Από την θυσία του Παύλου Μελά στα σύγχρονα δεσμά που πρέπει να κοπούνε.

 

 Από την θυσία του Παύλου Μελά στα σύγχρονα δεσμά που πρέπει να κοπούνε. 

 Σκαρώνονται οι σκέψεις σε γραπτό, γιατί πρέπει να μένουν να μας θυμίζουν την αύρα της μνήμης ή να μας κυνηγάνε άλλοτε σαν Ερινύες για την λήθη μας. 

Σαν σήμερα το 1904 σκοτώθηκε ο Μακεδονομάχος Παύλος Μελάς για να ελευθερωθεί η γη του Μεγαλέξανδρου, αφήνοντας πίσω του την θαλπωρή και τη ραστώνη των ελεύθερων Αθηνών τότε σε συνδυασμό με το απαγορευτικό έπειτα από το ατιμωτικό 1897.

101 χρόνια μετά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την δώσουμε πίσω, να την χαρίσουμε, δείχνουμε ως δουλοπαροικία στις ορέξεις των άλλων και αντιδρούμε ως φερέφωνα που εκπληρώνουν ψευδοπροφητείες. Οδηγείται ο λαός σε οικονομική σκλαβοποίηση και οι Ακρίτες σε εγκατάλειψη, απόρροια αυτού να στρέφονται σε "άλλες" πηγές εσόδων και να συνεργάζονται με τον "Διάβολο". Ναι, αυτόν τον Διάβολο που πολλοί πολιτικοί απηύθυναν έκκληση για να σώσει την χώρα.
Αυτή η γη έχει σωθεί από την αρχή του Κόσμου στα μεγάλα ΌΧΙ που έχει ορθώσει όχι για να κατακτήσει, αλλά για να αναπνέει την ανάσα της Ελευθερίας κι έχει σκλαβωθεί για αιώνες, όταν ο ανθός της κρύφτηκε στα μοναστήρια φορώντας το ράσο για να γλυτώσει.
Αυτή τη φορά τι θα συμβεί, το μέλλον ήδη δείχνει. Σε καιρούς παρακμής νομοτελειακά εμφανίζονται Ηγέτες και Δημαγωγοί.

 Και ο σοφός Λαός ρίχνει τη ζαριά του και επιλέγει.

13 Οκτωβρίου 2015

Αβέλλας Ν. Μιχαήλ

Αστυνομικός - Μέλος Διαβούλευσης Δ. Τεμπών