Στη Σαμαρίνα, στο μνήμα του Μακεδονομάχου καπετάν Αρκούδα (Γεώργιου Λεπιντάτου) (1856-1906). Αυτοί οι πολεμιστές στα βουνά της υπόδουλης ακόμα Μακεδονίας και Ηπείρου αντιμετώπισαν τρεις αντιπάλους. Τους Τούρκους, τους κομιτατζήδες και την ρουμάνικη προπαγάνδα που προσπαθούσε να διεισδύσει μέσω λίγων προθύμων στα βλαχοχώρια, αν και είχε καταδικαστεί συλλογικά η δράση τους από την έναρξη αυτής.
Στο παρόν, η επιγραφή στον τάφο του ξεθώριασε, φαίνεται αχνά όπως οι μνήμες μας για ποιο λόγο αγωνίστηκαν και έπεσαν ηρωικά για να απελευθερωθεί και η τελευταία σπιθαμή ελληνικής γης και να ανασάνει άφοβα ο κάθε υπόδουλος, έστω κι αν απομείνει ο τελευταίος Έλληνας στη γη.
Αυτή ήταν άλλωστε και η πεμπτουσία του οράματος του Ρήγα Φερραίου και της Φιλικής Εταιρείας, που το φως τους έσβησε ανολοκλήρωτο πριν την αναγέννηση του γένους μέσα σε έριδες, φιλονικίες, εγωκεντρισμό και αρχομανία.
Σε αυτό το παρόν λοιπόν αρνηθήκαμε για μία ακόμη φορά την ψήφο των αποδήμων Ελλήνων, φοβούμενοι την αλλαγή του status quo και τα "καινά δαιμόνια" που θα εισάγουν και θα αλλοιώσουν τον παρηκμασμένο τρόπο ζωής μας. Δεν τους αρνηθήκαμε την ψήφο απλά, τους καταδικάσαμε και μαζί με αυτούς το όραμα όσων πολέμησαν για να υψώνουμε τη σημαία μας αγέρωχα. Αρνηθήκαμε τα αδέλφια μας. Σαν να τους κηδεύσαμε.
#greece2021
Μιχάλης Αβέλλας
