Οδήγησε την ψηλά και ευθεία στα ουράνια πατώματα με τα καθαρά νερά και το αγνό φως.
Εκεί που δεν υπάρχει πόνος ούτε και στεναγμός, αλλά αιώνια ζωή. Χτύπησε την πόρτα και θα σου ανοίξουν.
Αδελφέ Δημήτρη (Βάλλα) δεν θα ξεχάσω την συνάντηση μας σε ένα βιβλιοπωλείο, όταν ψαχουλεύαμε τις σπάνιες λέξεις από κάποιο απροσδιόριστο βιβλίο και με ρωτάς: Που είσαι; Μόλις γύρισα από την Ασπίδα των συνόρων σου απαντώ και άξαφνα λες και το είχες από καιρό μέσα σου, στεκόμασταν μπροστά στο βιβλίο για την ματωμένη μας Κύπρο «Κόκκινο στην πράσινη γραμμή». Αυτό θα πάρεις μου λες. Το σκέφτηκα. Δεν ξέρω σου είπα. Αλλά εσυ επέμενες. Δεν θυμάμαι αν μου πλήρωσες το βιβλίο, πάντως καταλήξαμε μαζί στο ταμείο.
Μετά από δυο χρόνια σε ξαναβρήκα στο ίδιο σημείο και με ρώτησες αν το διάβασα & σου ειπα λίγο.
Επέμεινες να του δώσω βάση.
Αδελφέ, σήμερα με την αγγελία του θανάτου σου θυμήθηκα το βιβλίο και το ξεφύλλισα.
Καλό ταξιδι και εύχομαι η γραμμή για τον ουρανό που θα τρέξεις να είναι χρυσή και να μας φωτίζεις μέχρι να σε ανταμώσουμε.
Μιχάλης Αβέλλας
