Τον νου σου Ελλάδα.

Σαν σήμερα πριν από 5 χρόνια βρισκόμασταν στον Έβρο και αναχαιτίζαμε με απόλυτη επιτυχία με την βοήθεια των ακριτών κατοίκων την υβριδική τουρκική απειλή που ήθελαν να σπάσουν το επίσημο σημείο διαβατηριακού και τελωνειακού ελέγχου στις Καστανιές και να γκριζάρουν την περιοχή. 

Στο σήμερα έχουν εισρεύσει αθρόα Τούρκοι και κάποιοι από αυτούς προφασιζόμενοι διωκόμενους πολιτικούς αντιπάλους και ζητώντας άσυλο, αλωνίζουν την Ελλάδα και έχουν στήσει συμμορίες με τη μία δολοφονία να διαδέχεται την άλλη. 

Πλέον η μαφία στη χώρα θα έχει να επιδεικνύει την φυλετική της διάρθρωση με την κορυφή της πυραμίδας να στέκεται σε όποια έχει τις πιο πολλές εκτελέσεις συμβολαίων θανάτου. 

Πλέον αυτών στον Έβρο συμβαίνει ένας γοργός μάλλον θάνατος των ακριτών με υπογεννητικότητα και εσωτερική/ εξωτερική μετανάστευση, κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα, καταστροφικές πυρκαγιές και πλέον αποδυνάμωση των στρατοπέδων που έδιναν ζωή.

 Συν τοις άλλοις ένας αθόρυβος εποικισμός και μια κατάφωρη αλλοίωση πληθυσμού με τη συνθήκη της Λωζάννης να συντελείται αφού τα ερημωμένα σπίτια στα χωρίς του Έβρου πωλούνται έναντι πινακίου φακής χωρίς να υπάρχει το απαράβατο κριτήριο της μη πώλησης σε αλλόδοξο και αλλοδαπό. 

Πλέον οι πύλες της Θράκης κινδυνεύουν εκ των έσω. Αν δεν ενισχυθούν οι Έλληνες της Θράκης με αύξηση εισοδήματος, μείωση φορολογίας στο 6% σε όλα τα είδη και ειδικά στα καύσιμα, εστίαση, διαμονή, κατάργηση φόρου υψηλού εισοδήματος στην χερσαία παραμεθόριο και στα άγονα νησιά καθώς και σε αυτά που επλήγησαν από το μεταναστευτικό, το μέλλον μας θα περιγράφεται ζοφερό.

Αν δεν προσελκυθούν επενδύσεις με οικονομικά κίνητρα που δεν θα μπορεί να τα ανατρέψει κάποια επόμενη κυβέρνηση με ψηφοφορία τα 5/5 της Βουλής για να το επιτύχει άλλως,το μέλλον των ακριτών θα είναι δυσοίωνο χωρίς ελπίδα και φως στον ορίζοντα. 

Ακόμη και να σταθούμε και να ξανανικήσουμε, θα πρέπει να υπάρχει ζωηρό και ακμαίο ελληνικό στοιχείο για να πανηγυρίσει τη νίκη. 

Τον νου σου, Ελλάδα.

Σαν σήμερα, 08/03/2020 σκεφτόμουν ότι Οι Πύλες της Θράκης δεν πέφτουν.

08/03/2025

Με προβληματισμό 

Μιχάλης Αβέλλας 

Στο διάβα της ιστορικής μνήμης.

Όσο τα παιδιά θα τα προκαλεί η μνήμη να γνωρίσουν την ιστορία, τόσο η Ελλάς θα συνεχίσει να ζει και να αναπνέει τον αέρα της ελευθερίας.

Η πίστη είναι ζώσα μέσα από την καθημερινότητα μας και από την κληρονομιά. Μπορεί να αναλύσεις επιστημονικά τα πάντα, αφήνοντας όμως πάντα ένα αναπάντητο ερωτηματικό. 

Είναι αυτό το αόρατο νήμα που  συνδέει την επιστήμη με το Θείο.

Είναι αυτή η αόρατη σύνδεση έθνους - κράτους - πίστης που διατηρεί τα κράτη υγιή και τους κατοίκους ευημερούντες.

Είναι αυτά τα ιερά, τα όσια και λάβαρα που μία θεία δύναμη μας ωθεί να τα συντηρούμε και να τα κάνουμε καλύτερα με την αγάπη μας.

Είναι η Ελλάδα, η Ελλάδα που δεν είναι και δεν πρέπει να θεωρείται τσιφλίκι κανενός και ανήκει στο εμείς και όχι στο εγώ τόσο στις εύκολες διαδρομές όσο και στα δύσκολα και απάτητα μονοπάτια. Γιατί, για να φτάσουμε στην Ιθάκη πρέπει να είμαστε ενωμένοι, όλοι μαζί και όχι περιπλανώμενοι με μια σχεδία, έρμαια  των παθών, των εγωισμών και του κατάλοιπου της εθελοδουλείας από την μακραίωνη σκλαβιά.

25.08.2024

Μ Α

 

Από τη Μελούνα στο δυστοπικό σήμερα.

 Μελούνα - Ελασσόνας. Ένας τόπος γεμάτος στρατιωτική ιστορία. Από το φάντασμα του 1897, όπου ο ελληνικός στρατός υποχώρησε στην οθωμανική πίεση από τη Μελούνα μέχρι την Καμηλόβρυση στα πατώματα της Λαμίας (μάχη της Ταράτσας), στους νικηφόρους  βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913 όπου ο στρατός μας πνέοντας και πλέοντας μεθ' ακαθέκτου ορμής διπλασίασε την Ελλάδα ξεκινώντας από τη Μελούνα.

Αυτή είναι η κληρονομιά μας, να νικάμε τα φαντάσματα πριν μας τυλίξει η σκιά τους.

Και στο σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε ο μεγαλύτερος εχθρός μας όπου πρέπει να ξορκίσουμε και να νικήσουμε είναι το φάντασμα της καλπάζουσας εφηβικής βίας με ρεαλιστικές δράσεις & προγραμματισμό και όχι αντιδρώντας με κατάρες,  καταδίκες και μεγαλόστομα "θα", ώστε αυτή η οργή να ξαναγίνει η δημιουργική ορμή της νιότης. 

14.12.2023

Μ Α

Μήπως ανοίξαμε την Κερκόπορτα για επανεξοπλισμό της Τουρκίας;

 Μήπως ανοίξαμε την Κερκόπορτα για επανεξοπλισμό της Τουρκίας;

Σε μία αναθεωρητική και ταραγμένη περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας εμείς η Ελλάδα επιμένουμε να πιστεύουμε και να υπογράφουμε διακηρύξεις και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, για να μην προκαλούμε την γείτονα χώρα,την Τουρκία, που έχουμε το θράσος να ξαναϋπάρχουμε στον παγκόσμιο χάρτη. 

Υπογράφουμε διακηρύξεις νέας φιλίας ενώ υπάρχει το εμπάργκο των ΗΠΑ για μη πώληση των F35 και μη αναβάθμιση των F16, λόγω: των ασύμβατων επιλογών με τη Δύση, της εχθρότητας, του casus Beli , της μη χρήσης των 12 ναυτικών μιλίων, των διαρκών παραβιάσεων των συνόρων μας είτε με τις υπερπτήσεις είτε με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, όπου φτάσαμε σχεδόν το 2015-2016 να υποδεχτούμε άνευ όρων 1.000.000 άτομα λάθρα είσοδο, με τα χίλια μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες αλιείς, της αμφισβήτησης της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη βαφτίζοντας την τουρκική στη συνέντευξη στο Μαξίμου. 

Και κάπου εκεί παραπεταμένο το σύμβολο της παγκόσμιας Ορθοδοξίας, η Αγία Σοφία, η βεβήλωση του ναού σε τζαμί , οι κίνδυνοι κατάρρευσης του ναού , ωχριούν μπροστά στο κέρδος. Ποιος νοιάζεται για εκκλησίες και ναούς που δεν λειτουργούν, με ελάχιστους ή καθόλου πιστούς; 

Αλλά, διαβάζουμε μονογραμματικά για διακήρυξη σε διάφορους τομείς μεταξύ δύο μερών και ενθυμούμαστε πως Μέρος αναγραφήκαμε και στην συμφωνία των Πρεσπών, παραχωρώντας για πάντα το όνομα της Μακεδονίας, χωρίς να κερδίσουμε κατ ουσίαν τίποτα. Ενώ θα μπορούσε να ζητηθεί το απλό από την τότε κυβέρνηση των Σκοπίων, ελληνική εκπαίδευση και μόρφωση με επίσημη γλώσσα την ελληνική.

Άραγε , σε αυτή την διακήρυξη όπου σήμερα υπογράφηκε φιλία και συνεργασία σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας και άρα δεν υφίσταται απόρρητο, γιατί δεν τέθηκε σε διαβούλευση πριν την υπογραφή; 

Γιατί μας αγνοείτε σαν να μην υπάρχουμε στα πιο σημαντικά ζητήματα;

Δεν είστε μόνοι σας. 

Και επανερχόμενος στην πρώτη πρόταση, ότι η περίοδος που διανύουμε είναι αναθεωρητική, αν όλα πάνε στραβά , που κανείς μας δεν θέλει, εμάς δεν θα καλέσετε να υπερασπιστούμε τα πάτρια και ιερά του Γένους; 

Κι εμείς Ειρήνη θέλουμε, γιατί έχουμε νιώσει πως θα είναι η άσχημη πλευρά μιας σύρραξης.

Αλλά , γαίαν και ύδωρ ου δίδομεν.

Και λαός που θέλει να αντισταθεί, δεν μπορεί να κατακτηθεί. 

Ίσως να μην ήμουν τόσο επιφυλακτικός, αν υπήρχε δημόσια διαβούλευση με τροποποιήσεις, στο τραπέζι να μην είναι η Ελλάδα, το σκεπτικό των συμφωνιών και τα προσδοκώμενα κέρδη για την Ελλάδα. 

Ειδάλλως οι διακηρύξεις θυμίζουν σύμφωνα μη επίθεσης άλλων εποχών.

Κλείνοντας για να συλλογιστουμε όλοι μας καλά, ας σκεφτούμε το αν.

Τι θα γινόταν αν δεν υπογραφόταν η συμφωνία των Πρεσπών; Και σκεφτείτε την απάντηση: ΤΙΠΟΤΑ.

Τι θα γίνει αν δεν υπογράφουμε σύμφωνα που στόχο έχουν το Αιγαίο και τη Θράκη; ΤΙΠΟΤΑ. 

Με την ίδια λογική, γιατί δεν μας υπογράφουνε και για συνεκμετάλλευση της Μαύρης Θάλασσας και των στενών του Βοσπόρου;

Η μοίρα μας έχει ταγμένους στις απέναντι όχθεις του ορμητικού ποταμού της ιστορίας, που για 100 χρόνια μετά από το λυσσαλέο μικρασιατικό πόλεμο επιβίωσης, αποδεχτήκαμε το αυτονόητο. Ότι είμαστε σαν το νερό με τη φωτιά. Για να συνυπάρξουμε υποτίθεται ειρηνικά πρέπει ένα από τα δύο κράτη να σβήσει. 

Όπως μας μεταφέρει ο Γεώργιος Φραντσής το πώς έσβησε το Βυζάντιο το 1453 με την άλωση της Πόλης, το τέλος των Ελλήνων ευγενών που πείσθηκαν να επιστρέψουν στην Πόλη και τα τελευταία λόγια του Νοταρά, πριν αποκεφαλιστεί από τον Μωάμεθ τον Πορθητή, να στοιχειώνουν τις μνήμες των αναθεωρητών:

 <<Δίκαιος ει Κύριε.>>

Με προβληματισμό 

07.12.2023

Μ Α

Μην ρίχνετε εύκολα το ανάθεμα στους Ακρίτες.

Θα έρθει η ώρα που όλοι εσείς που ρίχνετε ανάθεμα σε έναν αγανακτισμένο Ακρίτα που έφτιαξε τη νέα ζωή του στην Ελλάδα και την αγαπάει περισσότερο από εμάς, που θα κλαίτε με μαύρο δάκρυ για όλα αυτά που θα χάσουμε. Έρχεται ο καιρός της ομηρικής οιμωγής.

Ο Έβρος και η Θράκη έχουν εκτεθεί σε μεγάλους κινδύνους πιο πολύ από ποτέ μετά την καταστροφική πυρκαγιά.

Ξυπνάτε!!! 

Δεν θα δικαιολογήσω ούτε θα κρίνω την πράξη ενός ανθρώπου που έχουν τυλίξει οι φλόγες το βιος του, έχει δει να εκκενώνεται μέχρι και το νοσοκομείο της πόλης του, οι ασθενείς να κοιμούνται στο κατάστρωμα και εν πλω μαζί με νεογνά να μεταφέρονται στο λιμάνι της Καβάλας, μία πολυδιαφημισμένη πόλη φρούριο, η Αλεξανδρούπολη, η νέα ναυτική βάση των ΗΠΑ να είναι υπό καθεστώς πύρινης πολιορκίας.

Πλεον αυτών δε, αν μπουν στο παζλ τα προηγούμενα που βιώνουν οι Ακρίτες μας με καμικάζι λαθροδιακινητές στο αντίθετο ρεύμα της Εγνατίας με αποδεδειγμένη πρόκληση θανατηφόρων δυστυχημάτων,  με παρελθούσες πυρκαγιές στα μονοπάτια της παράνομης μετανάστευσης στον ορεινό όγκο της Θράκης - πέρυσι το 2022 έκαιγε το Παπίκιο όρος σχεδόν έναν μήνα - που σίγουρα δεν τις έβαλαν ορειβάτες - , βλέπει φράχτες να σηκώνονται για να αντιμετωπίσουν την απειλή, διαβάζει εντολές για απαγόρευση εισόδου στα δάση όλων των πολιτών ανεξαιρέτως όταν ανακοινώνεται υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς, πυρπολούνται τα μέρη που αγάπησε και ένιωσε το παιχνίδι της νιότης, Εσείς πως θα νιώθατε; 

Επίσης την υβριδική εισβολή του 2020 που ο κύριος στόχος ήταν οι Καστανιές, το επίσημο σημείο ελέγχου του Ελληνικού κράτους, που αν έπεφταν , χιλιάδες θα συνέρρεαν από θεσμοθετημένο σημείο ελέγχου χωρίς διαβατηριακό έλεγχο και σφραγίδα εισόδου. 

Μια τρομερή απειλή που αν υλοποιούνταν, θα επέφερε την εθνική ταπείνωση και ήττα. 

[Μια μεγάλη παρένθεση εδώ με την αναφορά ενός δυνητικού σεναρίου θα ήταν πλέον αυτών το γκριζάρισμα της περιοχής και της προεξέχουσας του Κάραγατς (παλιά Ορεστιάδα). Ο έλεγχος των ποταμών Έβρου, Άρδα και Ερυθροπόταμου (Τούντζα), εκεί που οι αρχέγονες ρίζες και γραφές αναφέρουν πως ο μητροκτόνος Ορέστης ζήτησε και έλαβε την κάθαρση, πιθανόν να δεχόταν αμφισβήτηση και μια πιθανή εκτροπή των υδάτινων πόρων προς Ανατολάς θα ήταν ορατή , καθώς θα ήταν πρόσφορη λόγω γεωλογικής κατωφέρειας ώστε να αρδευθει/ υδρευθεί η Ανατολική Θράκη και Κωνσταντινούπολη με υπερπληθυσμό πέραν των 20 εκατομμύριων κατοίκων. Ως συνέπεια θα είχε ο Νότιος Έβρος που πυρπολήθηκε,  να αντιμετωπίζει πρόβλημα λειψυδρίας.]

Ένας άνθρωπος υπό τέτοιες συνθήκες έχει έναν ψυχισμό και ενεργεί με ένστικτο αυτοσυντήρησης και επιβίωσης, όχι με ρατσιστικά κίνητρα και πολλές αδικαιολόγητες πράξεις που φαίνονται από την ασφάλεια του καναπέ, δεν έχουν καμία σχέση με τον πύρινο όλεθρο και τη  βροχή στάχτης και κατ' εμέ αποκλείει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης του. 

Είναι άδικο να ρίχνουμε ανάθεμα. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.

Κρίμα για τις ζωές που χάθηκαν στο δάσος, όμως το ρίσκο και η υποκίνηση από  τους λαθροδιακινητές που αλωνίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παρουσιάζουν την Ελλάδα ως ξέφραγο αμπέλι και μάλιστα στο tiktok να υπάρχει βίντεο που κάνουν χρήση μπλε φάρου, υπερβαίνει την πιο αρρωστημένη φαντασία με τον τραγικό τους θάνατο ως αναπόφευκτη συνέπεια.

Όταν κινδυνεύει η Ελλάδα μας και θα μιλήσω και θα γράψω και θα ζητήσω το δίκιο της.  

Ξυπνάτε! 

24.08.2023

Μιχάλης Αβέλλας

Ησυχίαν είχεν ο δήμος...

 

Στην αρχαιότητα στήνανε τους Λέοντες με το βλέμμα προς ανατολή, γνωρίζοντας τον εχθρό. Ο Μέγας Αλέξανδρος πριν εκκινήσει την εκστρατεία και την κατάλυση του βασιλείου των Περσών με την άνθιση της ελληνιστικής περιόδου, ξεκίνησε από την Αμφίπολη το 335 πΧ νικώντας τους Ιλλύριους, Δαρδάνους και Ταυλάντιους στην πολιορκία του Πηλίου Ιλλυρίας και εν συνεχεία ισοπέδωσε τη Θήβα που είχε μηδίσει πλην της οικίας του Πινδάρου, που είχαν θέση πρεσβευτή στην αυλή των Περσών αρνούμενοι το Κοινό των Ελλήνων. 

Στο σήμερα δεν ξέρω αν τα λιοντάρια πρέπει να συνεχίσουν να βλέπουν προς την Ανατολή ή να σκύψουν κάτω το κεφάλι από ντροπή για εμάς ή να τα στρέψουμε προς εμάς για να νιώσουμε την οργή των νεκρών μας, ενθυμούμενος το απόσταγμα του Θουκυδίδη {Ἱστορίαι (8.65.1-8.68.4)} για τους συνωμότες. 

Τότε, τον Μάρτιο του 411 π.Χ, ο Αθηναίος δημαγωγός Πείσανδρος , εκμεταλλευόμενος την καταστροφή στη Σικελία, προσπαθούσε να έρθει σε επαφή με τους Πέρσες ( Τισσαφέρνη) και τον Αθηναίο στρατηγό Αλκιβιάδη, που κατατρεχόταν από το άγος της καταστροφής των Ηράκλειων στηλών και της προδοσίας του οχυρού της Δεκελείας , καταλύοντας προσωρινά την εκκλησία του δήμου των Αθηναίων αντικαθιστώντας την με τη Βουλή των 400. 

Για την ιστορία ο σατράπης της Λυδίας Τισσαφέρνης συμμάχησε τελικά με τους Σπαρτιάτες νικώντας τους Αθηναίους, ο δε Αλκιβιάδης κυκλοφορούσε στην αγορά έχοντας κόψει την ουρά του σκύλου του και εν τέλει το 404 π.Χ. εξόριστος από τους ηττημένους Αθηναίους δολοφονήθηκε στο όρος Έλαφος της Φρυγίας που είχε καταφύγει για να τον προστατεύσουν οι Πέρσες από απεσταλμένο των Σπαρτιατών και του Λυσάνδρου.

Εν κατακλείδι ο Θουκυδίδης που διδάσκεται στις μεγαλύτερες σχολές και δη πολέμου παγκοσμίως για τη διαχρονική αντικειμενικότητα, αποτυπώνει το νοσηρό κλίμα που διανύουμε: 

«Hσυχίαν είχεν ο Δήμος και αντέλεγε ουδείς, δεδιώς και ορών ότι πολύ το ξυνεστηκός» 

Ο λαός σώπαινε και κανείς δεν μιλούσε, γιατί ήταν φοβισμένος και έβλεπε πως οι συνωμότες ήταν πολλοί.

10.12.2022

Μ Α

Σαν σήμερα, 22 Νοέμβριου

 Σαν σήμερα 22 Νοεμβρίου η Ελλάδα μας βιώνει το 1897 το οριστικό τέλος του ταπεινωτικού ελληνοτουρκικού πολέμου, όπου ηττηθήκαμε , χάσαμε εδάφη που είχαμε κερδίσει το 1881 και μας αποδόθηκαν πίσω με παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων. 

Μία ήττα που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα πολιτειακών αλλαγών στη χώρα που οδήγησαν στο Γουδί και μετέπειτα στην άνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου, στην Ελλάδα των πέντε θαλασσών και δύο ηπείρων μέχρι την μικρασιατική καταστροφή. Σαν τα ομηρικά έπη, μέσα σε 20 χρόνια ζήσαμε το ζενίθ και το ναδίρ με την πλοκή μιας αρχαίας τραγωδίας από την κορύφωση, την ύβρι έως την κάθαρση και την άτη και τον ήρωα στο τέλος να μένει μόνος του με τις πληγές της ύβρεως του σαν άλλος Οιδίποδας, σαν άλλος Οδυσσέας. 

Ικανοί να λύσουμε τον πιο δύσκολο γρίφο, να κόψουμε τον γόρδιο δεσμό και συνάμα να χαθούμε. 

Σαν σήμερα αυτή η μικρή χώρα που θέλουν να τη βλέπουν οι εχθροί και να το πιστέψουν από φόβο οι ηγέτες μας, το 1940 έμπαινε ο ελληνικός στρατός στην Κορυτσά στη Βόρειο Ήπειρο και την απελευθέρωνε για δεύτερη φορά μέσα σε 30 χρόνια, μετά τους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913.

Σε αυτό το έπος συμμετείχαν όλοι οι Έλληνες ανεξαρτήτως θρησκεύματος, όπως μου θυμίζει ένα μνημείο που συνάντησα στην Κομοτηνή. Και εννοώ τους Έλληνες της μουσουλμανικής μειονότητας που έδωσαν κι αυτοί το αίμα τους για την Ελλάδα, όταν αυτή τους κάλεσε να πιάσουν τη γραμμή. 

Γιατί σε αυτό τον τόπο πρέπει να μάθουμε στο εμείς κι όχι στο εγώ, τηρώντας την επιθυμία του Μακρυγιάννη, αλλιώς οι νεκροί μπορεί να ξυπνήσουν, οι ζωντανοί μάλλον όχι και κανένας επίκαιρος ενθουσιασμός αν δεν έχει πίστη στο Θεό δεν πρόκειται να βγάλει σε καλό.

Ούτε να νιώθουμε μικροί σαν θέλουν να μας θωρούν οι ξένοι, ούτε τεράστιοι σαν κοιτάμε τη σκιά μας στον ήλιο, αλλά ταπεινοί όταν ζητάμε δύναμη από το Θεό. Κι αυτός όπως Δαυίδ θα μας οπλίσει με δύναμη όπως στον ψαλμό 90

<<πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου, πρὸς σὲ δὲ οὐκ ἐγγιεῖ·οὐ προσελεύσεται πρὸς σὲ κακά, καὶ μάστιξ οὐκ ἐγγιεῖ ἐν τῷ σκηνώματί σου>>.

Και κλείνοντας πριν χρόνια ένας καλός φίλος μου είπε αν θέλω να παίρνω like , να μην γράφω για το Θεό και του είπα δεν με νοιάζουν οι πολλοί.

Η μαγιά να μείνει, αυτός ο τόπος δεν θα ξαναχαθεί ποτέ και θα ανθίσει ευημερία ξανά.

22.11.2022

Μ Α

Η σημαία μας φίλος πιστός, σκέπη κραταιά.

 

Όσο πλησιάζεις τα ελληνοτουρκικά σύνορα, τόσο μεγαλώνει η σημαία της πατρίδας μας. Είναι γιατί η όψη της παρέχει τη ζέση και μια αόρατη φιλία, για να μη νιώθουν την εθνική μοναξιά. 

Κι όπως έγραφε η επιγραφή στο μνημείο των Ελλήνων Εβραίων που εξοντώθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τρεμπλίνκα Πολωνίας το 1943.

"Φίλος πιστὸς σκέπη κραταιά", 

ὁ δὲ εὑρὼν αὐτὸν εὗρε θησαυρόν. (Σοφία Σειράχ κεφάλαιο έκτο, στ. 14)

Αυτός είναι ο ανεκτίμητος μοναδικός θησαυρός μας, που όταν υποστέλλεται από κατακτητές τρομερά δεινά ακολουθούν. 

 Είθε η συντροφιά και η σκέπη της ελληνικής μας σημαίας να μη φύγει ποτέ. 

01.09.2022

Μ Α 

Σαν σήμερα, η καταστροφή της Σμύρνης.

Σαν σήμερα, 27 Αυγούστου 1922 ξεκινά η καταστροφή της Σμύρνης. Ένα από τα θύματα ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Σμύρνης, που ενώ τον βασάνισαν τυφλώνοντας τον , σέρνοντας τον από τα γένια στον τουρκομαχαλά, πετσοκόβοντας τον, εκείνος τους ευλογούσε! Αυτός ο φλογερός Μητροπολίτης είχε εκφωνήσει προ 11 ετών τον επιμνημόσυνο και προφητικό λόγο για τον εθνομάρτυρα μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανό, που μαρτύρησε υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της Μακεδονίας από κομιτατζήδες και ρουμανίζοντες κοντά στο χωριό Αιμιλιανός Γρεβενών τον Οκτώβριο του 1911. «Όταν αρχιερείς καίωσιν εαυτούς ως λαμπάδας ενώπιον του ειδώλου της πατρίδος, ο δε μαρτυρικός θάνατός των γίνεται ζωής και δόξης υπόθεσις και θεμέλιον αγιωτέρου βίου, το μνημόσυνόν των δεν εναρμονίζεται με δάκρυα και θλίψιν, αλλά με υπερηφάνειαν και αγαλλίασιν. Ημίν εξ όλων εχαρίσθη όχι μόνον το εις Χριστόν ορθώς πιστεύειν, αλλά και το υπέρ Αυτού αγογγύστως πάσχειν, γενναίως μαρτυρείν και ενδόξως θνήσκειν». Ας φωτίσει ο Θεός πάλι τέτοιους ανθρώπους, ώστε να ηγηθούν του πνεύματος της Ορθοδοξίας και να οδηγήσουν το ζαλισμένο ποίμνιο, που θέλουν να χάσει την ταυτότητα του μέσα από απροσδιοριστίες και σκανδαλισμούς, σε ασφαλή πάλι νερά. Γιατί όπως είπε και ο πατέρας της σύγχρονης Τουρκίας, Κεμάλ Ατατούρκ, Έθνη που αποκοιμούνται είτε πεθαίνουν είτε ξυπνάνε σκλάβοι! 27.08.2022 Μ Α

«Άμποτε, ήρωα Μάρκο, κι εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω». Ιστορίες ηρώων του 1821

«Άμποτε, ήρωα Μάρκο, κι εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω».

Εδώ σε αυτά τα άγρια βουνά, από κάτω κείτεται μέσα στα βράχια η Παναγία η Προυσσιώτισσα. Εδώ το 1823 μετέφεραν τον Καραϊσκάκη σε ένα φορείο από κλαδιά τα παλληκάρια του, ημιθανή υποφέροντας από αρρώστια στα πνευμόνια για να ιαθεί.

Γνωστός για τα ανέκδοτά του ήταν αρκετές μέρες στο μοναστήρι χωρίς βελτίωση και τον παρακινεί ένας καλόγερος να τάξει κάτι στην Παναγία για το καλό του.

Απάντησε τι να δώσω, άλλο από το μουλάρι μου δεν έχω και το τάζω, προσπαθώντας να χαμογελάσει μες στον πόνο του. Όταν βελτιώθηκε κάπως η υγεία του πριν αναχωρήσει από το μοναστήρι, έδεσε το μουλάρι του στην πόρτα της εκκλησίας , εκστομίζοντας τον σατυρικό του λόγο:

-Που να το’ ξερα ‘γω πως ήθελες μουλάρι για να με γειάνεις τόσους μήνες…

Έπειτα, την Πρωταπριλιά του 1824 στην εκκλησία της Παναγιάς στο Αιτωλικό, έλαβε χώρα ένα από τα πιο μελανά στίγματα στην ιστορία του ξεσηκωμού, από την στημένη καταδίκη του για προδοσία με τους Τούρκους, από τον Μαυροκορδάτο που τον κατάτρεξε όσο κανείς άλλος, αποστερώντας του όλα τα αξιώματα μέχρι να μετανοήσει επιστρέφοντας στα χριστιανικά και ελληνικά χρέη του και δίνοντας του 48 ώρες προθεσμία να αναχωρήσει.

Μάλιστα δε υπάρχει ένα απόσπασμα από γράμμα του Μαυροκορδάτου:

«Μανθαίνω ότι είναι κακά άρρωστος… Η φθίσις του έφθασεν εις τον τρίτον βαθμόν… ίσως ο Θεός μας απαλλάξη από αυτόν…»

Ο ασθενής στρατηλάτης μεταφερόμενος πάλι σε ένα ξυλοκρέβατο από κλαδιά είχε προορισμό τα Άγραφα ήταν κυνηγημένος κι από Τούρκους και από το πρωτοπαλίκαρο του Μαυροκορδάτου, τον Ράγκο. Εκείνοι που τον καταδικάσανε για προδοσία, τώρα επιτίθεντο από κοινού με τους Τούρκους. Ο Μαυροκορδάτος προς τον Ράγκο έγραψε σε ένα γράμμα: «Ήθελα λάβει μεγάλην ευχαρίστησην, αν τον επιάνατε…»

Στο Καρπενήσι απάντησε στην Γραμμένη Οξυά τον Α. Ίσκο, τον Γ. Δράκο, τον Χρ. Περραιβό και άλλους οπλαρχηγούς που έτρεξαν να τον βοηθήσουν. Εκεί φιλοξενήθηκε στη Δόμνιτσα από τους Γιολδασαίους και άλλους φίλους του και παρακάλεσε τον παπα-Γιάννη, μόλις τον είδε να μπαίνει στην πόρτα:

«Παρακάλα, παπά μου, το Θεό να γίνω καλά για το Γένος».

Και στην 27 Μαϊου 1824 έγραψε αυτή τη γραφή στο Διευθυντήριο, στον Μαυροκορδάτο:

«Εμένα η κακή τύχη μου και αρρώστησα οπίσω. Δεν ηξεύρω κιόλα από τα κρύα τα πολλά ήταν ή από τους τόσους αφορισμούς όπου μου εκάματε, και σε παρακαλώ να με συγχωρέση η Διοίκησις και όλοι οι χριστιανοί και να μου σταλθεί και μία ευχή συγχωρητική παρά του αρχιερέως.»

Δεν του απάντησε ποτέ και κινήθηκε προς το Ναύπλιο , για να συναντήσει την ιστορία μέσα από τον εμφύλιο διχασμό και λαμπρές νίκες στην Ρούμελη μέχρι το ηρωικό τέλος του στο Φάληρο την 23η Απριλίου 1827, όπου σηκώθηκε βαρειά άρρωστος με πυρετό να ανακόψει τα στρατεύματα του Κιουταχή.

Εν τέλει, εκπληρώνοντας έτσι την ευχή του στο νεκρό σώμα του Μπότσαρη που μεταφέρθηκε στο νάρθηκα του ναού της Παναγίας Προυσσιώτισσας μετά τη νίκη του στο Κεφαλόβρυσο την 9η Αυγούστου 1823 και μόλις το έμαθε ο ασθενής στρατηλάτης, σηκώθηκε από το στρώμα του και σύρθηκε ως το λείψανο. Έσκυψε έπειτα και φίλησε με δάκρυα το νεκρό κι είπε:

«Άμποτε, ήρωα Μάρκο, κι εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω».

«Ο Μάρκος ήτανε τρανός. Είχε νου που δεν είχε άλλος, είχε καρδιά λιονταριού και γνώμη δίκια σαν του Χριστού. Ούτε το δάχτυλό του δεν του φτάνουμε».

Ας μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μας τα τελευταία του λόγια:

«Ελάτε να σας φιλήσω».

Για αυτό συνέβη η εθνική παλιγγενεσία αν και πέρασε από μύρια κύματα εγωισμών, συνωμοσιών, προδοσίας. Γιατί τα τελευταία λόγια των ηγετών ήταν λόγια αγάπης και ομονοίας. Λόγοι εγκαρδιωτικοί. Λόγοι που τιμούν με τις πράξεις τους τα ιδανικά του ηγέτη όπως τον έβλεπε ο Καραϊσκάκης στο πρόσωπο του Μάρκου Μπότσαρη.

Αυτά είναι τα βουνά της Ελλάδας μας που κράτησαν την σπορά του Ελληνισμού.

05.04.2020

Μιχάλης Αβέλλας

Υ.Γ.: Αυτό το βιβλίο που με συνεπήρε από τη Σχολή Αστυφυλάκων Καρδίτσας και μου το δώρισε ο τότε Διοικητής μου, ο Δημήτρης Καλλιαντζής πιθανόν και από παρόρμηση όταν έβλεπε ότι καθόμουν επί ώρες στον ελεύθερο χρόνο στη βιβλιοθήκη της σχολής και μελετούσα την εκτός ύλης στρατιωτική ιστορία.

Τόποι ξεχασμένων ηρώων

Κάπου εκεί ψηλά στη Σαμαρίνα , απέναντι από το σημείο που δίδαξε ο πατροΚοσμάς ο Αιτωλός, ο σύγχρονος προφήτης του γένους μας, υπάρχει ένα καλλωπισμένο εικονοστασάκι.

Εκεί αναγράφει η επιγραφή του, πως σαν σήμερα 06 Νοεμβρίου του 1940 έχασε τη ζωή του ένας στρατιώτης, που είχε την τύχη να αναγνωριστεί ως ο Δεκανέας Ιππικού Ιορδάνης Κουγιουμτζόγλου, πεσών στο καθήκον στη θέση Βάλια Κίρνα, Νεροπρίονο Σαμαρίνας. 

Κάποιοι άλλοι, δεν είχαν την τύχη να τους στολίσουν στο ταξίδι προς το θάνατο, ούτε να μνημονευόσουν τα ονόματα τους, δεν είχαν τον οβολό για τον Αχέροντα. Ένα τέτοιο οστεοφυλάκιο υπάρχει στο μνημείο της Ανίτσας, όπου τα οστά του ψάχνουν να βρουν το όνομα του κύρη τους. Άγνωστος στρατιώτης.

Ξενοδόχος δεν είναι οι μοναχικοί λύκοι που κρύβονται μέσα στο πλήθος και εκμεταλλεύονται το ενστικτώδες θυμικό του.

Ξενοδόχος δεν είναι οι μοναχικοί λύκοι που κρύβονται μέσα στο πλήθος και εκμεταλλεύονται το ενστικτώδες θυμικό του. 

"Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο υπό τον φόβο και της αγανάκτησης του λαού". Τάδε έφη εκπρόσωπος για την απουσία κυβερνητικών από τις παρελάσεις λόγω των αντιδράσεων στο μακεδονικό. 
Το γεγονός ότι η συμφωνία των Πρεσπών έχει επικυρωθεί από τις διεθνείς συμμαχίες δεν μας ενδιαφέρει.

 Το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται ξενοδόχος μία ολιγάριθμη, ασύμμετρη & άτακτη μάζα οξύθυμων που κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν στο επόμενο χρονικό διάστημα, που θα γίνουν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις δεν σας αφορά προφανώς. Ή για να το εστίασω καλύτερα μοναχικοί λύκοι που κρύβονται μέσα στο πλήθος με την προβειά του αμνού. 

Το γεγονός ότι συμβαίνουν κοσμοϊστορικά γεγονότα με την αποκάλυψη και υπό εξόρυξη του ορυκτού μας πλούτου σε θαλάσσιες περιοχές αποκλειστικής οικονομικής μας ζώνης και κυριαρχίας και η κοινή γνώμη απασχολείται με τους κατ' επίφασιν και άγονους διαπληκτισμούς για το μακεδονικό/ σκοπιανό ζήτημα όταν είχε δωθεί από την αρχή η ονομασία ΦΥΡΟΜ.

Αν ήθελε υποτεθεί ότι δεν τολμάνε οι εκπρόσωποι της κυβερνήσεως να μην παρασταθούν στις παρελάσεις, που ήσασταν όλοι εσείς στα μαζικά συλλαλητήρια να κατεβείτε στο πεζοδρόμιο μαζί με τον λαό και τις παραιτήσεις σας; 

Αν πιστεύετε τόσο ακράδαντα ότι είναι εθνικά επιζήμια η συμφωνία των Πρεσπών και από το κύρος αλλά και την γνώση δημοσίων εγγράφων που παράγει η θεσμική σας ιδιότητα, τότε γιατί δεν υποβάλλατε μηνύσεις και ασφαλιστικά μέτρα για παράβαση του άρθρου 151 του Ποινικού Κώδικα για κατάχρηση πληρεξουσιότητας και αρχικά ως απόπειρα (άρθρο 42 Π.Κ). 

Μήπως τα ξεχάσατε τα διαρκή επεισόδια και διαδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος με το σιδηρόφρακτο άγνωστο στρατιώτη, όπως και τον προπηλακισμό του συναδέλφου σας κάποτε;

Έπρεπε αγαπητέ να πείτε:

<<Είμαστε εδώ και τους καλούμε να τους υπερασπίσουμε το δημοκρατικό τους δικαίωμα να σταθούν. Δεν ξεκινάμε αν δεν έρθουν. Αποχωρούμε. Αναλαμβάνουμε να τους προστατεύσουμε>>. 

Τί θα συμβεί αν εκτροχιαστούν προεκλογικά τα πράγματα και έχουμε έναν άχρηστο, οξύθυμο ηλίθιο; Θα φτιάξουμε έναν νέο Λαμπράκη από την μία μεριά ή έναν νέο Ίωνα Δραγούμη από την άλλη;

Θα χωριστούμε όπως τότε σε Βενιζελικούς και Αντιβενιζελικούς;

Το έχω ξαναπεί εδώ ότι διανύουμε μέρες 1919, ας μην κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη.

ΥΓ1: Οφείλουμε όλοι μας να κοιτάξουμε το μετά. Όχι άλλα αναθέματα, Δεν θα βγει σε καλό για την χώρα. 

ΥΓ2: Οφείλουμε να πούμε ΌΧΙ στην πόλωση. 

ΥΓ3: Διερωτώμαστε πού κρύφτηκε ο ενωτικός λόγος του Καραμανλή με το άνοιγμα προς όλες και όλους; 

ΥΓ4: Αν εκτροχιαστούμε ένεκα διχασμού, θα κερδίσουμε όσα κέρδισε η Αφρική και το Ιράκ από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου. 

26.3.2019

Μιχάλης Αβέλλας

25 Μαρτίου: Δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε. Τελούμε σε σύγχυση.

25 Μαρτίου: Δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε. Τελούμε σε σύγχυση.

Δεν είναι καιρός να αναφωνήσουμε Ζήτω και τα σχετικά ιαμβολογήματα. Η Ιστορία έχει χιούμορ με την φυλή μας και παίζει παιχνίδια. Στις ιστορικές προκλήσεις των καιρών από την εποχή ακόμη του Θεμιστοκλή με τον Ευρυβιάδη (άκουσον μεν, πάταξον δε) προ της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου που αφιέρωσε την νίκη στον Γρανικό σε ολους πλην Λακεδαιμονίων έως το 1821 και το 1945 μας κυνηγάει η αιώνια κατάρα του διχασμού. 

Σήμερα  δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε. 

Είμαστε σε πλήρη σύγχυση και ακόμη και τα εμβατήρια δεν ξέρουν τι να πούνε. Άλλοι για ψηφοθηρικούς ή μικροπροσωπικούς λόγους θα λένε την Μακεδονία, την Κύπρο, την Βόρειο Ήπειρο. Άλλοι γιατί παρασύρθηκαν. Άλλοι θα αρχίσουν τα κλισέ "αλήτες, προδότες, πολιτικοί". Έρχονται και εκλογές. Ο εσωτερικός εθνικισμός όπως και στην γείτονα χώρα για εσωτερική κατανάλωση είναι καλός για να πάρουν τα καθρεφτάκια οι ιθαγενείς. Θα στηθούν με στεντόρεια φωνή και αγέρωχο ύφος και θα αρχίσουν τους δεκάρικους για μια ανολοκλήρωτη παλιγγενεσία.

Μια παλιγγενεσία που συνέπιπτε με την προ 200 ετών σχεδόν συνθήκη της Βεστφαλίας με την αρχή της ισότητας των ευρωπαϊκών λαών, βρήκε την ζέση της στην Γαλλική Επανάσταση του 1789 και γιγαντώθηκε στις ελληνικές παροικίες της Μαύρης Θάλασσας. 

Όμως, αυτό ήταν το όραμα της Φιλικής Εταιρείας; Αυτή την Ανάσταση να δει; Διχασμό, πισωγυρίσματα, ύβρεις, κανένα εθνικό όραμα, μικρόπνοες πολιτικές και ονειροπαρμένα αφηγήματα; Μία στρεβλή αντίληψη της Χάρτας του Ρήγα Φερραίου.

Σήμερα 25 Μαρτίου, δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά ημέρα περισυλλογής τι κάναμε λάθος μετά τον νικηφόρο πόλεμο. Φυλακίσαμε τους αγωνιστές εμείς οι ίδιοι οι πρόγονοι μας. Τους σαπίσαμε στην φυλακή. Ποιοι; Εμείς. Η παλιά μας η σπορά. Τους εχθρούς τους είχαμε εκτοπίσει από την παλιά Ελλάδα. 

Σήμερα δεν ξέρουμε ούτε τι γιορτάζουμε ούτε  γιατί το γιορτάζουμε. Απλά συμβαίνει από συνήθεια. 
Να λέμε ότι έχουμε ρίζες ηρώων βουτηγμένοι όντας μέσα στον ολέθριο νεοσυβαριτισμό της ηδυπάθειας, της φιλολαγνείας και της αλαζονείας. 
Σήμερα έπρεπε να είναι ημέρα εθνικής αυτογνωσίας ότι είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ. 
Να κλίνουμε ευλαβικά την κεφαλή μας όπως σαν να περνάνε τα άγια των αγίων, όταν παρελάσουν τα λάβαρά μας μπροστά, χωρίς ιαχές, χωρίς κραυγές, χωρίς ύβρεις. Δεν είναι όλα ίδια. Δεν είναι όλα διαμαρτυρία. Δεν είναι όλα χαβαλές. Δεν είναι όλα ψήφοι.

Είναι οι νεκροί μας και απαιτείται ΙΕΡΑ ΣΙΓΗ. Είναι Επιμνημόσυνη Δέηση. Είναι οι Νεκροί Αγωνιστές μας που παρελαύνουν και απαιτούν σεβασμό από τους ζώντες.

25.03.2019
Μιχάλης Αβέλλας 

Σε απογοητεύσαμε, Χριστόδουλε. Μας λείπεις.

Σε απογοητεύσαμε, Χριστόδουλε. Μας λείπεις. 

Σαν σήμερα έφυγε ο τελευταίος των ηγετών. Δυστυχώς δεν κατάφερε να δώσει την σκυτάλη στον επόμενο της γενιάς του κι ο λαός έμεινε ορφανός.

Τώρα πλέον θα βγει ο ηγέτης από τα σπλάχνα της πατρίδας με μια επίπονη κύηση με πολλές αποτυχημένες προσπάθειες κυοφορίας που γέννησαν θλίψη και στενοχώρια.

Θα συνεχίσει να γυρεύει μέσα στα γλυκά παραμύθια της γιαγιάς τον μαρμαρωμένο βασιλιά. 

Πέραν αυτών μας αξίζουν όλα αυτά που περνάμε κι όλα αυτά που θα έρθουν.

Καταστήσαμε εαυτούς έρμαια των παθών μας, είτε λέγεται τζόγος, χαρτοπαιξία, πλεονεξία, φιλαργυρία, φιλαυτία, φιληδονία, φθόνος, θυμός, οργή, μίσος. 

Χριστόδουλε μας λείπεις. Αλλά λαός δυσεβής που ψάχνει να βρει τους δικαίους του που αυτός εξοστράκισε και απομόνωσε σε μια γωνία, δεν έχει μέλλον. 

Σε απογοητεύσαμε. Συγγνώμη! 

28.01.2019

Μιχάλης Αβέλλας 

Ρωτάνε οι συμπολίτες μας γιατί;

Ρωτάνε οι συμπολίτες μας γιατί;

Στο κέντρο της πρωτεύουσας, επίθεση συλλογικοτήτων με βόμβες μολότοφ στο κεντρικότερο αστυνομικό τμήμα της χώρας, στο Α.Τ. Ομονοίας.

Συνηθισμένα πράγματα θα αναρωτηθεί ή θα δικαιολογήσει κάποιος μετά τα συνήθη κρούσματα σε πρεσβείες, κοινοβούλιο, υπουργεία, οικίες επισήμων, βανδαλισμούς μνημείων και ισραηλιτικών νεκροταφείων κλπ. Όμως άκρως επιτυχημένη καταδρομική επιχείρηση που δείχνει τρομερές αδυναμίες του συστήματος. 

Μάλιστα δε την πρώτη ημέρα εφαρμογής του δόγματος "Περσέας" που ψάχνει να βρει το όπλο του,  το γοργόνειο για να ελευθερώσει την αιχμάλωτη Ανδρομέδα, που φαντάζει η ελληνική κοινωνία. Βέβαια ο Περσέας για να σκοτώσει την Μέδουσα φόρεσε το κράνος του Άδη που τον έκανε αόρατο. Αθέατη ανάπτυξη δηλαδή και το τελευταίο που λείπει για να ρίξει κι άλλο λάδι στην φωτιά είναι η αίσθηση αστυνομοκρατίας στις ευερέθιστες κοινωνικές ομάδες.



Στην Καβύλη στον Βόρειο Έβρο λίγο έξω από την τελευταία ελληνική πόλη την Ορεστιάδα, παράτυποι μετανάστες πιθανόν μουσουλμανικού θρησκεύματος τολμούν, έχουν το θράσος να κλείνουν για δεύτερη φορά σε 15 ημέρες την κεντρική οδό στα βόρεια σύνορά μας που οδηγεί στα φυλάκια και στα στρατόπεδα.

Γιατί ενώ δείχνουμε έναν υψηλό και ακμαίο δείκτη ετοιμότητας στις στρατιωτικές ασκήσεις για προστασία της χώρας και ενώ η νύχτα έγινε μέρα από τις εύστοχες βολές ακριβείας στον Έβρο, όμως η αποτροπή των μεταναστευτικών ροών είναι αδύνατη εδώ και χρόνια;

Γιατί; 

Γιατί αυτή η ευαισθησία που έχει φέρει σε πλήρη δυσαρμονία κέντρο και άκρα;

Ρωτάνε οι συμπολίτες μας γιατί δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε;! 
'Ένα παζλ σε εξέλιξη μας αποκαλύπτει τις κρυμμένες ενδείξεις  μιας συμβαίνουσας πραγματικότητας, που οδηγεί σε δυσάρεστα μελλοντικά συμβάντα. 
Και εξηγώ:
Τί θα συμβεί αν αυτές οι ομάδες καταλάβουν ή παρεμποδίσουν την κίνηση προς το ΚΥΣΕΑ και σε  κρίσιμα κυβερνητικά κτίρια και παράλληλα εξελίσσεται μια εισβολή χιλιάδων μουσουλμάνων μεταναστών σε τρεις γραμμές των συνόρων, Βόρειο Έβρο, Ανατολικό Αιγαίο και Καστελόριζο; 

Και στις δύο περιπτώσεις το τελικό αποτέλεσμα δείχνει ανθρώπινες απώλειες κι από τις δύο πλευρές.

Σε αυτό το σημείο, μία ιστορική αναδρομή μας θυμίζει ότι το Αιγαίο το απελευθερώσαμε στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 με το αιτιολογικό της προστασίας των χριστιανών από το οθωμανικό στοιχείο.

Ο Αττίλας I & II στην Κύπρο το 1974 έγινε με αφορμή την προστασία του εκεί τουρκικού στοιχείου, με την τότε φυλορροούσα και ανίκανη κυβέρνηση Σαμσών και οδηγεί πλέον από κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο σε τετελεσμένο γεγονός αυτοδιάθεσης αυτής της οντότητας.  



Στο κοντινό σήμερα, το Ισραήλ έδειξε τον δρόμο. Εμείς μπορούμε ή μέσα στον πλουραλισμό φωνών και πανικού θα χαθεί κρίσιμος πολύτιμος χρόνος για την εδαφική ακεραιότητά μας;

Και διερωτόμαστε άπαντες οι νουνεχείς:

1. Το μήνυμα από τον Έβρο με την αρπαγή των δύο στρατιωτών τελικά δεν το πήρατε;
2.  Ότι με δόλο χάνουμε και με δόλο αρπάξανε τα παιδιά μας; 
3. Γιατί έσπασε η πρώτη γραμμή είτε στο κέντρο της χώρας είτε στα σύνορα και καλούμαστε να διαχειριστούμε απρόβλεπτες καταστάσεις; Γιατί υποχωρήσαμε στην δεύτερη γραμμή και στην διαχείριση ενός συμβάντος;
4. Τίς πταίει; 
5. Γιατί δείχνουμε τόσο βολικοί και πρόθυμοι στις ορέξεις όλων και ο αποδιοπομπαίος τράγος δεν μπορεί να είναι συνέχεια ο τελευταίος τροχός μιας συναρμολογημένης αμάξης, που δίνει κίνηση στους άξονες με αντίθετη κατεύθυνση. 

16.10.2018
Μιχάλης Αβέλλας
Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών 

Από το 1949 στο 2018. Στους Ψαράδες η Ελλάδα πεθαίνει.

Από το 1949 στο 2018. Στους Ψαράδες η Ελλάδα πεθαίνει. 

«Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.

Και πεθαίνουμε.... Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...»

Από την προφητική ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου "Το βλέμμα του Οδυσσέα" που προβλήθηκε το 1995 με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο σε μια προφητική ερμηνεία. 

Ήρθαν οι μέρες που πεθαίνουμε.

 Μόνον οι σπασμένες πέτρες μείνανε να μας θυμίζουν το μεγαλείο της δόξας και της αυτοθυσίας και της τόλμης. Ας γίνει γρήγορα ότι είναι να γίνει. 

Βαρέθηκαμε να θέλουμε και  να προσπαθούμε να ξυπνήσουν και να εγερθούν οι ετοιμοθάνατοι. Δεν μπορούν , η ψυχή τους έχει κάνει τον κύκλο της. 

Αύριο στους Ψαράδες Πρεσπών η Ιστορία θα κάνει την φάρσα της μετά την 25&26.03.1949 όπου αποφάσιζαν οι σύντροφοι για την Μακεδονία του Αιγαίου παίζοντας τις τελευταίες πράξεις ενός εμφυλίου ή συμμοριτοπολέμου. 

Κάπου εκεί είναι ο παππούς μου ο Ζήσης Γρίβας με τα κόκκαλα του αδιάβαστα, καθώς στρατολογήθηκε με το ζόρι από τους αντάρτες στη Σαμαρίνα για το καλό του κόμματος και την ειρήνη των λαών. 

Κάπου εκεί έτρεχε η γιαγιά Πιπίνα που μας μεγάλωσε να βρει τον αγνοούμενο αδερφό της, να μάθει, να τον βρει, να τον θάψει και να τον κλάψει ή να τον ξεχάσει. Έχοντας τον σύζυγό της, τον παππού  Μιχάλη, νεκρό  ανήμερα της Μικρής Παναγίας , την 08.09.1947, τέσσερα ορφανά, μια νεκρή αδερφή από πισώπλατη αδέσποτη συντροφική σφαίρα την ώρα που σκούπιζε την αυλή και ανήμπορους παππούδες να τους συντηρήσει. 

Κι όλα αυτά  με ένα λιγοστό  κοπάδι που το είχαν σκορπίσει οι οβίδες ,  με ένα σπίτι που τους τσίγγους τους είχαν κλέψει οι αντάρτες για να κάνουν αποκρύψεις στην Κιούριστα με νταηλίκι για το κόμμα. 

Από την άλλη από της μάνας μου την πλευρά , συμμορίτες κατά την υποχώρηση να σκοτώνουν άνανδρα τον πατέρα της , τον παππού Λευτέρη το 1949. 

Κι εσείς τώρα μου πάτε στους Ψαράδες για να μας διχάσετε όχι να μας ενώσετε. Μέχρι και μερικές λέξεις στην συμφωνία έρχονται απευθείας από τότε . Όπως η λέξη σωβινισμός . 

Ποιοι είναι σωβινιστές, ρε σεις ;

Εμείς ; Που σας συγχωρέσαμε για όλα τα δεινά που τράβηξε η πατρίδα; Που σας εκλέξαμε για να μη μας λέτε νοσταλγούς και φασίστες; Εμείς φασίστες μωρέ σεις ; 

Ακόμη κι αυτο το κράτος κατασκεύασμα που απειλεί την Ελλάδα είναι επινόηση των κομιτατζήδων που εντάχθηκαν στον κομμουνισμό και τον επέβαλαν στα Βαλκάνια ως την ορθή κοσμοθεώρηση και ιστορία.

Ας αφήσουμε την Ιστορία να κάνει τον κύκλο της και τουλάχιστον κάντε το γρήγορα, γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θορυβο.

Εμείς θα σας αγαπάμε σαν τους χαμένους αδελφούς μας όπως στην παραβολή του ασώτου υιού και θα περιμένουμε έστω και πριν κλείσετε τα μάτια σας να ζητήσετε μια συγγνώμη από τα αδέλφια σας που τα παραμελήσατε και τα πονέσατε πολύ. 

 Είναι από την αρχή του κόσμου αυτού του ατελέσφορου να επικρατεί ο φθόνος και τα αδέλφια να μισούνται μεταξύ μας και ο Κάιν να σκοτώνει τον εκλεκτό του Θεού , τον Άβελ. 

Ας σας επιτιμήσει ο Κύριος.

17.06.2018

Μιχάλης Αβέλλας

Σεβασμός στους Ακρίτες μας που στέκονται σαν λιοντάρια.

 Σεβασμός στους Ακρίτες μας που στέκονται σαν λιοντάρια.

Πραγματικά αδυνατούμε να σας κατανοήσουμε. Δεν το συζητάμε πώς δεν σας προλαβαίνουμε. Είστε πιο γρήγοροι από τις καταιγιστικές εξελίξεις.

Ακούς εκεί, να πάνε να βάλουνε σημαία σε ελληνικό έδαφος. Σαν δε ντρέπονται να προκαλούν τους φιλειρηνικούς μας γείτονες, αυτούς τους οποίους κινδύνεψαν από τους δύο Έλληνες στρατιώτες Τζέημς Μποντ στον Έβρο και δεν τους δίνουνε πίσω με τίποτα. 

Ακούς εκεί να γυρνάνε σε όλα τα νησιά , στις καλύβες , στα φυλάκια και στα σύνορα , να κουράζονται από τις αδιάκοπες ημερηπορείες και τις δηλώσεις σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το καλό της πατρίδας μας και να μοιράζουν ελπίδα  και να απεμπολούν το αποκλειστικό τους δικαίωμα από τρία παιδαρέλια.

Και να κουβεντιάζουν έπειτα αν υπάρχει σημαία στον Μικρό και στον Μεγάλο Ανθρωποφάγο, που στέκεται εκεί από την εποχή του Οδυσσέα και του Ομήρου και να λένε φταίει η λήψη από μακριά και δεν μπορούμε να δούμε καλά. Και γιατί δεν αράζουν ένα σκάφος να περπατήσουν στην κορυφή της βραχονησίδας και να κάνουν μία αυτοψία και αν λείπει η σημαία, να βάλουν μία καινούρια. Κι όσες φορές κι αν την πάρει ο αέρας, άλλες τόσες να ξαναμπεί.

Αλλά είναι μηδαμινά πράγματα για τους ανδρειωμένους να κατεβούν σε ένα νησάκι, όχι γιατί φοβούνται προς Θεού. 

Ακούς εκεί να προκαλούν οι ακρίτες μας από τα χερσαία μέχρι τα θαλάσσης όρια μας , που αδυνατούν ακόμη να καταλάβουν το γιατί τόση φορολογία, με πλημμυρισμένο τον κάμπο του Έβρου χωρίς να μπουν να σπείρουν ακόμη, με τις εξισωτικές για τα χωράφια τους να είναι απλήρωτες, με τις τράτες τους κάθε μέρα να παλεύουν με τα κύματα και τους γειτόνους, με τον ήλιο και τον αέρα του Αιγαίου να μένει ανεκμετάλλευτος ενεργειακά και να τους μιλάνε για ραπανάκια και ντοματίνια και ΠΟΠ (ονομασία προέλευσης) ως σοβαρό εξαγώγιμο καλλιεργήσιμο προϊόν, που θα τους οδηγήσει στον κολοφώνα του πλούτου, όταν καλά καλά δεν έχουν νερό να πιουν και οι πιο πολλές κατοικίες χρησιμοποιούν εμφιαλωμένο νερό αντί για πόσιμο. 

 Όντως, ζούμε μεγάλες στιγμές.
Αυτό το λυκοτόμαρο της εξουσίας - έτσι μου το είπανε οι παλιοί το σακάκι της ευθύνης που σε κάνει να φαίνεσαι έναντι των άλλων πολιτών με τον όρκο που έχεις πάρει - βάρυνε πάρα πολύ και κανείς πλέον δεν σε νογάει ούτε για χωρατατζή  και ο λόγος σου είναι υπογραφή είτε τον κρατήσεις είτε όχι. 

Καλά να μην συζητήσουμε για το άγαλμα του Αμερικανού Προέδρου Χάρυ Τρούμαν, που αρνήθηκε να πέσει και να διαλυθεί και να κοπεί με τον τροχό, ώστε να δείξουμε στην Δύση ότι έχουμε τους κατάλληλους ανθρώπους να γίνουνε isis , μπορούμε να απομονωθούμε περισσότερο σε βαθμό ανοησίας και να την προκαλούμε σαν κακομαθημένα, εγωκεντρικά παιδιά χωρίς καμία συνέπεια. Και για αυτό φταίνε τα κακά ΜΑΤ και η κακή Αστυνομία, που χρησιμοποίησε λένε υπέρμετρη βία και κατέσχεσε τον τροχό (!!!) που απαιτούσε πίσω ο εκπρόσωπος του κοινοβουλίου και δυστυχώς δεν έπεσε το άγαλμα του ιδρυτή της ΒορειοΑτλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ), το οποίο (ΝΑΤΟ) ικετεύουμε να παρέμβει και να μεσολαβήσει με την Τουρκία. 

Τί δεν καταλαβαίνεις;;;

Λες ότι την σημαία όταν την τοποθετείς κάπου και ίσταται , πώς πρέπει και έχεις υποχρέωση να την υπερασπιστείς με το αίμα σου, δηλαδή εννοούνε και στο σπίτι σου να δώσεις και τη ζωή σου για αυτήν.  Σωστά ή όχι; Γιατί αν είναι να υπερασπιστείς με τη ζωή σου την σημαία, τότε την ζωή σου γιατί δεν μπορείς να την υπερασπιστείς με την χρήση άμυνας όταν απειληθείς από ληστές μέσα στην οικία σου και αν μπορείς κάνε ότι κοιμάσαι;
Πώς το νησί αυτό που είναι το σπίτι του ακρίτα και το σπίτι του παράγει λέτε εξωτερική πολιτική και γκριζάρει ζώνες με την έπαρση της σημαίας μας;

Πραγματικά τους έχετε προκαλέσει απέραντη σύγχυση τους πολίτες. Δεν φτάνει που έχουν τα προβλήματα τους, τα οικογενειακά, οικονομικά, διαβίωσης, ανεργίας, μιζέριας, κακής γειτονίας πανταχόθεν (τσαμουριά, σκοπιανό, Έβρος, Αιγαίο, Κύπρος), η πρώτη γραμμή βιώνει ένα παιχνίδι νεύρων, οι απειλές ασύμμετρες, παλιοί σύμμαχοι αρχίζουν να προειδοποιούν για αλλαγή στρατοπέδου και ουδετερότητα, συν τοις άλλοις μέσω της αθρόας και ανεξέλεγκτης μετανάστευσης μας φορτώνουν μουσουλμανικές καραβιές κάθε μέρα με νέους και μητέρες με τα νεογνά στα χέρια τους που γεννάνε στην αγκαλιά της Τουρκίας και έπειτα απαιτούν η Ελλάδα να δώσει άσυλο στο όνομα της Ευρώπης. 

Κι εσείς τί κάνετε;  Τους τρελαίνετε με τις εκατέρωθεν παλινδρομήσεις. 

Την μία με στεντόρειες δηλώσεις στα σύνορα θα υπερασπιστούμε κάθε σπιθαμή γης, την άλλη γιατί βάζεις σημαία στα σύνορα;

Αδελφέ και τα δυο μαζί δεν γίνονται. Δεν μπορείς να τον πορώνεις και μετά να τον γειώνεις (να τον επιπλήττεις). Το ηθικό πρόσταγμα είναι δικό σας κι εσείς είστε η πολιτική βούληση των ενόπλων δυνάμεων και του ΚΥΣΕΑ. Η εξωτερική πολιτική χαράσσεται με κοινές γραμμές αιώνος, ενώ η ηθική εμψύχωση του πληθυσμού ανατάσσεται με τις περήφανες σημαίες. 

Σεβασμός στους Ακρίτες μας που στέκονται σαν λιοντάρια. Δεν θα τους ζητάμε πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων για κάθε τους πράξη. Πώς θα σταθούν να υπερασπιστούν την γραμμή, αν ευνουχιστούν ηθικά; Εμείς είμαστε περαστικοί, αυτοί είναι πάντα παρόντες εκεί. Αν σπάσουν τα σύνορα, έρχεται η σειρά της ενδοχώρας.

18.04.2018

Μιχάλης Αβέλλας

Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών - αστυνομικός

Το ασύμβατο της ανταλλαγής και η αποκλιμάκωση της κρίσης.

Το ασύμβατο της ανταλλαγής και η αποκλιμάκωση της κρίσης.

Γιατί η ανταλλαγή μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων δεν είναι συμβατή;

1ον. Αντίκειται στους κανόνες δικαίου και δεν προβλέπεται από κείμενες νομικές διατάξεις.

2ον. Διότι το αξιακό σύστημα απονομής δικαιοσύνης είναι διαφορετικό και με εντελώς αντίθετο προσανατολισμό.

3ον. Η επιστροφή των Τούρκων φερομένων πραξικοπηματιών τους οδηγεί σε δίκη με θανατική ποινή , ενώ το μεταβαλλόμενο κατηγορητήριο για τους Ελληνες τους οδηγεί στην επαπειλούμενη ποινή απέλασης ή φυλάκισης ή κάθειρξης.

4ον. Ακόμη κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα μπορούσε να γίνει ανταλλαγή, πώς θα συνέβαινε αυτή με την ποινή του θανάτου να είναι απείρως μεγαλυτερη από την στερητική της ελευθερίας και το αγαθό της ζωής μακράν ισχυρότερο;

5ον. Πώς θα δικαιολογηθεί η Ελλάδα  στην διεθνή κοινότητα για την αποπομπή και ποια η θέση της κοινότητας και αν υπάρξουν κυρώσεις εις βάρος μας διατυπωμένες ρητά. 

6ον. Ένας φίλος έθεσε το ερώτημα αν η απόπειρα πραξικοπήματος συνέβαινε στις ΗΠΑ που έχουν θανατική ποινή, δεν θα τους δίναμε; Και αντιστρέφοντας το ερώτημα, γιατί αυτοί δεν δίνουν τον Γκιουλέν; 

Ως εκ τούτου σοφό είναι να τεθεί ζήτημα στον ΟΗΕ με το αν συναινεί στην επιστροφή ή όχι των Τούρκων στρατιωτικών στην Τουρκία και σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί και να συναινέσει η Τουρκία για την εξασφάλιση μιας δίκαιας δίκης με Τούρκους δικαστές και διεθνή παρατηρητή στην ουδέτερη έδρα της Χάγης. 

Είναι κρίσιμο για την αποκλιμάκωση της κρίσης, που αποκτά πολεμικό κλίμα μεταξύ δυο στρατιωτικών δυνάμεων ικανών για καταστροφικές συνέπειες και μία αμφιλεγόμενη πύρρειο νίκη σε οποιαδήποτε εκ των δύον χωρών, που θα μετατρέψει σε παρίες δύο χώρες που τις ενώνουν περισσότερα από ότι τις χωρίζουν. 

Είναι αποκαλυπτικό το κάτωθι γράφημα που παρατίθεται στον σύνδεσμο https://www.globalfirepower.com  με το ερώτημα του φιλοσόφου Bertrand Russel "Ο πόλεμος δεν καθορίζει ποιος είναι σωστός - αλλά μόνο ποιος έχει απομείνει" (War does not determine who is right — only who is left.).

 Στην δε περίπτωσή μας πιθανόν να μην μείνει κανείς μας ως σοβαρή χώρα αλλά ως χώρος σε περίπτωση ανεξέλεγκτου ατυχήματος όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες μισθοφορικές ομάδες και στρατοί τύπου blackwater και sadat να πoλεμήσουν, για να καλυφθούν οι ανθρώπινες απώλειες και να αναφέρονται παράπλευρες. 

Ας μην ξεχνάμε την 12η Ιουλίου 2006 και τον πόλεμο των 34 ημερών του Ισραήλ (15η παγκόσμια πολεμική δύναμη/ 133 χώρες) και της ένοπλης πτέρυγας Χεζμπολάχ του Λιβάνου (98η παγκόσμια πολεμική δύναμη), που δεν ανέδειξε καταφανή νικητή. 

Ο πόλεμος του Λιβάνου το 2006 ήταν ένας πόλεμος διάρκειας 34 ημερών στο βόρειο Ισραήλ και στο Λίβανο. Εμπλέκει την ένοπλη πτέρυγα της οργάνωσης Χεζμπολάχ (Hezbollah) και τις Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ (IDF). Στις 12 Ιουλίου του 2006, η Χεζμπολάχ ξεκίνησε την Επιχείρηση «Αληθινή Υπόσχεση»,[1] ονομαζόμενη από μια «υπόσχεση» του αρχηγού της Σεΐχη Χασάν Νασράλα να αιχμαλωτίσει Ισραηλινούς στρατιώτες και να τους ανταλλάξει με τρεις Λιβανέζους κρατουμένους υπό την κατοχή του Ισραήλ.[2][3] Η επιδρομή τις πρώτες πρωινές ώρες στο ισραηλινό έδαφος κατέληξε με οκτώ Ισραηλινούς στρατιώτες νεκρούς και δύο αιχμαλωτισμένους. Το Ισραήλ απάντησε τότε με την Επιχείρηση «Δίκαιη Ανταμοιβή»,[4] αργότερα μετανομαζόμενη σε Επιχείρηση «Αλλαγή Κατεύθυνσης». Αυτό το κτύπημα αντιποίνων περιλαμβάνει μέχρι στιγμής μια εκτόξευση ομοβροντίας ρουκετών μέσα στον Λίβανο και επιδρομές βομβαρδισμού από την Ισραηλινή Αεροπορία (IAF), Αεροπορικό και Ναυτικό Αποκλεισμό και επίσης μερικές μικρές επιδρομές στον νότιο Λίβανο από στρατιώτες των IDF.

πηγή : https://el.wikipedia.org

Για αυτό χρέος δε όλων μας είναι οι εκατέρωθεν πολέμαρχοι των πληκτρολογίων να αφήσουν το φούμο στο σαλόνι του σπιτιού τους και να επανέλθει η όποια κανονικότητα με την επιστροφή των δύο στρατιωτών μας το συντομότερο δυνατόν, γιατί κέρδη από τον ορυκτό πλούτο δεν θα γευτεί κανείς μας παρά ξεροκόκκαλα, η Τουρκία θα υποχωρεί το νόμισμά της στα τάρταρα, η Ελλάδα θα αυξάνει το χρέος της και οι δύο θα εισέλθουν σε μία νέα κούρσα εξοπλισμών για το ποιος μπορεί να καταστρέψει τον άλλον με ένα χτύπημα.
Ο πόλεμος δεν είναι πυγμαχία για να πετύχεις knockout, αγνοώντας το αποτροπιαστικό παράδειγμα του Χίτλερ που δεν κατάφερε ποτέ να επιβάλλει την νίκη στο πολεμικό πεδίο στις σκλαβωμένες κοινωνίες, όσα ολοκαυτώματα, γενοκτονίες, εκτελέσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης κι αν έκανε με την πτώση του να είναι το ίδιο γρήγορη κι αστραπιαία όπως η άνοδός του.

14.03.2018

Μιχάλης Αβέλλας 
αστυνομικός- μέλος διαβούλευσης Δ. Τεμπών

Subjects

Greece                  Turkey

GFP Rank

28 (of 133)           8 (of 133)

Total Population

10,773,253          80,274,604

Manpower Available

5,000,000            41,640,000

Fit-for-Service

4,050,000            35,010,000

Reaching Military Age

105,000               1,375,000

Active Personnel

161,500                  382,850

Reserve Components

252,250                  360,565

Total Military Personnel

413,750                  743,415

Defense Budget (USD)

$6,540,000,000       $8,208,000,000

External Debt (USD)

$506,600,000,000/$410,400,000,000

Foreign Reserve (USD)

$6,026,000,000/$115,000,000,000

Purchasing Power (USD)

$290,500,000,000/$1,670,000,000,000

Total Aircraft

600                         1,018

Fighters / Interceptors

206                            207

Attack Aircraft

206                            207

Transports

215                            439

Trainers

146                            276

Helicopters

223                            455

Attack Helicopters

29                                70

Serviceable Airports

77                                98

Tank Strength

1,345                      2,445

Armored Fighting Vehicles

4,209                      7,550

Self-Propelled Artillery

547                         1,013

Towed Artillery

463                            697

Rocket Projectors

152                            811

Total Naval Assets

115                            194

Aircraft Carriers

0                                   0

Submarines

11                               12

Frigates

13                               16

Destroyers

0                                  0

Corvettes

0                                  9

Patrol Craft

25                              34

Mine Warfare Craft

4                                11

Merchant Marine Strength

860                          629

Major Ports & Terminals

5                                  9

Labor Force Strength

4,761,000                30,240,000

Oil Production (bbl/dy)

1,162                              47,670

Oil Consumption (bbl/dy)

285,000                        720,000

Proven Oil Reserves (bbl)

10,000,000            300,000,000

Roadway Coverage (km)

116,711                        352,046

Railway Coverage (km)

2,548                                8,699

Waterway Coverage (km)

6                                       1,200

Coastline Coverage (km)

13,676                              7,200

Shared Borders (km)

1,110                                2,816

Square Land Area (km)

131,957                        783,562