Κι εσείς τι ζόρι τραβάτε τι κάνει στο κρεβάτι του;

Κι εσείς τι ζόρι τραβάτε τι κάνει στο κρεβάτι του; Είναι αστείο;  

Πηχυαίοι τίτλοι για ένα πρόσωπο που επέλεξε διαφορετικά από τα συνήθη ήθη. Και σχολιασμοί για να πουλήσουν κλικς και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και κρίνουν αν όχι όλοι χαιρέκακα.

Είναι οικτρό αυτό που συμβαίνει . Μέγιστη είδηση για κάποιον υποψήφιο ότι έχει σχέση με άνδρα. Οποία είδησις; 

Αυτό έχετε καταλάβει από τους αγώνες για αξιοκρατία;

Εμάς μας ενοχλεί όταν κάνει σημαία το κρεβάτι του για να γίνει κάτι & όχι τι κάνει στο κρεβάτι του, εκτός κι αν παραβιάζει τα πλαίσια της νομιμότητας;

Παραβιάζει κάποια νομοθεσία ; 

Ποιοι είμαστε εμείς για να τον κρίνουμε; 

Εν κατακλείδι, επειδή αναμάρτητος δεν υπάρχει και λιθοβολισμός τελείται ακόμη σε κάποιες τρίτες χώρες από όπου δεχόμαστε αμέτρητες ροές αλλοδαπών να σας θυμίσω ότι:

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. 

28.03.2019

Μιχάλης Αβέλλας 

ΥΓ: Είμαι από τους πρώτους που επέπληξα δημοσίως άτομο γιατί  μας έδωσε την αίσθηση ότι εφόρμησε στο σύστημα εξαιτίας της προτίμησης να λάβει οφφίκια, ασχέτως αν τα πτυχία και οτιδήποτε άλλο θα δικαιολογούσαν την θέση αυτή. Και θα είμαι από τους πρώτους που θα υπερασπιστώ το δικαίωμα του καθενός να ορίζει την ζωή του και τις προτιμήσεις του ελεύθερα. 

Ξενοδόχος δεν είναι οι μοναχικοί λύκοι που κρύβονται μέσα στο πλήθος και εκμεταλλεύονται το ενστικτώδες θυμικό του.

Ξενοδόχος δεν είναι οι μοναχικοί λύκοι που κρύβονται μέσα στο πλήθος και εκμεταλλεύονται το ενστικτώδες θυμικό του. 

"Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο υπό τον φόβο και της αγανάκτησης του λαού". Τάδε έφη εκπρόσωπος για την απουσία κυβερνητικών από τις παρελάσεις λόγω των αντιδράσεων στο μακεδονικό. 
Το γεγονός ότι η συμφωνία των Πρεσπών έχει επικυρωθεί από τις διεθνείς συμμαχίες δεν μας ενδιαφέρει.

 Το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται ξενοδόχος μία ολιγάριθμη, ασύμμετρη & άτακτη μάζα οξύθυμων που κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν στο επόμενο χρονικό διάστημα, που θα γίνουν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις δεν σας αφορά προφανώς. Ή για να το εστίασω καλύτερα μοναχικοί λύκοι που κρύβονται μέσα στο πλήθος με την προβειά του αμνού. 

Το γεγονός ότι συμβαίνουν κοσμοϊστορικά γεγονότα με την αποκάλυψη και υπό εξόρυξη του ορυκτού μας πλούτου σε θαλάσσιες περιοχές αποκλειστικής οικονομικής μας ζώνης και κυριαρχίας και η κοινή γνώμη απασχολείται με τους κατ' επίφασιν και άγονους διαπληκτισμούς για το μακεδονικό/ σκοπιανό ζήτημα όταν είχε δωθεί από την αρχή η ονομασία ΦΥΡΟΜ.

Αν ήθελε υποτεθεί ότι δεν τολμάνε οι εκπρόσωποι της κυβερνήσεως να μην παρασταθούν στις παρελάσεις, που ήσασταν όλοι εσείς στα μαζικά συλλαλητήρια να κατεβείτε στο πεζοδρόμιο μαζί με τον λαό και τις παραιτήσεις σας; 

Αν πιστεύετε τόσο ακράδαντα ότι είναι εθνικά επιζήμια η συμφωνία των Πρεσπών και από το κύρος αλλά και την γνώση δημοσίων εγγράφων που παράγει η θεσμική σας ιδιότητα, τότε γιατί δεν υποβάλλατε μηνύσεις και ασφαλιστικά μέτρα για παράβαση του άρθρου 151 του Ποινικού Κώδικα για κατάχρηση πληρεξουσιότητας και αρχικά ως απόπειρα (άρθρο 42 Π.Κ). 

Μήπως τα ξεχάσατε τα διαρκή επεισόδια και διαδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος με το σιδηρόφρακτο άγνωστο στρατιώτη, όπως και τον προπηλακισμό του συναδέλφου σας κάποτε;

Έπρεπε αγαπητέ να πείτε:

<<Είμαστε εδώ και τους καλούμε να τους υπερασπίσουμε το δημοκρατικό τους δικαίωμα να σταθούν. Δεν ξεκινάμε αν δεν έρθουν. Αποχωρούμε. Αναλαμβάνουμε να τους προστατεύσουμε>>. 

Τί θα συμβεί αν εκτροχιαστούν προεκλογικά τα πράγματα και έχουμε έναν άχρηστο, οξύθυμο ηλίθιο; Θα φτιάξουμε έναν νέο Λαμπράκη από την μία μεριά ή έναν νέο Ίωνα Δραγούμη από την άλλη;

Θα χωριστούμε όπως τότε σε Βενιζελικούς και Αντιβενιζελικούς;

Το έχω ξαναπεί εδώ ότι διανύουμε μέρες 1919, ας μην κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη.

ΥΓ1: Οφείλουμε όλοι μας να κοιτάξουμε το μετά. Όχι άλλα αναθέματα, Δεν θα βγει σε καλό για την χώρα. 

ΥΓ2: Οφείλουμε να πούμε ΌΧΙ στην πόλωση. 

ΥΓ3: Διερωτώμαστε πού κρύφτηκε ο ενωτικός λόγος του Καραμανλή με το άνοιγμα προς όλες και όλους; 

ΥΓ4: Αν εκτροχιαστούμε ένεκα διχασμού, θα κερδίσουμε όσα κέρδισε η Αφρική και το Ιράκ από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου. 

26.3.2019

Μιχάλης Αβέλλας

25 Μαρτίου: Δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε. Τελούμε σε σύγχυση.

25 Μαρτίου: Δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε. Τελούμε σε σύγχυση.

Δεν είναι καιρός να αναφωνήσουμε Ζήτω και τα σχετικά ιαμβολογήματα. Η Ιστορία έχει χιούμορ με την φυλή μας και παίζει παιχνίδια. Στις ιστορικές προκλήσεις των καιρών από την εποχή ακόμη του Θεμιστοκλή με τον Ευρυβιάδη (άκουσον μεν, πάταξον δε) προ της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου που αφιέρωσε την νίκη στον Γρανικό σε ολους πλην Λακεδαιμονίων έως το 1821 και το 1945 μας κυνηγάει η αιώνια κατάρα του διχασμού. 

Σήμερα  δεν ξέρουμε τι γιορτάζουμε. 

Είμαστε σε πλήρη σύγχυση και ακόμη και τα εμβατήρια δεν ξέρουν τι να πούνε. Άλλοι για ψηφοθηρικούς ή μικροπροσωπικούς λόγους θα λένε την Μακεδονία, την Κύπρο, την Βόρειο Ήπειρο. Άλλοι γιατί παρασύρθηκαν. Άλλοι θα αρχίσουν τα κλισέ "αλήτες, προδότες, πολιτικοί". Έρχονται και εκλογές. Ο εσωτερικός εθνικισμός όπως και στην γείτονα χώρα για εσωτερική κατανάλωση είναι καλός για να πάρουν τα καθρεφτάκια οι ιθαγενείς. Θα στηθούν με στεντόρεια φωνή και αγέρωχο ύφος και θα αρχίσουν τους δεκάρικους για μια ανολοκλήρωτη παλιγγενεσία.

Μια παλιγγενεσία που συνέπιπτε με την προ 200 ετών σχεδόν συνθήκη της Βεστφαλίας με την αρχή της ισότητας των ευρωπαϊκών λαών, βρήκε την ζέση της στην Γαλλική Επανάσταση του 1789 και γιγαντώθηκε στις ελληνικές παροικίες της Μαύρης Θάλασσας. 

Όμως, αυτό ήταν το όραμα της Φιλικής Εταιρείας; Αυτή την Ανάσταση να δει; Διχασμό, πισωγυρίσματα, ύβρεις, κανένα εθνικό όραμα, μικρόπνοες πολιτικές και ονειροπαρμένα αφηγήματα; Μία στρεβλή αντίληψη της Χάρτας του Ρήγα Φερραίου.

Σήμερα 25 Μαρτίου, δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά ημέρα περισυλλογής τι κάναμε λάθος μετά τον νικηφόρο πόλεμο. Φυλακίσαμε τους αγωνιστές εμείς οι ίδιοι οι πρόγονοι μας. Τους σαπίσαμε στην φυλακή. Ποιοι; Εμείς. Η παλιά μας η σπορά. Τους εχθρούς τους είχαμε εκτοπίσει από την παλιά Ελλάδα. 

Σήμερα δεν ξέρουμε ούτε τι γιορτάζουμε ούτε  γιατί το γιορτάζουμε. Απλά συμβαίνει από συνήθεια. 
Να λέμε ότι έχουμε ρίζες ηρώων βουτηγμένοι όντας μέσα στον ολέθριο νεοσυβαριτισμό της ηδυπάθειας, της φιλολαγνείας και της αλαζονείας. 
Σήμερα έπρεπε να είναι ημέρα εθνικής αυτογνωσίας ότι είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ. 
Να κλίνουμε ευλαβικά την κεφαλή μας όπως σαν να περνάνε τα άγια των αγίων, όταν παρελάσουν τα λάβαρά μας μπροστά, χωρίς ιαχές, χωρίς κραυγές, χωρίς ύβρεις. Δεν είναι όλα ίδια. Δεν είναι όλα διαμαρτυρία. Δεν είναι όλα χαβαλές. Δεν είναι όλα ψήφοι.

Είναι οι νεκροί μας και απαιτείται ΙΕΡΑ ΣΙΓΗ. Είναι Επιμνημόσυνη Δέηση. Είναι οι Νεκροί Αγωνιστές μας που παρελαύνουν και απαιτούν σεβασμό από τους ζώντες.

25.03.2019
Μιχάλης Αβέλλας 

Τα αποτυπώματα στην γιαγιά δεν είναι πεδίο τιμωρίας και αντιπαράθεσης.

Τα αποτυπώματα στην γιαγιά δεν είναι πεδίο τιμωρίας και αντιπαράθεσης και ας αποτελέσει την αφορμή για τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Αστυνομίας και όχι ακόμη μία ΕΔΕ και τιμωρίες. 

Αντί να μεμψιμοιρούμε για το ορθό ή όχι της λήψης των δακτυλικών αποτυπωμάτων σε μία υπερήλικα, θα έπρεπε να προβληματιστούμε αν μη τι άλλο για το ότι ακόμη δακτυλοσκοπούμε με μεθόδους επιστημονικής αστυνομίας του προηγούμενου αιώνα.

Καταρχήν για ποιο λόγο δακτυλοσκοπείται ένα προσαχθέν άτομο ή φερόμενο ως δράστης εγκληματικής ενέργειας;

Μα για τον απλούστατο λόγο για να εξακριβωθεί αν έχουν βρεθεί "ορφανά" αποτυπώματα στο παρελθόν.

Αυτή η δακτυλοσκόπηση άραγε δεν είχε εξιχνιάσει στο παρελθόν έγκλημα άνω της δεκαετίας στην Βόρειο Ελλάδα;

Όμως, είναι δυνατόν να μην μπορούν να αγοραστούν 500 (πεντακόσιες) συσκευές livescan σαρωτές, που να συνδεθούν με το εγκληματολογικό ευρετήριο και με τα eurodac (αναφορικά με τους αλλοδαπούς) και να εγκατασταθεί το λογισμικό σε κάθε αστυνομικό τμήμα. 

Είναι δυνατόν να δαπανούμε δεκάδες χιλιάδες χαρτί το χρόνο σε έγγραφα τύπου Α3 και Α4 συν τα έξοδα της αλληλογραφίας για να επικοινωνήσουν οι υπηρεσίες μεταξύ τους, όταν έχουμε εσωτερικό δίκτυο;

- Δεν μπορεί να είναι τόσο τεράστιο το κόστος να αγοράσουμε σαρωτές μεσαίου μεγέθους, όπως υπάρχουν στα Περιφερειακά Γραφεία Ασύλου για τους αιτούντες διεθνή προστασία ασύλου και στην αρχική χαρτογράφηση. Αφού το λογισμικό υπάρχει.

- Δεν μπορεί να είναι τόσο τεράστιο το κόστος να αγοραστεί το λογισμικό της ηλεκτρονικής υπογραφής για την εύρεση του γραφικού χαρακτήρα και να αγοραστούν και 500 (πεντακόσια) πενάκια (γραφίδες) και τα δελτία διαπραχθέντος να συντάσσονται ηλεκτρονικά σε μία ενιαία εφαρμογή; Εδώ μέχρι και οι εταιρείες courier το διαθέτουν, όταν αποστέλλεις ή παραλαμβάνεις ένα δέμα;

Αυτά πρέπει να αλλάξουμε. Να οριοθετήσουμε την μετάβαση στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης πρωτίστως με φρόνηση.

Να σεβαστούμε έναν υπερήλικα και να ενημερώσουμε το προσωπικό πως δεν χρειάζεται να κάνει πλήρη περιστροφή του δακτύλου για να λάβει ένα (Δ) του αποτυπώματος και αρκούν λίγες μοίρες. 

Πολύ δε περισσότερο να αντιληφθούν πως οι υπερήλικες που έχουν περάσει κακουχίες στην ζωή τους , ακόμη και ηλεκτρονικά να προσπαθούσαν το πιθανότερο ήταν να μην γίνεται δεκτή η δακτυλοσκόπηση και το σύστημα να εμφανίζει σφάλμα (error).

Θα γίνει η προσπάθεια, αλλά ανεπιτυχώς. 

Δεν χρειάζεται να αγανακτούμε γιατί είναι υπερήλικας και τα δάχτυλα δεν τεντώνουν. Είναι γιατί το κρύο σπιτάκι τους το ζεσταίνουν τον χειμώνα με σόμπα υγραερίου ή με ξυλόσομπα και η σύνταξη που παίρνουν δεν φτάνει ούτε για τα χάπια της πίεσης.

Για αυτό τον λόγο οι καλοί μου φίλοι και εκλεγμένοι συνδικαλιστές καλό είναι να μην κοιτάνε το δένδρο, γιατί χάσανε το δάσος.

Και όσο ακόμη θα ασχολούμαστε με τις μουτζούρες και τα μελάνια, τόσο θα προκαλούνται άδικες εντάσεις.

Το συμβάν με την γιαγιά δεν είναι χώρος αντιπαράθεσης για τιμωρία, αλλά προβληματισμού ότι ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος είναι απαρχαιωμένος και αναχρονιστικός.

Υ.Γ.1:Γιατί έχουμε εγκληματολογικά γραφεία σε κάθε νομό, αλλά δακτυλοσκοπούν στελέχη από τα τοπικά τμήματα; 

Υ.Γ.2: Δεν είμαστε ρομαντικοί και ποιητές, ονειροπόλοι και αιθεροβάμονες όσοι πιστεύουμε στην εξέλιξη, γιατί είτε την αρνηθούμε είτε όχι θα έρθει όπως τα μνημόνια και η σύνθετη ονομασία. 

24.03.2019

Μιχάλης Αβέλλας

Μην παραμυθιάζεστε. Με ανησυχεί όμως ο απρόβλεπτος ηλίθιος.

Μην παραμυθιάζεστε. Με ανησυχεί όμως ο απρόβλεπτος ηλίθιος.

Προς τους αγνούς Έλληνες πατριώτες

Μην παραμυθιάζεστε. Μην παρασύρεστε από άτομα που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να παίζουν με την αγνότητα της ψυχής σας.

Ξεχνά κανείς τι συνέβη στο Συλλαλητήριο Αθηνών με τα εκτεταμένα επεισόδια στα σκαλιά προς την Βουλή από μεμονωμένους που προκάλεσαν την χρήση χημικών,  διαλύοντας ένα ανοργάνωτο συλλαλητήριο από πλευράς περιφρούρησης. Ένα απλό πράγμα έπρεπε να κάνουν. Μια οκλαδόν, δηλαδή καθιστική ειρηνική διαμαρτυρία που να συνεχιστεί και το βράδυ. 

Είναι δυνατόν να πιστεύανε ότι πέφτει η Βουλή; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Κι ακόμη κι αν ήθελε υποτεθεί ότι καταλαμβανότανε προσωρινά, τι θα την κάνανε εκτός από να την βανδαλίζανε και να την λεηλατούσανε; Θα την διοικούσανε; Είναι δυνατόν να τους αποδεχότανε ο δημόσιος και ιδιωτικός ιστός ως τους επόμενους κυβερνήτες ή θα τους αναγόρευε ο ίδιος ο λαός ως ταραξίες που δεν ξέρουν τί τους γίνεται κι από το βάρος των συνεπειών, θα πέρνανε ψυχοφάρμακα για να φαίνονται ήρεμοι;

Αυτοί που αναπολούν τον Πλαστήρα, ξεχνούν ότι ο μαύρος καβαλάρης κατέβηκε από τα σύνορα μετά από μία εθνική καταστροφή. Μην δώσει ο Θεός τέτοια τιμωρία στην πατρίδα μας. 

Συνεχίζοντας η αγνή σας ψυχούλα να ακολουθεί άτομα αμφιβόλου κύρους τί επιτυγχάνεται, εκτός από τον χαρακτηρισμό του ριζοσπαστικοποιημένου με τάση προς εξτρεμιστικές πράξεις, που σας αδικεί κατάφορα;

Γιατί χρεώνεστε άδικα;

Η Μακεδονία έχασε την μοναδικότητα του ονόματός της από χειρισμούς που ανάγονται εδώ και έναν αιώνα τουλάχιστον και από το δόγμα ότι η Ελλάδα ανήκει στην Δύση, ακολουθεί την Δύση, παγώνει με την Ανατολή και την εκδικείται με τον μοναδικό της τρόπο, ακολούθως παρασύρεται από τα γεγονότα και στο τέλος πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της, αφού όλες οι μεγάλες δυνάμεις της εκάστοτε εποχής νίπτουν τας χείρας τους. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται άλλοτε σαν τραγική φάρσα.

Και εδώ στο παρόν μετά και τις εξτρεμιστικές καταδικαστέες απόλυτα επιθέσεις τόσο στο τζαμί στη Νέα Ζηλανδία, όσο και στην Ουτρέχτη, αρχίζουν να ακούγονται οι λέξεις Χριστιανισμός και Ισλάμ πάλι απέναντι.

Η μόνη σταυροφορία που μπορεί να υπάρξει είναι η σταυροφορία του πνεύματος, ο σταυρός είναι αγάπη και μαρτύριο και συμβολίζει την κάθετη ένωση του ανθρώπου προς τον Θεό.

Αυτό όμως που με ανησυχεί περισσότερο από όλα τα αλλά, είναι μία προβοκατόρικη ενέργεια μετά την λειτουργία του μουσουλμανικού τεμένους., που θα στοχοποιήσει τον ορθόδοξο πληθυσμό εντός αλλά και εκτός.

Ή ακόμη περισσότερο με ανησυχεί ένας απρόβλεπτος ηλίθιος,  που θα κάνει το απερίσκεπτο και θα βάλει την χώρα σε δίνη. 

Φοβάμαι τον απρόβλεπτο, άχρηστο ηλίθιο που θα δώσει μία αφορμή για να μπει σε περιπέτειες η χώρα. 

Εν έτει 2019 διανύουμε ένα νέο 1919 αναφορικά με τις ευνοϊκές διεθνείς συνθήκες, ας μην υποπέσουμε όμως στα ολέθρια λάθη του 1919. 

Η Ελλάδα είναι ειρηνοποιός δύναμη και διαχρονικός υπερασπιστής του δικαίου και πρέπει αυτό να παραμείνει. 

19.03.2019

Μιχάλης Αβέλλας

Καλό ταξίδι αδελφέ

Το στέρνο αντίο θα στο πω με ένα τραγούδι. Με τον τίτλο του drive, nobody tells you where to go. Οδήγησε σε αλλά ταξίδια, κανείς δεν θα σου πει που να πας την ψυχούλα σου.
Οδήγησε την ψηλά και ευθεία στα ουράνια πατώματα με τα καθαρά νερά και το αγνό φως.
Εκεί που δεν υπάρχει πόνος ούτε και  στεναγμός, αλλά αιώνια ζωή. Χτύπησε την πόρτα και θα σου ανοίξουν.
Αδελφέ Δημήτρη (Βάλλα) δεν θα ξεχάσω την συνάντηση μας σε ένα βιβλιοπωλείο, όταν ψαχουλεύαμε τις σπάνιες λέξεις από κάποιο απροσδιόριστο βιβλίο και με ρωτάς: Που είσαι; Μόλις γύρισα από την Ασπίδα των συνόρων σου απαντώ και άξαφνα λες και το είχες από καιρό μέσα σου, στεκόμασταν μπροστά στο βιβλίο για την ματωμένη μας Κύπρο «Κόκκινο στην πράσινη γραμμή». Αυτό θα πάρεις μου λες. Το σκέφτηκα. Δεν ξέρω σου είπα. Αλλά εσυ επέμενες. Δεν θυμάμαι αν μου πλήρωσες το βιβλίο, πάντως καταλήξαμε μαζί στο ταμείο.
Μετά από δυο χρόνια σε ξαναβρήκα στο ίδιο σημείο και με ρώτησες αν το διάβασα & σου ειπα λίγο.
Επέμεινες να του δώσω βάση.
Αδελφέ, σήμερα με την αγγελία του θανάτου σου θυμήθηκα το βιβλίο και το ξεφύλλισα.
Καλό ταξιδι και εύχομαι η γραμμή για τον ουρανό που θα τρέξεις να είναι χρυσή και να μας φωτίζεις μέχρι να σε ανταμώσουμε.
Μιχάλης Αβέλλας

Μιχάλης Αβέλλας: Σε δέκα χρόνια μόνο το 1/3 θα τρέχει στο δρόμο

Διαβάστε πώς σχολιάζει την ίδρυση Τμήματος Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας ο Μιχάλης Αβέλλας: Πιστεύω πως έπειτα από 10 χρόνια θα έχουν εκφυλιστεί τόσο πολύ οι δομές του
κράτους , που θα πέσουμε σαν ώριμο φρούτο σε οποιαδήποτε επιδρομή με τον αχό της και μόνο.

Οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι θα βρίσκονται πάνω από μια οθόνη και θα οργανώνουν επί χαρτου την νέα Ελλάδα που οραματίζονται , το 1/3 θα τους φυλάει μην σπάσουν κανένα νύχι, το 1/3 θα κάνει όλη την γραφειοκρατία που αυτοί σκαρφίστηκαν για να μην δουλεύουν και το υπόλοιπο 1/3 θα κάνει τα παντα στον δρόμο.
Ο Θεός βοηθός.

Πηγή : http://www.bloko.gr/2019/03/13.html

Δεν είναι χρέος μας η τιμή στους πεσόντες μας, αλλά είναι Δίκαιο.

Δεν είναι χρέος μας η τιμή στους πεσόντες μας, αλλά είναι Δίκαιο. 

«Ποτέ από το χρέος μη κινούντες⸱

δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,

αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία⸱»

Έτσι λοιπόν το περιέγραψε ο ποιητής μας Κωνσταντίνος Καβάφης στους αθάνατους πεσόντες που κρατάνε τις Θερμοπύλες. 

Κι όταν στεκόμαστε σε ένα μνημείο εμπρός να μην το κάνουμε γιατί χρωστάμε, από υποχρέωση αλλά γιατί είναι Δίκαιο. 

Γιατί είναι Δίκαιο που πέσαν για της δικαιοσύνης τον ήλιο τον νοητό, που πέσανε για να ρθει η ξαστεριά στην κατασκότεινη ψυχή μας. 

Γιατί είναι Δίκαιο, όπως το περιγράφει ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός να πολεμάς για την  Ελευθερία όταν «όλα τα σκιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, όταν καρτερούσε την φιλελεύθερη λαλιά και το ένα εκτύπαε τ’άλλο χέρι από την απελπισιά». 

Περιγράφει χαρακτηριστικά πώς οι νεκροί που τους καρτερεί ο Άδης,  είναι «ἴσκιοι ἀναρίθμητοι, γυμνοί, κόρες, γέροντες, νεανίσκοι, βρέφη ἀκόμη εἰς τὸ βυζί». 

Για αυτό είτε παρόντες είτε απόντες σε ημέρες μνήμης ας θυμόμαστε τα λιοντάρια που πέσανε έστω με μια νοερά προσευχή 

 Σε ημέρες μνήμης σαν την σημερινή, αφιερωμένη στους πεσόντες της Ελληνικής Αστυνομίας, ας θυμόμαστε ότι πεσόντες δεν είναι μόνον η στρεβλή αντίληψη από την μεταπολίτευση και έπειτα, αλλά από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους και την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, που συμμετείχαν σε όλους τους νικηφόρους αγώνες του Έθνους όπως και στην εγκαθίδρυση της εσωτερικής ειρήνης, που ένα από τα πρώτα της θύματα υπήρξε ο πρώτος μας Κυβερνήτης, ο Ιωάννης  Καποδίστριας.

Δεν είναι προνόμιο της Δεξιάς ή της Αριστεράς η μνήμη. Είναι Δίκαιο ! 

ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!!

02.03.2019

Μιχάλης Αβέλλας 

Χρέος μας η τιμή στους πεσόντες μας.