Το ΌΧΙ στο διάβα της γενιάς μας.

Το ΌΧΙ στο διάβα της γενιάς μας.

Βαρύ φορτίο μας έφερε  το πλήρωμα του χρόνου. Βαρύ φορτίο σε μία απαθή κοινωνική βάση, της οποίας ετάραξε τον βαθύ ύπνο το κάλεσμα του δημοψηφίσματος προκαλώντας της ταραχή καθώς ξύπνησε από τον λήθαργο.

Είναι όλες αυτές και όλοι αυτοί που καλούσαν για άμεση Δημοκρατία. Ναι , αυτή είναι η άμεση Δημοκρατία. Να αποφασίζεις χωρίς τα δικονομικά τερτίπια για το μέλλον σου που εξαρτάται και από την οικονομική σου ευημερία, μη αφήνοντας αυτή σε τεχνοκράτες να ορίζουν τη μοίρα σου ως αριθμό και όχι ως άνθρωπο. Είναι απαραίτητο συστατικό κοινωνικής ανάγκης, όχι χρέους αλλά καθήκοντος από αγάπη και πίστη για ένα ειρηνικό αύριο όπου η φωνή της Κοινωνίας εισακούγεται.

Θυμόμαστε όλα αυτά που συζητούσαμε όλα τα χρόνια, κατηγορώντας τις παθογένειές μας; Από πού να αριθμήσω;

Περί διάρκειας και είδος διαπραγματεύσεων: Γιατί κουράστηκα 5 μήνες και 5 χρόνια να διαπραγματεύονται την φτωχοποίησή μας και να υπάγουνε την κυριαρχία μας σε Αγγλικό και Λουξεμβούργου Δίκαιο.

Γιατί κουράστηκα να αποστέλλουν non papers στην Κυβέρνησή μου χωρίς υπογραφές, τίτλο θεσμού και αριθμό πρωτοκόλλου και στρογγυλή σφραγίδα κι εμείς θα πρέπει να υπακούσουμε στα δημοσιονομικά μέτρα φτωχοποίησης και στον άρτο της ταπείνωσης και του εξευτελισμού και να τους αποπέμπουν και να τους χλευάζουν με κάθε τρόπο. Γιατί όταν χλευάζεται ό πρώτος του Κράτους εδώ και 5,5 χρόνια είναι σαν να χλευάζεται εις καθένας μας.

Γιατί ανατράπηκε πλήρως η συνθήκη της Βεστφαλίας του 1648 όπου στις αρχές αυτής οικοδομήθηκε η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ένωση με σεβασμό στην ισότητα και στη διαφορετικότητα των κρατών και όσες φορές παραβιάσθηκε αυτή λόγω ηγεμονικότητας στο τέλος του 19^ου και αρχές 20^ου αιώνα δημιούργησε τον 1^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και τον Ολέθριο 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα Ολοκαυτώματά του.

Περί αυτοκτονιών: Γιατί δεν είδα να περικόπτονται οι μισθοί των εθνοπατέρων στα 1500 ευρώ, όταν υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και χιλιάδες αυτοκτονίες. Γιατί άκουσα ιστορίες να κρεμιούνται στα σπίτια τους με ένα κασκόλ και να τους βρίσκει το παιδί τους. Γιατί τελειώνοντας τη δουλειά κάρφωσε μία σφαίρα στο κεφάλι του.

Περί επιχειρηματικότητας και καινοτομίας: Γιατί βλέπω τα ανίψια μου, βλέπω τους 18ρηδες και δεν θέλω να γίνουν τα πιο γρήγορα και υπάκουα γκαρσόνια της Ευρώπης στη βαριά βιομηχανία του τουρισμού, αλλά θέλω να γίνουν οι φάροι και οι επιστήμονες που με τις καινοτομίες θα μας απελευθερώσουν από τον ενεργειακή υποδούλωση και το σύγχρονο μυστικό του Προμηθέα, όπου όλοι οι Ισχυροί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το ποιος μας αγαπάει πιο πολύ. Τόση αγάπη που κοντεύει να μας πνίξει όλους από το σφιχταγκάλιασμα.

Περί εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην όριο γραμμή: Απειλές, καθημερινές παραβιάσεις ελληνικού εναέριου και υδάτινου χώρου, τα 6 μίλια που δεν τόλμησαν να γίνουν ποτέ 12 μίλια και η ανοχή παραφιλολογίας γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. Ένα γαϊτανάκι ενίοτε έξαρσης του εσωτερικού εθνικισμού εκατέρωθεν για κατανάλωση στο εσωτερικό των χωρών και αγορά αμυντικού εξοπλισμού υπέρογκων δαπανών από τις χώρες των Ισχυρών και τώρα Δανειστών.

Περί μεταναστευτικού: Γιατί κουράστηκα από αυτή τη σιωπηρή συναίνεση σε αυτή την πολιτική, που οδήγησε ακριβώς στην τεράστια άνοδο του φονταμενταλισμού και της Ντζαντ (Τζιχάντ) στον Ισλαμικό Κόσμο με τις τεράστιες εκτοπίσεις πληθυσμών προς τον Δυτικό Κόσμο με μία σύγχρονη μορφή Ιερού Πολέμου. Από την άλλη δε την ραγδαία άνοδο των ακραίων κομμάτων και απόψεων στο Δυτικό Κόσμο ως καταφύγιο της απογοήτευσης και της αυξανόμενης οργής για την ειρηνική κατάληψη των χωρών τους από παράτυπους μετανάστες και πρόσφυγες. Βομβαρδισμένες χώρες στην Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη Ασία  και Αφρική, έχουν ανοίξει τους κρουνούς της εκδίκησης.

Είναι αυτή η πολιτική που απαιτεί θυσίες ολόκληρων λαών για την  παγκόσμια ολοκλήρωση και την αχρήματη κοινωνία.

Περί οικονομικών των κομμάτων: Γιατί κουράστηκα να με σώνουνε αυτοί που τα πολιτικά τους κόμματα χρωστάνε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, αλλάζουνε Α.Φ.Μ. κι ενώ δεν μπορούνε να νοικοκυρέψουνε τα ελλείμματα τους, θέλουνε να νοικοκυρέψουνε το κράτος και να προσπαθούνε να με πείσουνε πώς μπορούνε.

Περί διαφθοράς: Γιατί κουράστηκα να ακούω για διαφθορά και στα τελευταία ζητηθέντα μέτρα πάλι τα ίδια και να μην έχει δημοσιοποιηθεί η λίστα των διεφθαρμένων – όπως γίνεται με την παιδοφιλία – και να αποστερηθούν των εκλογικών τους δικαιωμάτων, των τυχόν θέσεων στην πυραμίδα της δημόσιας διοίκησης και να οδηγηθούν άμεσα στη δικαιοσύνη με επιτόπου κατάσχεση και αξιοποίηση όλων των περιουσιακών τους στοιχείων. Είναι τόσο υποκριτικό.

Περί φοροδιαφυγής: Γιατί κουράστηκα να ακούω δημοσιονομικές προσαρμογές και εξυγίανση και πάταξη φοροδιαφυγής με την εισαγωγή καινοτομιών και εξορθολογισμού του φορολογικού συστήματος.

Περί τραπεζικού συστήματος και κουρέματος ταμείων: Γιατί κουράστηκα κάθε έναν και δύο μήνες να μου δίνεις τη δόση κι ας μου κούρεψες 120 δις από ταμεία, κι ας τοποθετήσαμε 28 δις στο τραπεζικό σύστημα αρχικά και 11 δις αργότερα στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Λες κι έχουμε καταντήσει τοξικομανείς στο τελευταίο στάδιο της εξάρτησης.

Περί ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος: Γιατί κουράστηκα να μην μπορεί να κάνει αυτοασφάλιση το κράτος στους πολίτες του, να συνταξιοδοτεί έως προσφάτως με εθελούσια και παχυλά εφάπαξ τις μητέρες και τους πατέρες ανηλίκων τέκνων τα 18 έτη υπηρεσίας, να αποχωρούν στον ανθό της δημιουργικότητας στα 45 & 50 έτη οι δημόσιοι υπάλληλοι γενικά και οι συνάδελφοί μου ειδικότερα μέσα σε ένα καλλιεργούμενο κλίμα ανασφάλειας από το τέλος του 2006, παραδίδοντάς μας ερείπια και αποδεκατίζοντας τις υπηρεσίες και δη τα αστυνομικά τμήματα, όπου μείναμε να παλεύουμε κάποια στιγμή μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών. Γιατί κουράστηκα να βλέπω όλους αυτούς τους ηλικιωμένους να τρέχουν πανικόβλητοι να πάρουν την πενιχρή τους σύνταξη, που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το ληφθέν ποσόν είναι μέρισμα κοινωνικής ευημερίας και να προσπαθεί να τους εξαπατά ο κάθε αγύρτης στο δρόμο, σαν μία κακόγουστη φάρσα που συμβαίνει κάθε μήνα και να βάζουν τα ευρώ τους στο μαξιλάρι τους.

Περί απονομής δικαιοσύνης και δη με το κοινοτικό και διεθνές δίκαιο: Α) Γιατί κουράστηκα η δικαιοσύνη να ασχολείται με όλο το πάρεργο και τα τελευταία χρόνια όποιος αναλαμβάνει πολιτικό πόστο, να θέλει να την αναδιαρθρώνει και να την εξορθολογίζει χωρίς κανένα αποτέλεσμα προκαλώντας δυσαρμονία. Β) Γιατί κουράστηκα να πρέπει να εναρμονίσουμε όλες αυτές τις χιλιάδες ντιρεκτίβες και νομοθετικές πράξεις της Ε.Ε. με το Εθνικό Δίκαιο να φαντάζει σε μία δεκαετία μία απλή συμβουλή.

Περί χρυσού: Γιατί ακούω για τα αποθεματικά του χρυσού του Ελληνικού Κράτους, μα δεν τα βλέπω. Πού είναι; Ακουγόταν για 147 τόνους αποθέματα χρυσού στο τέλος του 2002 στην αρχή του ενιαίου νομίσματος EURO, όταν τα αποθέματα χρυσού της χρυσόφιλης Γερμανίας ανέρχονταν σε 3.448 τόνους, της δε Γαλλίας σε 3.024 τόνους, της Ιταλίας σε 2.451 τόνους, της Πορτογαλίας σε 606 τόνους, της Ισπανίας σε 523 τόνους και του Βελγίου σε 258 τόνους.

Περί των Σωτήρων: Γιατί κουράστηκα να βλέπω τους Σωτήρες που δεν δώσανε ποτέ εξηγήσεις για το πώς έφτασε η χώρα εδώ, να με καλούν για σύμπνοια την οποία ποτέ δεν την έχασα και ούτε πρόκειται.

Γιατί εγώ την Ελλάδα μου την αγαπάω όπως και όλοι οι υπόλοιποι που υποστηρίζουμε θετικά ή αρνητικά το παρόν δημοψήφισμα.

Γιατί όλοι αυτοί που γράφουνε και ονειρεύονται εθνικό διχασμό δεν έχουν βγει από το γυάλινο κλουβί τους να περπατήσουν σε σκοτεινά σοκάκια, όπου επικρατεί η θλίψη και ένα γκρίζο που σε κάνει να ανατριχιάζεις.

Πώς μπορώ να πάρω τα γραπτά μου πίσω, όταν από το 2011 έχω δημοσιεύσει για δημοψήφισμα και δημιουργία της Χάρτας του Πολίτη. Πώς μπορώ όταν πέρυσι μόλις στις καλλικρατικές εκλογές μιλούσα στους συμπολίτες μου για τοπικά δημοψηφίσματα σε φλέγοντα ζητήματα, για να μην αποφασίζουν τα τοπικά δημοτικά συμβούλια π.χ. την αύξηση του νερού ερήμην τους και την σταδιακή εμπορευματοποίησή του από αγαθό σε προϊόν.

Η ευκαιρία για αναγέννηση της άμεσης Δημοκρατίας. Η ευκαιρία που αφυπνίζει το Λαό.  Το δημοψήφισμα που είναι η Πανηγυρική Εορτή της Δημοκρατίας να θεωρείται και να εμπαίζεται ως εθνικός διχασμός και ότι ο λαός και δη οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να αποφασίσουν. Κι αν δεν μπορούν να αποφασίσουν σε ένα απλό δημοψήφισμα, τότε γιατί ψηφίζουν; Ευκαιρία λοιπόν να ορθώσουμε τη φωνή μας για να μην  υποτάξουμε και υποθηκεύσουμε το μέλλον μας και να εκφράσουμε επιτέλους την κοινωνική μας δίψα.

Τις Σατραπείες που μας χαρίζανε, ο Ελληνισμός δεν τις είχε ποτέ του σε ανάγκη, αλλά επιζητούσε πάντοτε τα σκληρά και ανεκτίμητα εύγε της Αγοράς και της Συγκλήτου.

Θα θυμήσω ακόμη τα λόγια του Αγίου Ιωάννη Βατάτζη του Ελεήμονος Αυτοκράτορος: “Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών και συντριβείς ανώρθωται”.

Το ΌΧΙ στο διάβα τη γενιάς μας λοιπόν ήρθε ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω και επουδενί σημαίνει διλήμματα,  γιατί η Ελευθερία δεν μπορεί να είναι δίλημμα αλλά Ευλογία Θεού και αγαλλίαση ψυχής.

Σημαίνει πρωτίστως Κάθαρση και έπειτα αλλαγές.

Κλείνοντας θα μείνω στη ρήση του Απολλώνιου του Τυανέως:

 <<Η ακοή αυτών (των σοφών) κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων....
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.>>
(Φιλόστρατος, Τα ες τον Τυανέα Aπολλώνιον, VΙΙΙ, 7).

 Μακάρι να ακούσουν οι Λαοί αυτοί τη μυστική βοή με ευλάβεια και να πορευθούν εν ειρήνη.

Με τιμή

03^η Ιουλίου 2015

Αβέλλας Ν. Μιχαήλ

Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών – αστυνομικός