατούρκ, Έθνη που αποκοιμούνται είτε πεθαίνουν είτε ξυπνάνε σκλάβοι! 27.08.2022 Μ Α

Πρέπει να κρατήσουμε την πρώτη γραμμή πάση θυσία. Δεν είναι για το θεαθήναι η επιχείρηση αποτροπής.

Κρίσιμες ώρες και τα σύνορά μας πολιορκούνται στην κυριολεξία. Δεν είναι ώρα αναθεματισμών ούτε ανασκόπησης του τι συνέβη στα νησιά.

Είναι ώρα εθνικής συγγνώμης & συμφιλίωσης. 

Είναι ώρα εθνικής αποτροπής και άμυνας.

Όσοι ταχθούμε και διαταχθούμε, πρέπει να σταθούμε στις επάλξεις με φιλότιμο, λεβεντιά, αξιοπρέπεια και σεβασμό. 

Οι μόνιμοι τηλεαστυνομικοί στο γυαλί ας κάνουν αποτοξίνωση και ας σιωπήσουν έστω για μια φορά παύοντας να δυναμιτίζουν διαρκώς με τα ίδια και τα ίδια. Είναι ώρα εθνικής σιωπής και ανάτασης. 

Αυτή τη φορά δεν γίνονται οι μετακινήσεις προσωπικού  για το θεαθήναι. Πρέπει η ενδοχώρα να στείλει τα καλύτερα της μέσα για να κρατήσουν οι ακρίτες μας.

Αν περάσουν οι πρώτοι και σπάσουν τα επίσημα σημεία ελέγχου θα ακολουθήσουν χιλιάδες και ένα τσουνάμι αλλοεθνών θα κατακλύσει την Εγνατία οδό. Θα γεμίσει χοτσποτ και άτυπους καταυλισμούς όλη η ελληνική επικράτεια. Η διαχείριση τους θα είναι ουσιαστικά ανέφικτη. 

Δεν είναι αστεία τα πράγματα και δεν προσφέρονται για μικροπολιτική. 

Τα επόμενα 24ωρα θα δείξουν αν αυτή η σπασμωδική πλην αναμενόμενη κίνηση της Τουρκίας, που έριξε τα προσωπεία θα της γυρίσει μπούμερανγκ και γίνει ο κάμπος της Αδριανούπολης και των Ύψαλων απέναντι από τους Κήπους η Τουρκική Ειδομένη.

Οι ακρίτες στα νησιά μας πρέπει να σβήσουν ως κακή ανάμνηση την αντιπαράθεση και να σταθούν στο ύψος των προγόνων και της ιστορίας μας, ως το ρητό: μέγα το της θαλάσσης κράτος. Θα προσπαθήσουν και από θαλάσσης και δεν θα είναι σαν την άλλη φορά. 

Δεν είναι απλά αντιπερισπασμός για διάσπαση των δυνάμεων μας, είναι απειλή σε δυο πεδία. Χερσαίο και θαλάσσιο. Πρέπει να γίνουμε μια γροθιά και να ξεχάσουμε τις έχθρες μας. 

Εμείς πρέπει να κρατήσουμε την πρώτη γραμμή πάση θυσία. Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε ούτε βήμα. Όχι για εμάς, αλλά για τους αγέννητους.

Αυτή η γραμμή πρέπει να κρατήσει! 

Δεν είναι πρόσφυγες αυτοί που σου πετάνε πέτρες, δακρυγόνα και φλεγόμενα ξύλα. 

29.02.2020

Μιχάλης Αβέλλας 

αστυνομικός

Σαν σήμερα η τελευταία πράξη του μαύρου 1897. Ας τιμούμε τους νεκρούς μας

Σαν σήμερα, 22 Νοεμβρίου 1897 τερματίζεται επίσημα με την συνθήκη ειρήνης της Κωνσταντινούπολης ο ατυχής Ελληνοτουρκικός πόλεμος, όπου μία από τις τελευταίες του πράξεις εκτυλίχθηκε στο μνημείο που με έφερε ο δρόμος σήμερα. 

Στο μνημείο των πεσόντων ηρώων της μάχης της Καμηλόβρυσης - Ταράτσας - Παληοκουλιάς Λαμίας της 7ης Μαϊου 1897. 

Ο Άγιος Παϊσιος έλεγε πως οι προσευχές των ζώντων για τους κεκοιμημένους και τα μνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία να βοηθηθούν, μέχρι να γίνει η τελική Κρίση. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός, όταν κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες. Έλεγε πως το καλύτερο από όλα τα μνημόσυνα είναι η προσεκτική μας ζωή, ο αγώνας που θα κάνουμε, για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε την ψυχή μας, γιατί ευφραίνονται οι κεκοιμημένοι των γενεών μας ενώ υποφέρουν αν δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση. Λένε "Δες τι απογόνους κάναμε!" και στενοχωριούνται. 

Για αυτό καλό είναι να κάνουμε το ελάχιστο χρέος μας όταν διαβαίνουμε μπροστά από ξεχασμένα μνημεία πεσόντων για μας τους τότε αγέννητους, να κάνουμε μία νοερά προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων ηρώων του Έθνους, που σίγουρα στενοχωριούνται όταν οι απόγονοι τους κάνουν τουλάχιστον "λάθη" σε χάρτες που μάτωσαν για να γραφτούν. 

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι η υπερβολική αυτοπεποίθηση οδήγησε στην ήττα του 1897 που παραλίγο να κοστίσει την Επανάσταση 1821 και να θυμόμαστε και να παραδειγματιζόμαστε.
Αιωνία η μνήμη. 

Λαμία, 22.11.2018

Μιχάλης Αβέλλας

Σεβασμός στους Ακρίτες μας που στέκονται σαν λιοντάρια.

 Σεβασμός στους Ακρίτες μας που στέκονται σαν λιοντάρια.

Πραγματικά αδυνατούμε να σας κατανοήσουμε. Δεν το συζητάμε πώς δεν σας προλαβαίνουμε. Είστε πιο γρήγοροι από τις καταιγιστικές εξελίξεις.

Ακούς εκεί, να πάνε να βάλουνε σημαία σε ελληνικό έδαφος. Σαν δε ντρέπονται να προκαλούν τους φιλειρηνικούς μας γείτονες, αυτούς τους οποίους κινδύνεψαν από τους δύο Έλληνες στρατιώτες Τζέημς Μποντ στον Έβρο και δεν τους δίνουνε πίσω με τίποτα. 

Ακούς εκεί να γυρνάνε σε όλα τα νησιά , στις καλύβες , στα φυλάκια και στα σύνορα , να κουράζονται από τις αδιάκοπες ημερηπορείες και τις δηλώσεις σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το καλό της πατρίδας μας και να μοιράζουν ελπίδα  και να απεμπολούν το αποκλειστικό τους δικαίωμα από τρία παιδαρέλια.

Και να κουβεντιάζουν έπειτα αν υπάρχει σημαία στον Μικρό και στον Μεγάλο Ανθρωποφάγο, που στέκεται εκεί από την εποχή του Οδυσσέα και του Ομήρου και να λένε φταίει η λήψη από μακριά και δεν μπορούμε να δούμε καλά. Και γιατί δεν αράζουν ένα σκάφος να περπατήσουν στην κορυφή της βραχονησίδας και να κάνουν μία αυτοψία και αν λείπει η σημαία, να βάλουν μία καινούρια. Κι όσες φορές κι αν την πάρει ο αέρας, άλλες τόσες να ξαναμπεί.

Αλλά είναι μηδαμινά πράγματα για τους ανδρειωμένους να κατεβούν σε ένα νησάκι, όχι γιατί φοβούνται προς Θεού. 

Ακούς εκεί να προκαλούν οι ακρίτες μας από τα χερσαία μέχρι τα θαλάσσης όρια μας , που αδυνατούν ακόμη να καταλάβουν το γιατί τόση φορολογία, με πλημμυρισμένο τον κάμπο του Έβρου χωρίς να μπουν να σπείρουν ακόμη, με τις εξισωτικές για τα χωράφια τους να είναι απλήρωτες, με τις τράτες τους κάθε μέρα να παλεύουν με τα κύματα και τους γειτόνους, με τον ήλιο και τον αέρα του Αιγαίου να μένει ανεκμετάλλευτος ενεργειακά και να τους μιλάνε για ραπανάκια και ντοματίνια και ΠΟΠ (ονομασία προέλευσης) ως σοβαρό εξαγώγιμο καλλιεργήσιμο προϊόν, που θα τους οδηγήσει στον κολοφώνα του πλούτου, όταν καλά καλά δεν έχουν νερό να πιουν και οι πιο πολλές κατοικίες χρησιμοποιούν εμφιαλωμένο νερό αντί για πόσιμο. 

 Όντως, ζούμε μεγάλες στιγμές.
Αυτό το λυκοτόμαρο της εξουσίας - έτσι μου το είπανε οι παλιοί το σακάκι της ευθύνης που σε κάνει να φαίνεσαι έναντι των άλλων πολιτών με τον όρκο που έχεις πάρει - βάρυνε πάρα πολύ και κανείς πλέον δεν σε νογάει ούτε για χωρατατζή  και ο λόγος σου είναι υπογραφή είτε τον κρατήσεις είτε όχι. 

Καλά να μην συζητήσουμε για το άγαλμα του Αμερικανού Προέδρου Χάρυ Τρούμαν, που αρνήθηκε να πέσει και να διαλυθεί και να κοπεί με τον τροχό, ώστε να δείξουμε στην Δύση ότι έχουμε τους κατάλληλους ανθρώπους να γίνουνε isis , μπορούμε να απομονωθούμε περισσότερο σε βαθμό ανοησίας και να την προκαλούμε σαν κακομαθημένα, εγωκεντρικά παιδιά χωρίς καμία συνέπεια. Και για αυτό φταίνε τα κακά ΜΑΤ και η κακή Αστυνομία, που χρησιμοποίησε λένε υπέρμετρη βία και κατέσχεσε τον τροχό (!!!) που απαιτούσε πίσω ο εκπρόσωπος του κοινοβουλίου και δυστυχώς δεν έπεσε το άγαλμα του ιδρυτή της ΒορειοΑτλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ), το οποίο (ΝΑΤΟ) ικετεύουμε να παρέμβει και να μεσολαβήσει με την Τουρκία. 

Τί δεν καταλαβαίνεις;;;

Λες ότι την σημαία όταν την τοποθετείς κάπου και ίσταται , πώς πρέπει και έχεις υποχρέωση να την υπερασπιστείς με το αίμα σου, δηλαδή εννοούνε και στο σπίτι σου να δώσεις και τη ζωή σου για αυτήν.  Σωστά ή όχι; Γιατί αν είναι να υπερασπιστείς με τη ζωή σου την σημαία, τότε την ζωή σου γιατί δεν μπορείς να την υπερασπιστείς με την χρήση άμυνας όταν απειληθείς από ληστές μέσα στην οικία σου και αν μπορείς κάνε ότι κοιμάσαι;
Πώς το νησί αυτό που είναι το σπίτι του ακρίτα και το σπίτι του παράγει λέτε εξωτερική πολιτική και γκριζάρει ζώνες με την έπαρση της σημαίας μας;

Πραγματικά τους έχετε προκαλέσει απέραντη σύγχυση τους πολίτες. Δεν φτάνει που έχουν τα προβλήματα τους, τα οικογενειακά, οικονομικά, διαβίωσης, ανεργίας, μιζέριας, κακής γειτονίας πανταχόθεν (τσαμουριά, σκοπιανό, Έβρος, Αιγαίο, Κύπρος), η πρώτη γραμμή βιώνει ένα παιχνίδι νεύρων, οι απειλές ασύμμετρες, παλιοί σύμμαχοι αρχίζουν να προειδοποιούν για αλλαγή στρατοπέδου και ουδετερότητα, συν τοις άλλοις μέσω της αθρόας και ανεξέλεγκτης μετανάστευσης μας φορτώνουν μουσουλμανικές καραβιές κάθε μέρα με νέους και μητέρες με τα νεογνά στα χέρια τους που γεννάνε στην αγκαλιά της Τουρκίας και έπειτα απαιτούν η Ελλάδα να δώσει άσυλο στο όνομα της Ευρώπης. 

Κι εσείς τί κάνετε;  Τους τρελαίνετε με τις εκατέρωθεν παλινδρομήσεις. 

Την μία με στεντόρειες δηλώσεις στα σύνορα θα υπερασπιστούμε κάθε σπιθαμή γης, την άλλη γιατί βάζεις σημαία στα σύνορα;

Αδελφέ και τα δυο μαζί δεν γίνονται. Δεν μπορείς να τον πορώνεις και μετά να τον γειώνεις (να τον επιπλήττεις). Το ηθικό πρόσταγμα είναι δικό σας κι εσείς είστε η πολιτική βούληση των ενόπλων δυνάμεων και του ΚΥΣΕΑ. Η εξωτερική πολιτική χαράσσεται με κοινές γραμμές αιώνος, ενώ η ηθική εμψύχωση του πληθυσμού ανατάσσεται με τις περήφανες σημαίες. 

Σεβασμός στους Ακρίτες μας που στέκονται σαν λιοντάρια. Δεν θα τους ζητάμε πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων για κάθε τους πράξη. Πώς θα σταθούν να υπερασπιστούν την γραμμή, αν ευνουχιστούν ηθικά; Εμείς είμαστε περαστικοί, αυτοί είναι πάντα παρόντες εκεί. Αν σπάσουν τα σύνορα, έρχεται η σειρά της ενδοχώρας.

18.04.2018

Μιχάλης Αβέλλας

Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών - αστυνομικός

Το ασύμβατο της ανταλλαγής και η αποκλιμάκωση της κρίσης.

Το ασύμβατο της ανταλλαγής και η αποκλιμάκωση της κρίσης.

Γιατί η ανταλλαγή μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων δεν είναι συμβατή;

1ον. Αντίκειται στους κανόνες δικαίου και δεν προβλέπεται από κείμενες νομικές διατάξεις.

2ον. Διότι το αξιακό σύστημα απονομής δικαιοσύνης είναι διαφορετικό και με εντελώς αντίθετο προσανατολισμό.

3ον. Η επιστροφή των Τούρκων φερομένων πραξικοπηματιών τους οδηγεί σε δίκη με θανατική ποινή , ενώ το μεταβαλλόμενο κατηγορητήριο για τους Ελληνες τους οδηγεί στην επαπειλούμενη ποινή απέλασης ή φυλάκισης ή κάθειρξης.

4ον. Ακόμη κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα μπορούσε να γίνει ανταλλαγή, πώς θα συνέβαινε αυτή με την ποινή του θανάτου να είναι απείρως μεγαλυτερη από την στερητική της ελευθερίας και το αγαθό της ζωής μακράν ισχυρότερο;

5ον. Πώς θα δικαιολογηθεί η Ελλάδα  στην διεθνή κοινότητα για την αποπομπή και ποια η θέση της κοινότητας και αν υπάρξουν κυρώσεις εις βάρος μας διατυπωμένες ρητά. 

6ον. Ένας φίλος έθεσε το ερώτημα αν η απόπειρα πραξικοπήματος συνέβαινε στις ΗΠΑ που έχουν θανατική ποινή, δεν θα τους δίναμε; Και αντιστρέφοντας το ερώτημα, γιατί αυτοί δεν δίνουν τον Γκιουλέν; 

Ως εκ τούτου σοφό είναι να τεθεί ζήτημα στον ΟΗΕ με το αν συναινεί στην επιστροφή ή όχι των Τούρκων στρατιωτικών στην Τουρκία και σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί και να συναινέσει η Τουρκία για την εξασφάλιση μιας δίκαιας δίκης με Τούρκους δικαστές και διεθνή παρατηρητή στην ουδέτερη έδρα της Χάγης. 

Είναι κρίσιμο για την αποκλιμάκωση της κρίσης, που αποκτά πολεμικό κλίμα μεταξύ δυο στρατιωτικών δυνάμεων ικανών για καταστροφικές συνέπειες και μία αμφιλεγόμενη πύρρειο νίκη σε οποιαδήποτε εκ των δύον χωρών, που θα μετατρέψει σε παρίες δύο χώρες που τις ενώνουν περισσότερα από ότι τις χωρίζουν. 

Είναι αποκαλυπτικό το κάτωθι γράφημα που παρατίθεται στον σύνδεσμο https://www.globalfirepower.com  με το ερώτημα του φιλοσόφου Bertrand Russel "Ο πόλεμος δεν καθορίζει ποιος είναι σωστός - αλλά μόνο ποιος έχει απομείνει" (War does not determine who is right — only who is left.).

 Στην δε περίπτωσή μας πιθανόν να μην μείνει κανείς μας ως σοβαρή χώρα αλλά ως χώρος σε περίπτωση ανεξέλεγκτου ατυχήματος όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες μισθοφορικές ομάδες και στρατοί τύπου blackwater και sadat να πoλεμήσουν, για να καλυφθούν οι ανθρώπινες απώλειες και να αναφέρονται παράπλευρες. 

Ας μην ξεχνάμε την 12η Ιουλίου 2006 και τον πόλεμο των 34 ημερών του Ισραήλ (15η παγκόσμια πολεμική δύναμη/ 133 χώρες) και της ένοπλης πτέρυγας Χεζμπολάχ του Λιβάνου (98η παγκόσμια πολεμική δύναμη), που δεν ανέδειξε καταφανή νικητή. 

Ο πόλεμος του Λιβάνου το 2006 ήταν ένας πόλεμος διάρκειας 34 ημερών στο βόρειο Ισραήλ και στο Λίβανο. Εμπλέκει την ένοπλη πτέρυγα της οργάνωσης Χεζμπολάχ (Hezbollah) και τις Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ (IDF). Στις 12 Ιουλίου του 2006, η Χεζμπολάχ ξεκίνησε την Επιχείρηση «Αληθινή Υπόσχεση»,[1] ονομαζόμενη από μια «υπόσχεση» του αρχηγού της Σεΐχη Χασάν Νασράλα να αιχμαλωτίσει Ισραηλινούς στρατιώτες και να τους ανταλλάξει με τρεις Λιβανέζους κρατουμένους υπό την κατοχή του Ισραήλ.[2][3] Η επιδρομή τις πρώτες πρωινές ώρες στο ισραηλινό έδαφος κατέληξε με οκτώ Ισραηλινούς στρατιώτες νεκρούς και δύο αιχμαλωτισμένους. Το Ισραήλ απάντησε τότε με την Επιχείρηση «Δίκαιη Ανταμοιβή»,[4] αργότερα μετανομαζόμενη σε Επιχείρηση «Αλλαγή Κατεύθυνσης». Αυτό το κτύπημα αντιποίνων περιλαμβάνει μέχρι στιγμής μια εκτόξευση ομοβροντίας ρουκετών μέσα στον Λίβανο και επιδρομές βομβαρδισμού από την Ισραηλινή Αεροπορία (IAF), Αεροπορικό και Ναυτικό Αποκλεισμό και επίσης μερικές μικρές επιδρομές στον νότιο Λίβανο από στρατιώτες των IDF.

πηγή : https://el.wikipedia.org

Για αυτό χρέος δε όλων μας είναι οι εκατέρωθεν πολέμαρχοι των πληκτρολογίων να αφήσουν το φούμο στο σαλόνι του σπιτιού τους και να επανέλθει η όποια κανονικότητα με την επιστροφή των δύο στρατιωτών μας το συντομότερο δυνατόν, γιατί κέρδη από τον ορυκτό πλούτο δεν θα γευτεί κανείς μας παρά ξεροκόκκαλα, η Τουρκία θα υποχωρεί το νόμισμά της στα τάρταρα, η Ελλάδα θα αυξάνει το χρέος της και οι δύο θα εισέλθουν σε μία νέα κούρσα εξοπλισμών για το ποιος μπορεί να καταστρέψει τον άλλον με ένα χτύπημα.
Ο πόλεμος δεν είναι πυγμαχία για να πετύχεις knockout, αγνοώντας το αποτροπιαστικό παράδειγμα του Χίτλερ που δεν κατάφερε ποτέ να επιβάλλει την νίκη στο πολεμικό πεδίο στις σκλαβωμένες κοινωνίες, όσα ολοκαυτώματα, γενοκτονίες, εκτελέσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης κι αν έκανε με την πτώση του να είναι το ίδιο γρήγορη κι αστραπιαία όπως η άνοδός του.

14.03.2018

Μιχάλης Αβέλλας 
αστυνομικός- μέλος διαβούλευσης Δ. Τεμπών

Subjects

Greece                  Turkey

GFP Rank

28 (of 133)           8 (of 133)

Total Population

10,773,253          80,274,604

Manpower Available

5,000,000            41,640,000

Fit-for-Service

4,050,000            35,010,000

Reaching Military Age

105,000               1,375,000

Active Personnel

161,500                  382,850

Reserve Components

252,250                  360,565

Total Military Personnel

413,750                  743,415

Defense Budget (USD)

$6,540,000,000       $8,208,000,000

External Debt (USD)

$506,600,000,000/$410,400,000,000

Foreign Reserve (USD)

$6,026,000,000/$115,000,000,000

Purchasing Power (USD)

$290,500,000,000/$1,670,000,000,000

Total Aircraft

600                         1,018

Fighters / Interceptors

206                            207

Attack Aircraft

206                            207

Transports

215                            439

Trainers

146                            276

Helicopters

223                            455

Attack Helicopters

29                                70

Serviceable Airports

77                                98

Tank Strength

1,345                      2,445

Armored Fighting Vehicles

4,209                      7,550

Self-Propelled Artillery

547                         1,013

Towed Artillery

463                            697

Rocket Projectors

152                            811

Total Naval Assets

115                            194

Aircraft Carriers

0                                   0

Submarines

11                               12

Frigates

13                               16

Destroyers

0                                  0

Corvettes

0                                  9

Patrol Craft

25                              34

Mine Warfare Craft

4                                11

Merchant Marine Strength

860                          629

Major Ports & Terminals

5                                  9

Labor Force Strength

4,761,000                30,240,000

Oil Production (bbl/dy)

1,162                              47,670

Oil Consumption (bbl/dy)

285,000                        720,000

Proven Oil Reserves (bbl)

10,000,000            300,000,000

Roadway Coverage (km)

116,711                        352,046

Railway Coverage (km)

2,548                                8,699

Waterway Coverage (km)

6                                       1,200

Coastline Coverage (km)

13,676                              7,200

Shared Borders (km)

1,110                                2,816

Square Land Area (km)

131,957                        783,562

Μήνυμα από τον Έβρο.

Μήνυμα από τον Έβρο.

Από την όριο γραμμή εκεί όπου οι Ακρίτες μας, οι απλοί κάτοικοι της περιοχής κατά τη διάρκεια της περιπολίας μας, είναι αρωγοί στο δύσκολο έργο μας και γίνονται το λιγότερο συγκινητικοί, όπως ένας νέος άνδρας που είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του στο χώρο που γίνεται το φεστιβάλ συγκέντρωσης νέων στον Άρδα το καλοκαίρι (κοντά στο σημείο που είχαμε το ατυχές μείζον συμβάν) και συρρέουν ακόμη και οι γείτονές μας, που ξεχνάνε τα παλιά μίση, και απευθυνόμενος μου λέει:

«Παρ’τον Αστυνόμε μαζί σου να σε προστατεύει, να σε προσέχει, να σε φυλάει και να σε προειδοποιεί! Είναι καθαρόαιμος ο Ορφέας και πιστός. Εγώ θα τον ταΐζω κι εσυ θα έρχεσαι να τον παίρνεις !»

Και ο Ορφέας, ένας πιστός φύλακας, που δεν εγκαταλείπει ποτέ το αφεντικό του, στέκεται στα πόδια ενός αγνώστου αστυνομικού, υποτάσσοντας τα αισθητήρια του στην υπεράσπιση της πατρίδας.

Πώς να μην σου διατηρήσουν το ηθικό σε υψηλά και ακμαία επίπεδα και να μην σε σκλαβώσουν με αυτή την συμβολική κίνηση & να μείνεις μέχρι τέλους του καθήκοντός σου μαζί τους, παραμερίζοντας το γεγονός ότι παραμένουμε απλήρωτοι από τα δεδουλευμένα της πορείας μας στα σύνορα;!

 

Ήμασταν, είμαστε & θα είμαστε εδώ. 

Είμαστε λάτρεις της ειρήνης & εργαζόμαστε για αυτήν συνεχώς χθες, σήμερα, αύριο και διαρκώς , Αλλά
Γαίαν και ύδωρ ου δίδομεν ! 

Υ.Γ. Τα παθήματά μας ας μας γίνουν μαθήματα και όχι απλά αναθέματα της κακιάς στιγμής. Για αυτό καλό θα ήταν να τοποθετηθούν εκπαιδευμένοι σκύλοι ανά εποχούμενη και πεζή περίπολο τόσο στρατιωτική όσο και αστυνομική σε όλο το εύρος των συνόρων (χερσαίων και νήσων). Δεν κολλάνε ιούς Η/Υ, δεν χακάρονται και δεν υποκλέπτονται τα δεδομένα τους, δουλεύουν χωρίς ρεύμα και το μόνο που θέλουν είναι στοργή, στέγη και τροφή. 

Ούτε νεκρός ο σκύλος δεν σε αφήνει να πάθεις κακό.

Καλή επάνοδο στα παιδιά. Μας λείπουν.

Καστανιές Έβρου, 09.03.2018
Μιχάλης Αβέλλας
Αστυνομικός

Ας πούμε αλήθειες για τους αιχμαλώτους μας. Είναι ζήτημα τιμής.

Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε αλήθειες;  
Αιχμάλωτος σημαινεί αλωθείς υπό της αιχμής της λόγχης. Διαφωνεί κανείς ότι συνελήφθησαν υπό την απειλή όπλων; 

Να μην πούμε για την υπερασπιστική γραμμή και τις κυβερνητικές δηλώσεις και δη του ΥΠΕΘΑ και του ΓΕΣ που δέχονται χωρίς να έχουν  εκδώσει καν πόρισμα ότι διήλθαν (ή φέρεται να) σε τουρκικό έδαφος, δεχόμενοι ενοχή , αποκλείοντας το τεκμήριο αθωότητας ή πλάνης των στρατιωτών μας ή δεχόμενης απειλής και χρήσης βίας και σύροντάς τους στο έλεος των γειτόνων;!

Τρομακτικά πράγματα οι σχετικές δηλώσεις προοιωνίζουν χειρότερες καταστάσεις.

Να μην πούμε για τον Στρατό γενικότερα (ΠΝ, ΕΣ, ΠΑ) ότι δεν είναι να παίζει με τις μπάντες του το Despacito κ.α. & να μαζεύονται στις καλύβες στον Έβρο και να παίζουν ακορντεόν και να τραγουδάνε τρωγοπίνοντας, δίνοντας χαιρετούρες σε όλη την όριο γραμμή (νησιωτική και χερσαία ) και να γράφουν τα φύλλα πορείας ημερηπορείες;! Επαρκεί μόνο μία δημόσια εικόνα;

Περιμέναμε από βατραχάνθρωπο Αρχηγό να τους έχει πάρει πίσω από την πρώτη στιγμή και να δείξει τα δόντια του για ένα απλό καθημερινό στρατιωτικό θέμα, που έχει μετατραπεί σε μείζον δικονομικό και  διεθνές πολιτικό ζήτημα και θυμίζει την περίπτωση Οτσαλάν. 
Κι αν ήθελε υποτεθεί ότι παραβίασαν εξ αμελείας, τότε οι Τούρκοι που παραβιάζουν εκ προθέσεως καθημερινά τον αέρα μας και τα θαλάσσια σύνορά μας, που εμβόλισαν το ΠΑΘ 090, που δεν επιτρέπουν στην Κύπρο τα δικαιώματά της, που δέσμευσαν με NAVTEX μέχρι και το Καστελλόριζο, γιατί δεν αιχμαλωτίζονται με το αντίστοιχο πολεμικό υλικό; Γιατί την 23.05.2006 όταν ο σκοτώθηκε ο σμηναγός Ηλιάκης από διεμβολισμό σε αερομαχία ο αντίστοιχος Τούρκος πιλότος περισυνελλέχθηκε από τις δυνάμεις μας και παραδώθηκε χωρίς δίκη την ίδια ημέρα στην Τουρκία; 

Σχετικά με την φημολογούμενη ανταλλαγή την έχουμε ακούσει μόνο στο Αφγανιστάν με τους Ταλιμπάν και στην μακρά μας ιστορία στο Σούλι το 1792.

<< Ήταν μετά τη λήξη του ρωσοτουρκικού πολέμου και ο Αλή Πασάς ήθελε να εδραιώσει την κυριαρχία του στην ηπειρωτική Ελλάδα και Βαλκανική και αυτή περνούσε μέσα από την υποταγή των κλεφτών και αρματωλών και των αιώνιων εχθρών των Σουλιωτών. Με δόλο τον Ιανουάριο του 1792 ζήτησε ο Αλής την βοήθεια των Σουλιωτών για να καθαρίσει τους ατάκτους σε Δέλβινο και Αργυρόκαστρο, οι δε προστρέχοντες με δύναμη 70 ανδρών με αρχηγό τον Λάμπρο και τον γιο του Φώτο Τζαβέλα συνελήφθησαν. Ο Αλής απελευθέρωσε τον Λάμπρο υπό τον όρο να πείσει τους Σουλιώτες να εγακαταλείψουν το Σούλι, αλλιώς θα εκτελούσε τον γιο του Φώτο Τζαβέλα.

 Ο Λάμπρος επέστρεψε και μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες αποφάσισαν να μην παραδοθούν & έστειλε γράμμα στον Αλή πασά:
"Αλή Πασά, χαίρομαι οπού εγέλασα ένα δόλιον, ειμ'εδώ νά διαφεντεύσω τήν Πατρίδα μου εναντίον εις ένα κλέπτην, ο υιός μου θέλει αποθάνει, εγώ όμως απελπίστως θέλω τόν εκδικήσω πρίν ν'αποθάνω, κάποιοι Τούρκοι, καθώς εσύ, θέλουν ειπή, ότι είμαι άσπλαχνος πατέρας μέ τό νά θυσιάσω τόν υιό μου διά τόν εδικόν μου λυτρωμόν αποκρίνομαι, ότι εάν εσύ πάρης τό Βουνόν θέλεις σκοτώσει τόν υιόν μου μέ τό επίλοιπον της φαμελίας μου, καί τούς συμπατριώτας μου, τότε δέν θά ημπορέσω νά εκδικήσω τόν θάνατόν του, αμμή αν νικήσωμεν, θέλει έχω καί άλλα παιδία, η γυναίκα μου είναι νέα, εάν ο υιός μου νέος, καθώς είναι, δέν μένη ευχαριστημένος ν'αποθάνη διά τήν πατρίδα του, αυτός δεν είναι άξιος νά ζήση, καί νά γνωρίζεται ως υιός μου, προχώρησε λοιπόν άπιστε, είμαι ανυπόμονος νά εκδικηθώ.
Εγώ ο ωμοσμένος εχθρός σου
Καπετάν Λάμπρος Τζαβέλλας." 
Ο Αλής επιτέθηκε στο Σούλι με 10.000 Τούρκους κι Αλβανούς τον Ιούλιο του 1792. Στη μάχη της Κιάφας, οι Τουρκαλβανοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν αφήνοντας χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Δυστυχώς, όμως, στην μάχη αυτή, τραυματίστηκε κι ο Λάμπρος. Πέθανε, τελικώς, τρία χρόνια αργότερα.
Μετά την ήττα του, ο Αλής ζήτησε διαπραγματεύσεις με τους Σουλιώτες. Το αποτέλεσμα των συζητήσεων ήταν η απελευθέρωση των ομήρων και του Φώτου κι η απομάκρυνση των Τουρκαλβανών από τα χωριά της Θεσπρωτίας. Ο Αλής έφυγε αλλά οι άτακτοι Αλβανοί σκόρπισαν τον τρόμο και τον θάνατο σε αρκετά χωριά ακόμη, πριν υποχωρήσουν.>>

Αυτές ήταν οι ανταλλαγές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων με τις συνέπειές τους. 

Για αυτό περιμένουμε ξεκάθαρους και επικαιροποιημένους κανόνες εμπλοκής με σχετική διανομή πρωτοκολλημένης, αρχειοθετημένης, υπογεγραμμένης και σφραγισμένης διαταγής  που να ορίζει τα αυτονόητα. 

Ειδάλλως τίποτα δεν είναι αυτονόητο σε μία χώρα που υποτιμά τον εαυτό της, λες και την κατατρέχει σύνδρομο χαμηλής αυτοεκτίμησης και συμπεριφέρεται ως χώρος σε λαίμαργες διαθέσεις από την ονομασία, τους τσάμηδες, το μειονοτικό έως την Κύπρο μας  και ανοίγουμε την κερκόπορτα ενός καινοφανούς υβριδικού πολέμου.

Μπορεί να ήλθαμε σε οικονομική κρίση και οικονομική στενωπό, αλλά δεν χάσαμε την πίστη μας & ενθυμούμενος τον Μακρυγιάννη, ότι κι αν η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους, ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτήν την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.

Φέρτε πίσω τους στρατιώτες μας σώους και αβλαβείς χθες. 

Φέρτε μας πίσω την εθνική μας υπερηφάνεια και το ηθικό μας.  

Είναι ζήτημα τιμής. 

06.03.2018

Μιχάλης Αβέλλας

αστυνομικός - μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών 

Η Τουρκία, οι απλοί στρατιώτες ως Τζέημς Μποντ, οι προκλήσεις και το πιθανό ατύχημα.

 Η Τουρκία, οι απλοί στρατιώτες που παρουσιάζονται ως Τζέημς Μποντ, οι προκλήσεις και το πιθανό ατύχημα. 

Προκλήσεις των καιρών λοιπόν και με ρωτούσε προ μίας εβδομάδας μία φίλη μου <<πώς βλέπεις τους γείτονές μας; Θέλουν πόλεμο;>>

Και της απάντησα ότι οι Τούρκοι ως πολίτες δεν έχουν τις σκέψεις τους στον πόλεμο και είναι τρομαγμένοι από την συμπεριφορά του ηγέτη τους.

Όποιος δεν συμφωνεί μαζί του , φυλακίζεται / διώκεται ως γκιουλενιστής. 

Εκεί είναι και το πρόβλημα .

Ο τρόμος που μπορεί να τους εξαναγκάσει σε πολεμικές / εχθρικές πράξεις εναντίον μας υπό το καθεστώς εσωτερικής αυταρχικής βίας.

Πριν λίγες ημέρες ανήγγειλε επιστράτευση .

Είχε ένα κοριτσάκι ντυμένο στρατιώτη , το καημένο έκλαιγε από φόβο , χαιρέτησε στρατιωτικά και αυτός του είπε του παιδιού να γίνει μάρτυρας ...

Τρομακτικά πράγματα.

Πέραν αυτών η κατάσταση της υγείας του που λέγεται ότι είναι κλονισμένη είναι ένας ακόμη παράγοντας που συγκλίνει στο γεγονός μιας πραγματικής σύγκρουσης.

Δεν έχει να χάσει κάτι και όσο πλησιάζει στο θάνατο λόγω κακής υγείας, τόσο δυναμώνει η τζιχάντ μέσα του.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα νικήσει ή θα υπερκεράσει έτσι απλά την Ελλάδα.

Μόνο  με προδοσία ή ανακωχή άνευ όρων μπορούμε να χάσουμε.

Ότι θα έχουμε απώλειες και πιθανόν μεγάλες είναι το μόνο σίγουρο.

Το θέμα δεν είναι αυτοί, Αλλά εμείς.

Είμαστε διατεθειμένοι να υπερασπιστούμε μέχρι τέλους τα πάτρια εδάφη;

Ή θα γονατίσουμε σαν την Κύπρο;

Πού την εγκαταλείψαμε και πιο πολύ οι Κύπριοι και δεν συνεχίσαμε τις πολεμικές επιχειρήσεις για επανάκτηση της Βόρειας Κύπρου;

Κι αυτό το ξέρει καλά η τουρκική διπλωματία αλλά και οι μεγάλες δυνάμεις.

Κι εκεί έρχεται η ανάλυση κινδύνου (risk analysis), ότι οι Έλληνες θα δεχτούν την αιφνιδιαστική απώλεια εδαφών, η πολιτική ηγεσία θα κόβει σερενάτες στας Ευρώπας με εθνικιστικές κορώνες για εσωτερική κατανάλωση και κατά τα άλλα η ιδέα ανακατάληψης εδαφών θα μείνει στα συρτάρια κάποιου γραφείου του ΥΠΕΘΑ.

 Όπως στο 1923 (αποκήρυξη μεγάλης Ιδέας έπειτα), 1974 ( κατεχόμενη Β. Κύπρος - απλά τοποθέτηση Εθνικής Φρουράς από την Ελλάδα σαν εγγυήτρια δύναμη).

Για εμάς ανησυχώ, Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Όπως έγινε και στα συλλαλητήρια να υπερνικά η θέληση του λαού τους φόβους, το πληκτρολόγιο και τον καναπέ και να ανατρέπει όλες τις αναλύσεις περί της ελληνικής ύπνωσης και ωχαδελφισμού. 

Με έναν υπερφυσικό τρόπο η Ελλάδα αν και χάνει , αυξάνεται σε εδάφη, καθώς είναι η μοναδική διαχρονικά δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνευση στην ευρύτερη περιοχή και να χαλιναγωγεί τα εσωτερικά της πάθη (όπως συνέβη μετά το 1949 και μετά το 1974), αφού οι εγγενείς κάτοικοί της έχουν την ψυχική δύναμη να ξεχνάνε το κακό που τους έχουν κάνει και να συνεχίζουν μπροστά.

Και στο τώρα στις προκλήσεις των ημερών μας μετά τον απρόκλητο εμβολισμό του ΠΑΘ 090 στα Ίμια και ακόμη περισσότερο την σκοτεινή περίπτωση του καθεστώτος αιχμαλωσίας των δύο στρατιωτών μας στην εξέχουσα χερσαία γη του Κάραγατς δίπλα από το τελωνείο στις Καστανιές Έβρου. 

Σε μία αιχμαλωσία μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ όπου και οι απολογίες που τους λάβανε θα έπρεπε να ληφθούν φυσικής παρουσίας διεθνούς παρατηρητή συνεπικουρούμενου από  έμπειρη ομάδα στο Διεθνές και Τουρκικό Ποινικό Δίκαιο συνηγόρων του Ελληνικού Κράτους και της Συμμαχίας, που να ζητήσουν προθεσμία για το κατηγορητήριο και την λήψη απολογιών, να ενημερώσουν τα ΜΜΕ για το τι συμβαίνει πράγματι και τι κατηγορίες αντιμετωπίζουν, να μην αφήνονται στην μοίρα τους με το παζάρεμα μεταξύ ανωτάτων επιτελικών (αφού τους ξέφυγε η κατάσταση από τον έλεγχο) και να εξασφαλίσουν με την φυσική τους παρουσία τις συνθήκες μεταγωγής και αξιοπρέπειας.

Πώς να είμαστε σίγουροι ότι οι απολογίες ελήφθησαν υπό καθεστώς ψυχικής ηρεμίας και γαλήνης, ότι αναγνώσθηκαν τα δικαιώματά τους, ότι μελετήθηκαν, όταν δεν έχουμε ακούσει ακόμη τον συνήγορο υπεράσπισης; Κι αν ναι, πού βρισκότανε στα πλάνα μεταγωγής τους και γιατί δεν είναι εμφανής η παρουσία του συνηγόρου δίπλα από τους μεταχθέντες και πόσω μάλλον σε μία ξένη χώρα, φαντάζοντας το δικό τους express του μεσονυχτίου.

Δεν συνέβη τίποτα από όλα αυτά. 

Στήθηκε ένα τηλεοπτικό σόου ανάλογο με του πραξικοπήματος του 2016.

 Αρέσκεται η γείτονάς μας χώρα να στήνει τα σόου πριν τα Σαββατοκύριακα και να προσπαθούν να μας παρουσιάσουν ως Τζέημς Μποντ δύο Έλληνες στρατιώτες της διπλανής πόρτας, όπως τότε. 
Ήταν Σάββατο 25 Ιουλίου 2016 και κάποιοι ταλαίπωροι φαντάροι  διετάχθηκαν (άγνωστο πως) να κάνουν πραξικόπημα  ώρα 22:00 με 23:00 το βράδυ περίπου και να κλείσουν την γέφυρα του Βοσπόρου που διέρχονται εκατομμύρια πολιτών, προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο και όλοι να αναζητήσουν γιατί και να καθηλωθούν στους δέκτες του διαδικτύου με το facetime video του Προέδρου. Έπειτα να τους μαστιγώνουν οι πολιτοφυλακές με τις ζώνες τους και να τους στοιβάζουν σε αποθήκες ημίγυμνους φορώντας ακόμη τις φόρμες παραλλαγής του στρατού.

Αυτές τις μνήμες μας ξύπνησε η μεταγωγή των Ελλήνων στρατιωτών μας να φοράνε κουκούλες χακί και να διασύρονται όπως οι πραξικοπηματίες με την στολή του ένδοξου στρατού μας υπό καθεστώς τρόμου και ομηρίας. 
Ας μην θεωρούμε ότι ο καθένας μας θα ήταν πιο σκληρός, καθώς στα σχολεία αιχμαλώτων λένε φίλοι μου το γιατί εκτός από την απεμπλοκή, είναι να μην σου τύχει. 
 Είναι τόσο πολλές οι προκλήσεις, που μόνο που δεν μας εμφάνισαν ακόμη οι γείτονες είναι ότι οι στρατιώτες μας πήγαν να ζητήσουν άσυλο στην δημοκρατική Τουρκία;!...

Για αυτό απαιτείται ψυχραιμία, υπομονή και ατσάλινα νεύρα. Είναι ενα game of thrones για δυνατούς παίκτες.

Στις προκλήσεις απαντάς με ηρεμία , προσέχεις τα βήματά σου και δεν βιάζεσαι ποτέ.

 Έχουμε εισέλθει στη ζώνη του λυκόφωτος. Οι μεν ήρεμοι (άλλοι θεωρούν εν υπνώσει ακόμη), οι δε με εκστομίες πολέμου και ιαχές.

Κι όσον αφορά για τον οπλισμό και το αξιόμαχο,  όλες οι σφαίρες είναι φονικές , αρκεί να είσαι εύστοχος, γρήγορος και ψύχραιμος.

 Αλλά διακρίνω απρόθυμους λαούς να πολεμήσουν για συμφέροντα και τον αυξανόμενο πιθανό κίνδυνο ανεξέλεγκτου πολεμικού ατυχήματος από προβοκάτσια. 

Το ανάθεμα όμως δεν πρέπει να το πάρουν οι Έλληνες και να χάσουν την εύνοια της διεθνούς κοινής γνώμης με έναρξη πυρών, όπως συνέβη το 1919 όταν ανταπέδωσαν στις προβοκάτσιες και καταδικάστηκαν από την τότε Συμμαχία. 

Η Ιστορία διδάσκει και πρέπει να την μελετάμε. Μερικές δε φορές επαναλαμβάνεται και την δεύτερη φορά ως φάρσα και όχι ως τραγωδία.

Κλείνω με έναν στίχο της Καινής Διαθήκης: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5, 9) και οι Έλληνες είναι ειρηνοποιοί και θεματοφύλακες της ελευθερίας. 

Υ.Γ. : Στους αιχμαλώτους μας, δεν είστε μόνοι σας! Leave no man behind!

03.03.2018

Μιχάλης Αβέλλας

Αστυνομικός