Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2021

Προς τους Νεοέλληνες. Ένα μήνυμα από το 1824

Προς τους Νεοέλληνες. Ένα μήνυμα από το 1824



Το 1824 ο Γάλλος λόγιος της εποχής Claude Fauriel (Κλοντ Φοριέλ), ένας πραγματικός Φιλέλληνας κατάφερε να συγκεντρώσει και να εκδώσει στο τότε ευρωπαϊκό αναγνωστικό κοινό που διψούσε για Ελλάδα, αναγέννηση και κλασικό πολιτισμό τα δημοτικά τραγούδια της σύγχρονης Ελλάδας.
Λόγω του μεγάλου όγκου ακολούθησε δεύτερος τόμος το 1825.
Αυτός ο μεγάλος ευεργέτης μας, πριν απελευθερωθούμε καν, έχοντας την ισχυρή πεποίθηση ότι με κάποιο τρόπο θα τα καταφέρναμε, μας έστειλε ένα μήνυμα από το 1824.
Ένα μήνυμα προς τους Νεοέλληνες, που πρέπει να το ακούσουν μέσα τους πολύ καλά οι αναθεωρητές της ιστορίας και της σύγχρονης τέχνης. 

«Προς τους Νεοέλληνες - 1824

ΑΝ ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ανεξαρτησία τους, αν έλθει η μέρα που θα μπορέσουν να αναπτύξουν ειρηνικά τα σπάνια χαρίσματα με τα οποία τους έχει προικίσει η φύση, τότε υπάρχει κάθε ελπίδα σύντομα να πλησιάσουν και ίσως ξεπεράσουν σε πολιτισμό τα αλλά έθνη της Ευρώπης. 
Θα ανθίσουν πάλι στη χώρα οι επιστήμες, η φιλοσοφία θα έχει εκεί νέες σχολές και οι καλές τέχνες θα δημιουργήσουν ξανά αριστουργήματα. Θα έχουν, χωρίς αμφιβολία, και μεγάλες ποιητικές συνθέσεις, στις οποίες η τέχνη θα έχει προσφέρει ό,τι μπόρεσε. Αλλά, αν είναι δυνατόν, αυτές οι τόσο ωραίες ελπίδες ας μην τους προκαλέσουν την περιφρόνηση προς ένα μέτριο και εύκολο έργο! Ας σπεύσουν να συλλέξουν ό,τι δεν έχει χαθεί από τα δημοτικά τους τραγούδια. Η Ευρώπη θα τους οφείλει ευγνωμοσύνη για ό,τι κάνουν για να τα διαφυλάξουν. Και οι ίδιοι θα είναι γοητευμένοι μια μέρα, γιατί θα μπορούν να γνωρίσουν τα προϊόντα μιας σοφής και καλλιεργημένης ποίησης, τα απλά αυτά μνημεία του πνεύματος, της ιστορίας και των ηθών των προγόνων τους.»

Το λάβαμε το μήνυμα οι νεοΈλληνες, έχουμε αντιληφθεί ότι είμαστε στα 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία του 1821, έχουμε αντιληφθεί όταν διαπληκτιζόμαστε με ειρωνικά και δηκτικά σχόλια  στα μέσα δικτύωσης τι περιμένουν να δουν από εμάς; Έναν φάρο πολιτισμού και όχι αλλοπρόσαλλου πειραματισμού. 

Και επειδή δεν θελουμε να πληγώνουμε με τα γραπτά και τα λεγόμενα μας, για αυτό και γράφουμε σαν τους μάντεις, γιατί η πορεία της Ελλάδας είναι όπως οι χρησμοί του μαντείου των Δελφών. Διφορούμενη είτε προς την καταστροφή είτε προς την πρόοδο με ροπή προς το πρώτο.
Και όταν φτάνουμε σε αυτή τη ροπή έρχονται τα σημειώματα σαν διαθήκες αυτών των μεγάλων ευεργετών μας, για να μας κυνηγήσουν σαν τις ερινύες από τη λάθος πορεία και με καταλύτη το ελληνικό φιλότιμο βγαίνοντας από τα ερείπια που κληρονομήσαμε, να βαδίσουμε  πάλι στον δρόμο της δόξας. 
#greece2021 Greece 2021

Μ Α

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021

Κάποτε στον Όλυμπο

Κάποτε στον Όλυμπο. 
Θυμάμαι στο καταφύγιο στα 2100 είχε έρθει μούσκεμα στον ιδρώτα από την κατάβαση ένα νεαρό ζευγάρι Ευρωπαίων. Εμείς μόλις είχαμε φτάσει μέσα στο βράδυ, το πρωί θα ξεκινούσαμε για την κορυφή. Αυτό το ζευγάρι δεν είχε ρούχα να αλλάξει. Τους λυπήθηκα. Τους έδωσα τη ζακέτα που θα τη φορούσα για το κρύο στην κορυφή.  Μοιραστήκαμε στο τέλος την ζακέτα του Λεωνίδα. 
Αυτό το ζευγάρι με ρωτά που να την αφήσουμε. Τους απαντώ όταν φτάσετε στα 1100 στα πριόνια να την αφήσετε στον Δημήτρη. Κι αν τη χρειάζεστε, δώρο. 
Άλλη φορά μέσα στην άγρια νύχτα καλοκαίρι πάνω στο βουνό, κάποιοι ορειβάτες είχαν ξεμείνει από φακό για να κινηθούν στο μονοπάτι. Τους έδωσα τον δικό μου. Που να τον αφήσουμε; Στον Δημήτρη στα πριόνια. Κι αν δεν μπορείτε, δώρο. 
Και τις δύο φορές μου τα έδωσε ο φίλος Δημήτρης. 
Αυτή είναι η αξία της φύσης, εκεί που ο άνθρωπος είναι μόνος του με τη φύση. Κι είναι στη φύση μας όταν κάνεις καλό, να σου επιστρέφεται καλό. 
Κι όταν η ανθρωπότητα έχει κοινό σκοπό αγαθών προθέσεων και τέρπεται η ψυχή από αυτόν, τότε η ανάβαση προς την κορυφή είναι ένα ταξίδι αναψυχής. Ειδάλλως, είναι κίνηση σε παγόβουνο που ξέφυγε από τη γραμμή.

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2021

Σκέψεις για την πανδημία και την πορεία του ανθρώπου

Μέρες βροχερές, κρύες, καραντίνας ξεθάβουμε παλιές φωτογραφίες και αναμνήσεις και τριγυρνάνε σαν αερικά στη σκέψη μας σαν να θέλουν να τους δώσεις μία ευκαιρία σε έναν χρόνο που δεν επιστρέφει ποτέ στο ίδιο σημείο. Αλλά και να γυρνούσε τι θα άλλαζε; Αλλάζουν τα βιώματα; Αν είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο, τί θα αλλάζαμε; Είναι πολύ εγωιστικό να λέμε τίποτα. Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που έχουμε μετανιώσει. Που θα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά. Τί θα γινόταν αν; Πόσες παράλληλες ζωές θα ζούσαμε; Μήπως άραγε όλη αυτή η πανδημία που επανέρχεται από τα βάθη των αιώνων μήπως έχει κάτι να μας πει για τον τρόπο ζωής που ακολουθούμε; Εμφανίστηκε κάποια στιγμή στην αρχαϊκή περίοδο στον πόλεμο της Τροίας και μετά μέχρι τον λοιμό των Αθηνών κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο χάθηκε. Έπειτα μία τέτοια περίπτωση SARS πιθανόν να ήταν ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Επειδή όμως κατέρρευσε πολύ γρήγορα δεν πρόλαβε να κάνει διασπορά όπως συνέβη και στις αρχές του 2000. 

Τί έχουμε αλλάξει ή μάλλον καλύτερα τι αρνούμαστε να αλλάξουμε στις συνήθειες μας και είναι δυνατόν να επιβιώνει ένας παλαιοϊός που θα έπρεπε να είχε πεθάνει μαζί με τους δεινοσαύρους; 

Εξελισσόμαστε και υποτάσσουμε την  φύση; Υποτάσσουμε ζώα από το διάβα του χρόνου για βιοπορισμό και τροφή και τώρα τελευταία για προσωπική ικανοποίηση για να συμπληρώσουμε το κενό της μοναξιάς ή της ματαιοδοξίας.

Παρθένα δάση κάθε χρόνο καίγονται είτε υλοτομούνται, ο Αμαζόνιος συρρικνώνεται, και οι πνεύμονες της γης ασθμαίνουν και τροφοδοτούν με λιγότερο οξυγόνο και θα λέγαμε ότι πάσχουν από covid όπως οι άνθρωποι. 

Ενώ την ίδια στιγμή οι δείκτες της παγκόσμιας ατμοσφαιρικής ρύπανσης αυξάνονται με τα αιωρούμενα σωματίδια να απειλούν την υγεία του σύγχρονου ανθρώπου.Παράλληλα η θαλάσσια ρύπανση κι αυτή κλιμακώνεται και τα ποτάμια και λιμναία ύδατα δείχνουν να μειώνονται.

Η δύναμη της ερήμου στην Αφρική τώρα δειλά δειλά αρχίζει να ενεργοποιείται και να παράγει ενέργεια από τον εαυτό της χρησιμοποιώντας τις πρώτες ύλες και τον ήλιο, όμως οι κάτοικοι της μέσα στην φτώχεια παρά τα σπάνια ορυκτά που αποτελούν μονάδες μέτρησης όπως ο χρυσός, τα διαμάντια αναπαράγονται για να πεθαίνουν και να χρησιμοποιούνται ως μεταναστευτικές ροές για να υλοποιήσουν την γεωστρατηγική είτε περιφερειακών δυνάμεων είτε φιλόδοξων μοναρχών που οραματίζονται το παρελθόν.  

Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι τραγική ενώ θα μπορούσαν να παράγουν ενέργεια για όλα τουλάχιστον τα δημόσια σημεία. 

 Η διαχείριση για τις νέες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αιολική, ηλιακή, υδροηλεκτρική, σύντηξη υδρογόνου βρίσκει ισχυρή αντίσταση στους εκσκαφείς της παλιάς εποχής ως άλλο αρχαίο ιερατείο που απέτρεψε την ατμομηχανή του Ήρωνα από τον 1ο αιώνα μΧ με την πρακτική της εφαρμογή να έρχεται στην  αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, το 1712 μ. Χ. 

Αναφορικά με τον ρυθμό γεννήσεων που καλπάζει ο εχθρός του δεν θα είναι απλά η πανδημία, αλλά αν δεν τεθεί έλεγχος θα είναι οι κακουχίες από την έλλειψη πόρων να τραφούν τουλάχιστον 8 δισεκατομμύρια κάτοικοι. Κι αυτό γιατί μεγάλο μέρος αυτού του πληθυσμού βρίσκεται στα όρια του αναλφαβητισμού, σε συνθήκες φτώχειας συχνά ακραίες και έχει στρέψει την μία άκρη του ματιού του στη θρησκεία, που είναι το όπιο των φτωχών για να ξεχνούν τα δεινά τους τρεφόμενοι με υποσχέσεις επουρανίων, αιωνίων και ηλυσίων απολαύσεων με την αναπαραγωγή τους να είναι η κύρια διδαχή και το κύριο μέλημά τους.

'Αραγε όταν ο πρωτόπλαστος είδε το φως λαβών ζωή, αυτός να ήταν ο σκοπός του Θεού; 

Και κλείνω επανερχόμενος στην πανδημία. 

Είναι σαν να έχουμε μείνει στην ίδια πίστα σε ένα παιχνίδι και επανέρχεται όταν φτάνουμε σε ένα checkpoint που πρέπει να το υπερβούμε και το μόνο που αλλάζει είναι τα επιτεύγματα και τα ρούχα των κατοίκων. 

Τί δεν κάνουμε σωστά και επανέρχεται μέσα στον αιώνα, είτε ως γρίπη είτε ως πανώλη είτε ως κορονοϊός; Η επιστήμη ορθά καταπολεμάει την συνέπεια όμως, ποια είναι η αιτία; Αυτό επαφίεται στην κρίση του καθενός, στην δυνατότητά του να αναλύει δεδομένα και να αποδέχεται την πραγματικότητα.  Πώς αλλιώς όταν ο άνθρωπος από το ίδιο σημείο εκκίνησης κατάφερε να δοξάσει το υπέρτατο ον σε χιλιάδες θρησκείες με χιλιάδες γλώσσες και τελετουργικά προσπαθώντας να αγγίξει τη θέωση, αποθέωσε το θάνατο ως λυτρωτικό μέσο τελείωσης μίας ζωής και όχι ως ενός συναρπαστικού ταξιδιού γεμάτου περιπέτειες αναζητώντας την ουράνια Ιθάκη, όπου απλά δοκιμάζονται οι αντοχές του.

Ρωτάνε πολλοί μήπως ήρθε η αποκάλυψη και ο άνομος; Η συντέλεια του κόσμου θα έρθει όταν το κατ' εικόνα και καθ'ομοίωση πλάσμα του υπό ιδανικές συνθήκες ανάλογες πριν της πτώσης της Εδέμ παραδώσει ελεύθερα την ελεύθερη του βούληση και ενέργεια στο αντίστοιχο δέντρο της γνώσης. Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια δεν μπορεί να ξυπνήσει τον άνομο και το τέλος και το μόνο που μπορεί να ξυπνήσει θα είναι το χάος. Και  μέσα από τις σκληρές του συνέπειες θα διδαχθεί από τα λάθη του ακόμη μία φορά. 

Μ Α